سایه‌روشن‌های کشتی، وزنه‌برداری و فوتبال در بازی‌های آسیایی هانگژو
گرگ و میش
آیسان سعیدی
روزنامه‌نگار
قریب به دو هفته از برگزاری بازی‌های آسیایی هانگژو سپری شده؛ رویدادی که برای ورزش ایران توأم با تلخی و شیرینی‌های بسیار بود و اتفاقات قابل پیش‌بینی و حتی غیرمنتظره در آن رخ داد. ورزش ایران در هانگژو در برخی از رشته‌ها نمره قبولی گرفت و حتی فراتر از انتظار ظاهر شد اما در برخی از رشته‌ها نتوانست عملکرد خوبی داشته باشد و در برخی از رشته‌ها ناکام مطلق بود. بررسی عملکرد رشته‌های ایران در بازی‌های آسیایی از سوی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به شکل دقیق و تطابق آن با وعده‌هایی که فدراسیون‌ها پیش از برگزاری بازی‌ها می‌دادند، می‌تواند کارنامه ورزش ایران در هر رشته را مشخص کند و نقشه راه ما در یک سال مانده به آوردگاه المپیک باشد.
از همین رو بررسی عملکرد ورزش ایران را از رشته‌های اصلی و امید مدال ایران آغاز کرده‌ایم و ذره‌بین روی اتفاقات هانگژو انداخته‌ایم تا ببینیم چه کاشته‌ایم و چه درو کرده‌ایم.
کشتی؛ موفقیت نسبی
روزهای پایانی نوزدهمین دوره از بازی‌های آسیایی واقع در دهکده بازی‌ها در هانگژوی چین، با پیگیری مبارزات کشتی فرنگی و آزاد روی تشک لینان اسپورت همراه بود که کشتی‌گیران ایرانی بلافاصله پس از مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۲۳ در صربستان، به هانگژو سفر کردند تا در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ به دنبال صید مدال باشند.
در پایان این مسابقات نمایندگان کشورمان از ۱۲ وزن در مجموع به ۱۰ مدال شامل ۵ مدال طلا، ۴ مدال نقره و ۱ مدال برنز دست یافتند که با این تفاسیر تیم‌های ملی کشتی فرنگی و آزاد کشورمان به ترتیب با صید ۲ طلا، ۲ نقره و یک برنز در کشتی فرنگی و ۳ طلا و ۲ نقره در کشتی آزاد به مقام قهرمانی در بازی‌های آسیایی رسیدند.
برای کاروان کشتی ایران یونس امامی در وزن ۷۴ کیلوگرم آزاد، حسن یزدانی در وزن ۸۶ کیلوگرم آزاد، محمدهادی ساروی در وزن ۹۷ کیلوگرم فرنگی، امین میرزازاده در وزن ۱۳۰ کیلوگرم فرنگی و امیرحسین زارع در وزن ۱۲۵ کیلوگرم آزاد به مدال طلا، رحمان عموزاد در وزن ۶۵ کیلوگرم آزاد، امین کاویانی‌نژاد در وزن ۷۷ کیلوگرم فرنگی، ناصر علیزاده در وزن ۸۷ کیلوگرم فرنگی، مجتبی گلیج در وزن ۹۷ کیلوگرم آزاد به مدال نقره و دانیال سهرابی در وزن ۶۷ کیلوگرم فرنگی به مدال برنز دست یافتند.
با نگاهی اجمالی به نتایج کاروان کشتی ایران در دوره قبل بازی‌های آسیایی، درمی‌یابیم که تعداد مدال‌های طلای گوش‌شکسته‌های کشورمان بر همان عدد ۵ متوقف شده و به جای آن تعداد مدال‌های نقره از صفر، به ۴ رسیده و تعداد مدال‌های برنز از ۳ به یک کاهش یافته؛ موضوعی که تحلیل‌های متفاوتی را با خود به همراه خواهد داشت.
تاریکی‌های کشتی آزاد ادامه دارد
کسب مدال طلا در وزن المپیکی ۷۴ کیلوگرم کشتی آزاد و حفظ نشان زرین در اوزان ۸۶ و ۱۲۵، از نقاط مثبت تیم ملی در بازی‌ها بوده است اما از دست رفتن طلای سال ۲۰۱۸ علیرضا کریمی در وزن ۹۷ کیلوگرم که توسط مجتبی گلیج به نقره تبدیل شده، از نکات تاریک تیم انتخابی پژمان درستکار و همراهانش است.
بی‌تردید مهم‌ترین نقطه تاریک کاروان کشتی آزاد کشورمان در وزن ۶۵ کیلوگرم رقم خورد؛ جایی که رحمان عموزادخلیلی پس از ناکامی عجیب و غیرمنتظره در مسابقات جهانی، در فینال بازی‌های آسیایی هم نتوانست به مدال طلا برسد تا ایران در این وزن المپیکی از بهترین مدال بی‌بهره باشد.
اگر چه قطعاً مسئولان ورزش و اعضای کادرفنی کاروان روی طلای رحمان سابقاً بی‌رحم حساب ویژه‌ای باز کرده بودند، اما نباید از این نکته هم غافل شد که در دوره گذشته در وزن ۵۷ کیلوگرم توسط رضا اطری حداقل به مدال برنز بازی‌های جاکارتا رسیده بودیم اما امسال، در این وزن با احمد خواری تقریباً هیچ دشت کردیم.
یک شکست غیرقابل باور در کشتی فرنگی
در کشتی فرنگی هم تیم تغییر کرده حسن رنگرز نسبت به مسابقات جهانی صربستان، نتایج دوره گذشته را تکرار کرد اما با یک شوک بزرگ در هانگژو. فرنگی‌کاران که برخلاف اعضای تیم ملی کشتی آزاد با استراحت کمتر به دلیل تقویم متفاوت بازی‌ها به روی تشک رفتند، به مانند آزادکاران در همه اوزان به جز یک وزن، به مدال رسیدند.
تکرار طلای امین میرزازاده بلافاصله پس از مسابقات جهانی در بازی‌های آسیایی به همراه مدال‌آوری قابل پیش‌بینی محمدهادی ساروی به رنگ زر، از نکات مثبت این بازی‌ها بوده است اما کسب ۲ مدال نقره و یک برنز، بیانگر آن است که تیم فرنگی ایران قطعاً شایستگی هت‌تریک یا حتی پوکر طلایی را هم داشته.
شوک مهم اما در وزن ۶۰ کیلوگرم و در بازگشت میثم دلخانی به تشک رقم خورد؛ جایی که قهرمان سال ۲۰۲۱ جهان پس از طی دوران سنگین نقاهت جراحی کتف، به روی تشک هانگژو برگشت و در گام دوم شکست خورد تا یک طلای قطعی از چنگ کاروان ایران به زمین بیفتد و پیش‌بینی‌ها تا حدی به چالش کشیده شوند.
الزام بازنگری فدراسیون کشتی در برخی تصمیمات
بی‌تردید فشردگی تقویم بازی‌ها و توالی تورنمنت‌ها و اردوهای آماده‌سازی از مسابقات جهانی تا بازی‌های آسیایی در این نتایج دخیل و مؤثر بوده‌اند ولی از آن جایی که قطب کشتی جهان همیشه آمریکا، روسیه، ایران و چند کشور بلوک شرقی اروپا به همراه چند کشور معدود آسیایی هستند، این کاروان انتظارمان را چندان برآورده نکرده است.
با توجه به آسیایی بودن تمامی رقبا و پاداش‌های تهییج‌کننده، بعید به نظر می‌رسید که در وزنی مدال نیاوریم اما این بعید، در هانگژو در دو وزن شکل گرفت تا همچنان کشتی ایران نیاز به ترمیم و بازسازی از مدل بازسازی‌های صفر تا صدی عمرانی در بخش ساختمانی فدراسیون، این بار مخصوصاً در کشتی آزاد داشته باشد.
حالا سال تورنمنتی و فنی فدراسیون کشتی به سر آمده و موقعیت مناسبی فرا رسیده تا با کار کارشناسی و اصولی، علیرضا دبیر که خود سابقه طلایی شدن در تمام تورنمنت‌های معتبر اعم از المپیک و جهانی را هم دارد؛ دست به تغییراتی بزند که نتیجه آن را در المپیک ۲۰۲۴ پاریس و مسابقات جهانی سال پس از آن به نظاره بنشینیم.