دوومیدانی؛ پرتاب طلایی به پیست حواشی
کاروان اعزامی دوومیدانی ایران به دهکده بازیهای آسیایی بلاشک از پرحاشیهترین و شلوغترین تیمهای ایران در هانگژو بوده؛ حاشیههایی که از تاکسی اینترنتی در استان مرکزی و خداحافظی یک ورزشکار پرافتخار گرفته تا اعزام همسر یک ورزشکار ناموفق به چین و ناکامی دوندهها در پیست، کش آمده و متن را مدفون کردهاند.
دوومیدانی تنها با ۲ مدال طلا و نقره کسب شده در پرتاب دیسک توسط حسین رسولی و احسان حدادی به کار خود پایان داد تا باز هم رخوت و روند راکد این فدراسیون بیش از پیش به چشم بیاید. البته این دوره از بازیها برای دوومیدانی اگرچه نتایج درخشان نداشت، تا چشم کار میکرد حاشیه به همراه داشت.
رسولی که جلوتر از حدادی پرافتخار به مدال طلا رسید، بعدتر از راز مگوی خود پرده برداشت که فدراسیون هیچ حمایتی در راستای اردوهای خارجی و اعزام از وی نداشته و حتی او برای رتق و فتق امورات زندگی حرفهای خود، مدتی در تاکسی اینترنتی مشغول کار بوده و با این وضعیت به طلای بازیهای آسیایی رسیده است.
از آن گذشته، احسان حدادی که دارنده تنها مدال تاریخ دوومیدانی ایران در المپیک بوده، با وجود اعزامها و اردوهای خارجی نتوانست به مدال طلا برسد تا با مدال نقره و پایینتر از رسولی، کفشهایش را در دایره پرتاب دیسک بازیهای آسیایی بیاویزد و یک خداحافظی احساسی با دنیای قهرمانی ملی داشته باشد.
هرچه پرتابگران ایران در هانگژو درخشیدند، ذرهای از این درخشش به دوندهها نرسید.
حسن تفتیان، حسین کیهانی، مهدی پیرجهان، فرزانه فصیحی، حمیده اسماعیلنژاد و مهدی صابری در کسب مدال بازیهای آسیایی ناکام بودند تا از این جهت دوومیدانی نسبت به دورههای قبل بازیها عقبگردی قابل توجه داشته باشد.
اگرچه تفتیان به فینال رسید و اسماعیلنژاد هم توانست شایستگیهای خودش را به اثبات برساند و در غیاب فرزانه به شکلی طعنهآمیز به فینال برسد، اما این ورزشکاران هم در کسب مدال ناکام بودند.
البته تفتیان از این راز هم پرده برداشت که مربی وی به دهکده اعزام نشده ولی به جایش مسئولان فت و فراوان بودهاند.
فرزانه فصیحی هم که با حمایتهای جهتدار عجیب در فضای مجازی تبدیل به دختر باد شده بود، حتی نتوانست به فینال بازیهای آسیایی برسد. وی در اقدامی عجیب همسر خود را هم در قالب ماساژور و مربی به دهکده برده بود اما از تکرار رکوردهای گذشته خود هم ناکام بود تا به همه بوق و کرناهای رسانهای پایان بدهد.
از این مسأله هم نباید به سادگی گذشت که فدراسیون دوومیدانی چگونه با وجود علم به رکوردهای ملیپوشان ایران و فاصلهشان تا رقبای آسیایی، اصرار به اعزام این تعداد ورزشکار به هانگژو داشته و حتی به کمیته ملی المپیک برای افزایش این سهمیه هم پافشاری کرده است.