پرسپولیس در موقعیت بیم و امید!
حامد جیرودی
روزنامهنگار
اگر از هر مربیای بپرسید، میگوید داشتن دروازهبان و مدافع خوب برای هر تیمی نعمت است. پرسپولیس هم در این سالهای اخیر، دروازهبانها و مدافعان خوبی در اختیار داشته است. از علیرضا بیرانوند و بعد از او تا حدودی حامد لک گرفته درون دروازه تا در خط دفاع که بازیکنانی مانند سیدجلال حسینی، محمد انصاری، شجاع خلیلزاده، محمدحسین کنعانیزادگان حضور داشتند. از فصل گذشته هم که دوباره بیرو برگشت و مدافعانی مانند گئورگی گولسیانی و مرتضی پورعلی گنجی به این تیم پیوستند. پرسپولیس در این فصل از نقل و انتقالات تابستانی هم، کار عاقلانهای انجام داد و در حالی که کنعانی به بازگشت علاقه داشت، او را جذب کرد و گولسیانی را هم نگه داشت. کار درستتر این بود که شجاع جذب نشد. بازیکنی که هم هواداران پرسپولیس نسبت به بازگشت او به دلیل نوع رفتنش موضع داشتند و هم نشان داد که از روزهای اوجش دور است و این موضوع در بازیهایش در تراکتور و بازی اخیر تیم ملی برابر اردن به وضوح قابل مشاهده بود. در این میان و با نیمکتنشین شدن بازیکن باکیفیتی مانند گولسیانی، این موضوع از سوی برخی مطرح شد که چرا از چنین بازیکنی به درستی استفاده نمیشود. در حالی که این اتفاق یک جبر فوتبالی بود و یحیی مجبور بود از بین سه مدافع ایدهآل تیمش (کنعانی و پورعلی و گولسیانی) یکی را روی نیمکت بنشاند که تصمیم او کنار دست خود نشاندن مدافع گرجستانی و بیحاشیه بود! در این میان تصمیم عقلانی پرسپولیس جایی خودش را نشان داد که پورعلی گنجی در بازی تیم ملی رباط داد و تا پایان فصل خانهنشین شد. در این شرایط، گولسیانی دوباره به ترکیب اصلی برگشت اما از آنجایی که کنعانی خسته تازه برگشته بود، فرشاد فرجی زوج گولسیانی در دفاع میانی شد.
فرجی بازیکن بدی نیست اما بازیکن خیلی خوبی هم نیست. او گاهی فوقالعاده ظاهر میشود؛ مثل یک صحنه بازی با پیکان که ضربه چیپ مهرداد بایرامی را که از بالای سر بیرو رد شده بود، در آستانه ورود به دروازه بیرون کشید اما در صحنهای که پرسپولیس گل خورد، از حامد پاکدل سر توپ خورد و یک بار دیگر هم در اواخر بازی، با یک اشتباه دیگر باعث توپربایی پاکدل شد که با دفع شاهکار بیرو، این موقعیت برای پیکان از دست رفت. با این شرایط، این نگرانی برای پرسپولیسیها به وجود آمد که اگر حالا کنعانی یا گولسیانی در بازیهای بعد هم نباشند، چه میشود؟ واقعیت این است که فرجی و حتی علی نعمتی بازیکنانی خوب هستند که در حد و کلاس تیمی مانند پرسپولیس نیستند ولی به نظر میرسد که یحیی گلمحمدی چاره دیگری هم نداشته باشد و اگر باز هم در موقعیت بازی با پیکان قرار بگیرد، ممکن است تصمیم بگیرد که نعمتی را به دفاع میانی ببرد و از بازیکن دیگری مانند محمدمهدی احمدی در دفاع چپ استفاده کند.
از کارهای عاقلانه پرسپولیس گفتیم اما از بیدرایتی این تیم هم باید حرف زد. اینکه قبل از اینکه دروازهبان دومی جذب شود، به احمد گوهری رضایتنامه داده شد و گلر دوی مطمئنی جذب نشد تا اگر بیرانوند مصدوم یا محروم شد، جای او بازی کند. مثل اتفاقی که قبل از بازی با النصر رخ داد و با شرایطی فورس ماژور، او را به بازی رساندند یا مثل بازی با پیکان که بیرو در کمتر از 24 ساعت پس از بازگشت از تیم ملی، در یک بازی خارج از تهران درون دروازه پرسپولیس قرار گرفت. به نظر میرسد که یحیی نمیخواهد درباره دروازهاش ریسک کند و میخواهد تا جایی که ممکن است از بیرو استفاده کند، مگر اینکه مجبور باشد و این شرایط سرخها را در موقعیت بیم و امید قرار داده است.