وزنه‌برداری، گیج و مبهوت بین بودن و نبودن!
روزهای پایانی نوزدهمین دوره از بازی‌های آسیایی واقع در دهکده بازی‌ها در هانگژوی چین، با پیگیری رقابت‌های وزنه‌برداری همراه بود که مردان و زنان آهنین کاروان ایران، طی مدت کمی پس از مسابقات جهانی ۲۰۲۳ ریاض به روی تخته هانگژو ۲۰۲۲ رفتند تا به دنبال مدال‌آوری باشند.
برخلاف ادوار گذشته بازی‌های آسیایی اما این بار هیچ‌چیز بر وفق مراد وزنه‌برداران و طبق پیش‌بینی‌های خوشبینانه پیش نرفت تا تیم‌های ملی وزنه‌برداری ایران برای نخستین بار، بدون کسب حتی یک مدال طلا به کشور برگردند و امیدهای مهم مدال‌آوری ایران نظیر سیده‌الهام حسینی و میرمصطفی جوادی نیز دست خالی بمانند.
بررسی نتایج وزنه‌برداری ایران در بازی‌های آسیایی از سال ۲۰۰۰ به بعد نشان می‌دهد، تیم مردان ایران در ۲۱ سال اخیر ضعیف‌ترین نتیجه تاریخ خود را در هانگژو رقم زده و علاوه بر اینکه ایران نتوانست مدال طلا بگیرد، در تیم مردان و زنان، ۴ وزنه‌بردار نیز مسابقه را تمام نکردند و برای نخستین بار طی ۲۰ سال اخیر، طلای فوق‌سنگین را هم از دست دادیم.
اعتراف رئیس فدراسیون وزنه‌برداری
نتایج پولادمردان ایران در بازی‌های آسیایی هانگژو واقعیت وزنه‌برداری ایران را برملا کرد؛ واقعیتی که سجاد انوشیروانی، رئیس فدراسیون بارها به آن اشاره کرده. انوشیروانی مدعی است که در چند سال گذشته وزنه‌برداری ایران به حال خود رها شده و وی هم اطلاع داشت که ایران در بازی‌های ۲۰۲۲ شانس مدال طلا نخواهد داشت. بنابراین برای ساختن یک تیم موفق و کسب مدال باید روی تیم‌های پایه به شدت سرمایه‌گذاری کرد.
بدون شک سطح رقابت در وزنه‌برداری بازی‌های آسیایی بسیار بالاست اما حداقل انتظار اهالی ورزش ایران از پسران و دختران تیم ملی در هانگژو، تکرار رکوردهای خودشان در مسابقات جهانی و قهرمانی آسیا بود که این مهم در بازی‌های آسیایی رخ نداد و کار به جایی رسید که میرمصطفی جوادی قهرمان جهان، بسیار دور از انتظار ظاهر شد.
اگر چه به علت محدودیت‌های اوزان المپیکی، تعدادی از ملی‌پوشان ایران مجبور به تغییر وزن خود و حضور در یک دسته وزنی متفاوت شدند اما اینکه در همان دسته وزنی هم رکوردهای دسته قبلی خود را نزده و بسیار دور از انتظار ظاهر شده‌اند، موضوعی نیست که به بهانه‌های واهی بتوان از کنار آن گذشت و بی‌تردید به کارشناسی درست و دقیقی نیاز خواهد داشت. آنچه نشان‌دهنده یک ضعف فنی در بدنه تیم ملی است.
حضور ناموفق زنان و رکوردهای دور از انتظار مردان
ریحانه کریمی، الهه رزاقی و سیده‌الهام حسینی نیز اعضای تیم ملی وزنه‌برداری زنان کشورمان در بازی‌های آسیایی بودند که در نخستین حضور خود آن هم در قالب یک اعزام کیفی، ناموفق ظاهر شدند. رزاقی به کلی اوت کرد، کریمی نهم شد و حسینی هم با انصراف از دوضرب و اوتی به کار خود پایان داد.
در تیم مردان اما اوضاع اصلاً خوب پیش نرفت و تنها به یک مدال نقره علی داودی آن هم در شرایطی که اختلاف وزنه نهایی وی با قهرمان بازی‌های آسیایی خیلی چشمگیر بود، بسنده کردیم تا پس از روزهای رویایی حسین رضازاده، بهداد سلیمی، سعید علی‌حسینی و حتی سجاد انوشیروانی، این بار بدون خوشرنگ‌ترین مدال از این دسته مهم به واقعیت بربخوریم.
آیت شریفی و رضا دهدار، وزنه‌بردارانی بودند که با اوت کردن، بسیار دور از انتظار ظاهر شدند و در ادامه هم شوک میرمصطفی جوادی با عنوان نهمی آن هم پس از قهرمانی در جهان یا عملکرد غیرمنتظره مهدی کرمی، امیر حقوقی و حسین سلطانی هم مزید بر علت شد تا یکی از رشته‌های ناکام ایران در هانگژو، وزنه‌برداری باشد.
همین الان هم برای المپیک ۲۰۲۸ دیر است
نتایج وزنه‌برداری ایران در این رویداد معتبر آسیایی نشان می‌دهد که قدرت ایران در آسیا هم از بین رفته و اکنون باید به فکر ترمیم غرور زخم‌خورده باشیم. نسل‌سازی و استعدادیابی، موضوعی است که در صورت انجام شدن اصولی و دقیق در المپیک ۲۰۲۸ جواب می‌دهد و این موضوع هم نباید به قیمت از دست رفتن بازی‌های آسیایی بعدی یا حتی المپیک ۲۰۲۴ پاریس باشد.
پتانسیل بالای وزنه‌برداری ایران اگر چه این روزها تحلیل رفته اما با قرار دادن یک استراتژی بلندمدت و دیگری کوتاه‌مدت، می‌توان هم در رویداد المپیک سال آتی به مدال‌های قابل دفاعی رسید و هم دورخیزی داشت برای احیای آبرو و اعتبار همیشگی وزنه‌برداری ایران؛ این بار در آوردگاه آسیایی بعدی و جهانی‌های پس از آن.