تیم ملی کشتی آزاد و نتایجی نگران کننده برای المپیک
نه خوب، نه بد
حامد حسینی
خبرنگار
تیم ملی کشتی آزاد در روز پایانی مسابقات کشتی در بازی‌های آسیایی دست به کار بزرگی زد و توانست صاحب سه مدال طلا شود. سه طلایی که هم عملکرد این تیم را نسبت به دوره‌های قبل تقریباً قابل قبول کرد و هم اینکه به صعود کاروان ورزشی ایران در رنکینگ کمک کرد اما با این‌حال هنوز چشم‌انداز خوبی نسبت به آینده کشتی وجود ندارد.
تیم ملی کشتی آزاد در روز پایانی این مسابقات 4 نماینده داشت که توسط یونس امامی در وزن 74 کیلوگرم، حسن یزدانی در وزن 86 کیلوگرم و امیرحسین زارع در وزن 125 کیلوگرم صاحب سه مدال طلا شد. مجتبی گلیج هم در وزن 97 کیلوگرم به مدال نقره رسید تا با نقره رحمان عموزاد در روز اول تیم ملی کشتی آزاد در شش وزن صاحب 3 طلا و دو نقره شود. کسب سه مدال طلا و دو نقره را نمی‌توان ضعیف قلمداد کرد اما نتیجه درخشانی هم نیست و هرگز نمی‌توان با این عملکرد نسبت به آینده کشتی امیدی داشت. نتیجه‌ای که تیم ملی کشتی آزاد در این دوره کسب کرد، نسبت به دوره گذشته که تیم ایران سه طلا و یک برنز کسب کرده بود، بهتر شده اما نسبت به بازی‌های 2014 اینچئون که تیم ملی کشتی آزاد صاحب 4 مدال طلا و یک نقره شد، نتیجه ضعیف‌تری ثبت شده است.
بنابراین نتایج هانگژو برای کشتی نه سیاه سیاه است و نه سفید سفید اما یک سؤال مهم ذهن همه را درگیر خود کرده که با این وضعیت فعلی که در کشتی آزاد وجود دارد، می‌توان در المپیک پاریس به مدال طلا فکر کرد؟ فدراسیون کشتی توسط کسی اداره می‌شود که خودش از بهترین‌های رشته بوده و حتماً می‌تواند ریز کارشناسی کند اما بعید است او هم از این تیم با این حال و روزی که پیدا کرده توقع مدال طلا داشته باشد.
اینجا هم مشکلاتی که در مسابقات قهرمانی جهان وجود داشت، نه تنها ادامه پیدا کرد بلکه به نظر بدتر هم شد. شکست مقابل نامداران دنیا مشکلی بود که در جهانی بلگراد حتی صدای علیرضا دبیر را هم درآورد اما این‌بار در هانگژو رحمان عموزاد در مصاف با کشتی‌گیری که شاید بتوان حتی با او هم‌سطح نبود، به بدترین شکل ممکن باخت. در وزن 57 کیلوگرم هم ابراهیم خواری اگرچه کشتی‌گیر جوانی بود و برای اولین‌بار در چنین مسابقات سطح بالایی شرکت می‌کرد اما در مصاف با آمان هندی در حایل بازنده شد که 8 بر یک جلو بود. در واقع تیم ملی کشتی آزاد در این دوره در اوزانی به مدال طلا دست پیدا کرد که کشتی‌گیران ما از حریف خیلی سرتر بودند و در حقیقت حریف قدرتمندی نداشتند اما در وزنی مثل 65 کیلوگرم که رحمان عموزاد دارنده مدال طلای قهرمانی جهان به روی تشک رفت مقابل حریف مغول که دارنده مدال برنز جهان بود مغلوب شد. در وزن 97 کیلوگرم هم مجتبی گلیج مقابل احمد تاجدینف روس که برای بحرین کشتی می‌گرفت بدون اینکه حرفی برای گفتن داشته باشد، شکست خورد. این شکست‌ها حتماً دلایلی دارد و کادرفنی باید دلیل آن را پیدا کند. باید دید آیا فدراسیون کشتی این مسابقات و همچنین جهانی بلگراد را بازبینی می‌کند و به دنبال پیدا کردن دلایل می‌رود یا نه؟ این شکست‌ها هرگز نمی‌تواند اتفاقی باشد و حتماً دلایل فنی دارد؛ حالا یا به ضعف فنی کادرفنی برمی‌‌گردد و یا به عدم اعتماد به نفس کشتی‌گیران اما باید همان طوریکه رقبا می‌نشینند و نقاط ضعف و قوت را آنالیز می‌کنند، خود فدراسیون کشتی هم بدون هیچ تعارفی نقاط ضعف و قوتش را آنالیز کند و به جمع‌بندی برسد.
تیم ملی کشتی آزاد در بازی‌های آسیایی هانگژو به سه مدال طلا دست پیدا کرد که یکی از این طلاها متعلق به وزن 74 کیلوگرم بود. یونس امامی که از سال 2019 به ترکیب تیم ملی رسیده و حالا دو مدال برنز جهان و یک طلا و یک برنز قهرمانی آسیا را در کارنامه دارد اما در اولین حضورش در بازی‌های آسیایی به مدال طلا رسید. امامی در جهانی بلگراد هم در ترکیب تیم ملی بود اما نتوانست به مدال برسد و حتی در شانس مجدد هم با شکست مقابل ختاگ تسابلوف به سهمیه المپیک هم نرسید اما در هانگژو کشتی‌های بهتری گرفت و اولین طلای تیم ملی کشتی آزاد را کسب کرد.