از زمین‌های خاکی تا ورزشگاه‌های بی‌استفاده
آفتابه و لگن هفت دست ولی شام و ناهار هیچی!
حامد جیرودی
روزنامه‌نگار
قدیمی‌های فوتبال ایران، خوب به خاطر دارند که آنهایی که عاشق فوتبال بودند، برای انجام این بازی، ابتدا کوچه پس کوچه‌های محل‌شان را انتخاب می‌کردند و وقتی هم که تعدادشان زیادتر می‌شد و می‌خواستند با نفرات بیشتری بازی کنند، به سراغ زمین‌های خاکی می‌رفتند. در تهران قدیم تعداد زمین‌های خاکی آنقدر زیاد بود که برای اینکه با هم اشتباه نشوند، برای خودشان اسم و رسمی پیدا کرده بودند که گود شهرزاد و گود نازی‌آباد از معروف‌ترین‌های آن بودند. زمین‌های خاکی مثل راه‌آهن، امجدیه، کالج، شعاع، شادافزا، داداشی، سینا، شماره ۴، ساسان، توفان، تاج، دارابی، شاهین، عارف، دولاب، بنفیکا، آذرخش، آقانبی، مفت‌آباد، تیر دوقلو و... که هر کدام در گوشه‌ای از شهر قرار گرفته بودند و آدم‌های بسیاری را به فوتبال ایران معرفی کردند. اما با حرفه‌ای‌تر شدن فوتبال به غیر از پیر امجدیه، ورزشگاه آزادی و تختی برای بازی‌های آسیایی 1974 تهران ساخته شد. ورزشگاه‌هایی که نیاز آن روزهای ورزش پایتخت و ایران را به خوبی برآورده می‌کردند. با این حال و گسترده‌تر شدن جمعیت، نیاز به ساخت ورزشگاه‌های جدید بیشتر حس شد اما این اتفاق کمتر رخ داد تا جایی که حالا عدم زیرساخت مناسب، به مهم‌ترین مشکل فوتبال ایران تبدیل شده است. واژه «مناسب» در اینجا به این معناست که در خیلی از شهرها ورزشگاه ساخته شده اما فوتبال ورزش اول آن منطقه محسوب نمی‌شود! یا اینکه ورزشگاه در جایی ساخته شده که امکان بهره‌وری مناسب از آن وجود ندارد! سال‌هاست همه علاقه‌مندان به فوتبال در استان فارس، در انتظار افتتاح ورزشگاه بزرگ پارس در نزدیکی شیراز هستند اما خبر خاصی در این باره به گوش نمی‌رسد. ورزشگاه زیبا و مدرن امام رضا(ع) مشهد در حالی از سال 96 تاکنون افتتاح شده که با تیم نداشتن این شهر در لیگ برتر، مسابقه زیادی در آن برگزار نمی‌شود و حالا هم که استقلال درخواست بازی در آن را داده، عنوان شده به دلیل به وجود آمدن ترافیک شهری، امکان برگزاری بازی‌های بزرگ در آن وجود ندارد! ورزشگاه شهید دستگردی تهران، بدون تماشاگر میزبان بازی‌های لیگ برتر است و ورزشگاه راه‌آهن که روبه‌روی آن قرار دارد، سال‌هاست که بازی لیگ برتری به خود ندیده است! حالا ورزشگاه 50 ساله آزادی مانده؛ ورزشگاهی که آنقدر در آن بازی برگزار شده که به استهلاک افتاده و در حال تعمیر است و چمن آن هم که مدت‌هاست به سوژه روز تبدیل شده، هم مصدوم بر جا می‌گذارد و هم نیمار وضعیت آن را باور نکردنی می‌داند. در ورزشگاه تازه تأسیس سیرجان، قنات آب پیدا شده که در نوع خود نوبر است و بازی در آن خطرناک! در این شرایط، ورزشگاه محل برگزاری بازی پیکان و پرسپولیس مشخص نیست تا لیگ برتر تحت‌الشعاع نبود استادیوم مناسب قرار گیرد؟ اینکه چطور این همه ورزشگاه در گذشته ساخته شده اما بازدهی لازم را ندارد، سؤالی است که ذهن همه علاقه‌مندان را به خود مشغول ساخته و این ضرب‌المثل را تداعی می‌کند که: «آفتابه و لگن هفت دست ولی شام و ناهار هیچی!»