عوارض جنگیدن در دو جبهه
آسیا، هدیه سمی برای نساجی
آرمن ساروخانیان
روزنامه نگار
قهرمانی نساجی در جام حذفی موفقیتی تاریخی برای باشگاه قائمشهری است. هواداران این تیم اتفاقات فینال دو سال قبل جام حذفی مقابل آلومینیوم اراک را تا مدت‌ها فراموش نخواهند کرد؛ چه آنهایی که در ورزشگاه بودند و چه آنهایی که از تلویزیون بازی را تماشا کردند. پیامد اولین قهرمانی تاریخ باشگاه باز شدن درهای آسیا به روی نساجی بود. یکی از سه سهمیه ثابت این فصل فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا به نساجی رسید و همگروهی با الهلال و ستارگانی مثل نیمار لذت این تجربه کم‌نظیر را برای هواداران بیشتر کرد.
پایین‌تر از انتظار
با این حال اوضاع این فصل برای طرفداران این تیم خوب پیش نرفته. نساجی هفته گذشته برای دومین بار مغلوب نوبهار ازبکستان شد تا شانس صعود به مرحله حذفی لیگ قهرمانان را از دست بدهد. نساجی در لیگ برتر هم وضعیت مناسبی ندارد و بعید نیست که پیش از سوت شروع بازی فردا مقابل ذوب‌آهن در منطقه سقوط باشد.
البته از نساجی انتظار نمی‌رفت که در اولین تجربه آسیایی‌اش در حد یک مدعی بدرخشد، ولی با توجه به قرعه نسبتاً آسانش می‌توانست عملکرد بهتری داشته باشد و حداقل تا روز آخر در کورس صعود باقی بماند. بازی رفت با نوبهار نشان داد که تیم ازبکی شکست‌ناپذیر نیست و اگر صابر حردانی اخراج نمی‌شد، نساجی حتی می‌توانست با سه امتیاز به خانه برگردد. تصور می‌رفت شاگردان رحمتی در بازی برگشت این شکست را جبران کنند، ولی در ورزشگاه آزادی ناهماهنگ و پراشتباه بودند و به نوبهار اجازه دادند در همان نیمه اول کار را تمام کند.
نساجی در لیگ برتر هم نتایج دور از انتظاری گرفته. رحمتی فصل قبل با آلومینیوم اراک هشتم شد و با توجه به خریدهای نسبتاً خوبش توقع می‌رفت که با نساجی هم در یکی از رده‌های میانی جدول قرار بگیرد، ولی از هشت بازی فقط یک برد دارد. این تیم از چهار بازی اخیرش مقابل ملوان، آلومینیوم، سپاهان و تراکتور فقط یک امتیاز گرفته و فرم یک تیم در حال سقوط را دارد.
شبیه یونیون برلین
نقش رحمتی در شرایط فعلی قابل انکار نیست و نمی‌توان تأثیر تصمیمات این مربی جوان در نتایج تیمش را نادیده گرفت، ولی بخشی از این افول ناشی از شرایط سخت جنگیدن در دو جبهه است که بازیکنان نساجی تجربه‌اش را ندارند. حضور همزمان در لیگ و مسابقات قاره‌ای برای تیم‌هایی که آن را تجربه کرده‌اند عوارض کمتری دارد. مربیان و بازیکنان تیم‌هایی مثل پرسپولیس، استقلال و سپاهان که بارها در لیگ قهرمانان بازی کرده‌اند، می‌دانند که چگونه توان بدنی و ذهنی‌شان را تقسیم کنند و اجازه نمی‌دهند که فشار لیگ قهرمانان روی نتایج لیگ برترشان تأثیر زیادی بگذارد. نساجی چنین تجربه‌ای نداشته و وقتی مرحله گروهی لیگ قهرمانان به میانه راه رسید، نشانه‌های افت کیفیت و نتایج در این تیم آشکار شد.
این یک پدیده فراگیر است و تیمی مثل یونیون برلین هم این فصل گرفتار آن شده. تیم برلینی پدیده فصل قبل بوندس‌لیگا بود و در نهایت چهارم شد تا به لیگ قهرمانان اروپا صعود کند، ولی حضور همزمان در مسابقات داخلی و اروپایی برای این تیم خیلی گران تمام شده. یونیون برلین چهارشنبه بازی سختی در خانه ناپولی داشت و با تساوی مقابل قهرمان ایتالیا اولین امتیاز اروپایی‌اش را به دست آورد، ولی فشار این مسابقات توان این تیم برای مبارزه در بوندس‌لیگا را گرفته و آنها بر خلاف دوران درخشان فصل قبل در رده شانزدهم هستند. یونیون از 10 بازی‌اش در لیگ آلمان فقط 6 امتیاز گرفته و با ادامه این روند بعید نیست که به دسته دوم سقوط کند.
این اتفاقی است که فصل گذشته برای وستهم رخ داد. رقابت در کنفرانس اروپا توان زیادی از شاگردان مویس گرفت تا جایی که به منطقه سقوط افتادند. وستهم توانست در لیگ کنفرانس پیشروی خوبی داشته باشد و در نهایت با بردن فیورنتینا قهرمان شد، ولی اوضاع برایش در لیگ برتر خوب پیش نرفت و به زحمت توانست خودش را تا رده چهاردهم بالا بکشد و بماند. وستهم با این فشار مضاعف بیگانه بود و بهای موفقیت در لیگ کنفرانس را با افت در لیگ برتر پرداخت. وستهم این فصل توانسته با این شرایط تا حدودی کنار بیاید. آنها در لیگ اروپا صدرنشین گروه‌شان هستند و در لیگ برتر خودشان را در میانه جدول حفظ کرده‌اند.
برای نساجی هم اتفاقات این هفته نشان می‌دهد که سهمیه آسیا شبیه یک هدیه سمی بوده. بیشتر بازیکنان این تیم بعد از شکست مقابل نوبهار اعتراف کردند که بازی به فاصله چهار روز یک بار توان زیادی از آنها می‌گیرد و کارآیی‌شان را کم کرده. شاید برای همین بود که حدادیان، مالک باشگاه در واکنش به درخواست تغییر سرمربی از طرف هواداران گفت که ترجیح می‌دهد تا نیم‌فصل صبر کند. او امیدوار است که با پایان مرحله گروهی لیگ قهرمانان، نساجی به شرایط عادی برگردد و رحمتی بتواند تیمش را در جدول بالا بکشد.