محمدعلی گرایی و یک پرونده پیچیده
خداحافظ برای همیشه؟
محسن وظیفه
روزنامه نگار
چند ماهی از مسابقات کشتی فرنگی قهرمانی جهان در صربستان می‌گذرد ولی حواشی این مسابقات گریبان تیم ملی را رها نمی‌کند. محمدعلی گرایی ستاره تیم ملی کشتی فرنگی در سال‌های اخیر بوده که حالا با خطر محرومیت سنگین روبه‌رو است؛ محرومیتی که شاید به دوران قهرمانی او پایان بدهد.
کاپیتان تیم ملی کشتی فرنگی در حاشیه مسابقه محمدرضا گرایی با حریف ژاپنی بطری آب معدنی را به روی تشک پرتاب کرد که همین باعث شد تا کشتی برادرش با حریف ژاپنی برای مدتی به تعویق بیفتد. پس از این اتفاق ژاپنی‌ها با اعلام اینکه محمدعلی گرایی برادر محمدرضا‌گرایی عامل پرتاب بطری به روی تشک بوده خواستار برخورد با او شدند که در نهایت هم او از روی سکو به بیرون سالن هدایت شد. حالا برداشت اتحادیه جهانی از این ماجرا این بوده که او قصد داشته به عمد در کشتی وقفه ایجاد کند و به همین دلیل هم اتحادیه جهانی او را تعلیق کرد.
حالا برخی از رسانه‌ها خبر از احتمال محرومیت یک‌ساله محمدعلی گرایی دادند اما واقعیت این است که احتمالاً با همین ماجرا دوران قهرمانی محمدعلی گرایی به پایان می‌رسد. گرایی تمام امیدش رسیدن به المپیک پاریس و کسب مدال در این مسابقات است اما اگر قرار باشد که شانسی برای حضور در المپیک نداشته باشد دیگر چه امید و انگیزه‌ای برای او می‌ماند که بخواهد برای بعد از المپیک برنامه‌ریزی کند؟
فدراسیون کشتی و محمدعلی گرایی دفاعیه خود در رابطه با این اتفاق را به اتحادیه جهانی کشتی ارسال کردند و قرار است کمیته انضباطی اتحادیه جهانی درباره میزان محرومیت گرایی تصمیم‌گیری کند اما براساس شنیده‌ها اتحادیه جهانی قرار است تصمیم جدی در این باره بگیرد و محرومیت سنگینی برای او در نظر بگیرد و برخی هم خبر از محرومیت یک‌ساله گرایی دادند اما برخی دیگر از منابع از طولانی بودن محرومیت گرایی خبر دادند و به احتمال زیاد بعید است که او بتواند روی تشک بیاید. ظاهراً کادرفنی هم از بازگشت گرایی قبل از المپیک ناامید است که او را برای اردوی مازندران دعوت نکرد.
هنوز مشخص نیست گرایی یک سال یا بیشتر محروم می‌شود اما حتی اگر یک سال هم بیشتر نباشد، بعید است او انگیزه زیادی برای بازگشت به میادین بعد از المپیک پاریس داشته باشد. این یعنی پایان دوران قهرمانی محمدعلی گرایی در کشتی فرنگی آن هم در شرایطی که نتوانسته به مدال طلای قهرمانی جهان برسد؛ چیزی که کمترین حق او در این سال‌ها بود.