زیرساخت‌هایی که قهرمان جهان و المپیک می‌سازد
شنا در استخر حسرت
سعید آقایی
روزنامه نگار
زیرساخت و امکانات، بستر و اساس ورزش است. بستری که در آن ورزشکار شناسایی می‌شود، رشد می‌کند و جلو می‌رود تا به قله موفقیت و قهرمانی برسد. تا زیرساختی وجود نداشته باشد، اساساً هیچ ورزشکاری متولد نمی‌شود و به وجود نمی‌آید که بتوان برای موفقیت و قهرمانی‌اش برنامه‌ریزی کرد.
رمز و راز موفقیت و فونداسیون تولید و پرورش قهرمان در همین نکته ساده و بدیهی اما بشدت کلیدی نهفته شده. اینکه باید زیرساختی وجود داشته باشد تا در آن ورزشکار ساخته شود. این فرمول بدیهی در تمامی کشورهای توسعه یافته و طراز اول ورزش دنیا رعایت می‌شود. در حقیقت کشوری را پیدا نمی‌کنید که در ورزش و یک رشته به خصوص زیرساخت نداشته باشد و قهرمان شود. استعداد، نیروی انسانی فراوان و علم زمانی به کار می‌آیند و مؤثرند که زیرساخت لازم برای ورزش وجود داشته باشد. اینها شروط کافی برای قهرمانی هستند به شرط اینکه شرط لازمی به نام زیرساخت موجود باشد.
در چین و شهر هانگژو به عنوان میزبان بازی‌های آسیایی این انگاره به طرز مشهودی عیان است. هانگژو به عنوان یک شهر دورافتاده از مرکز چین هیچ شباهتی به مراکز اقتصادی و تجاری چینی‌ها نظیر بیجینگ و شانگهای ندارد. شهری آرام که در جوار دریا واقع شده و طراحی آن به گونه‌ای نیست که یک شهر تجاری با المان‌های روز شهری را داشته باشد. در این فضا ورزش هم همانند سایر المان‌های شهری موقعیت ممتازی ندارد اما در همین شهر آرام و دور افتاده 8 سالن زیبا، به روز، مدرن و جذاب خودنمایی می‌کند که از نیازهای این شهر بسیار بیشتر است. صد البته که شاید نیمی از این سالن‌ها برای میزبانی بازی‌های آسیایی ساخته شده اما باور کنید که حتی نیمی دیگر هم با این مختصات برای هانگژو زیاد به نظر می‌رسند. از طرفی چینی‌ها همانند قطری‌ها نیستند که بعد از برگزاری بازی‌های جام جهانی نیمی از ورزشگاه‌های احداثی را یا جمع‌آوری کرده یا تغییر کاربری بدهند و این سالن‌های شیک و به روز و مدرن برای هانگژو باقی خواهد ماند؛ آنچه یک ظرفیت و سرمایه عظیم برای ورزش چین خواهد بود. چه آنکه نظیر سالن‌های هانگژو در سراسر چین وجود دارد و در این سرزمین زیرساخت‌های اینچنینی فراوان است و مزیت ویژه‌ای برای شهر هانگژو نخواهد بود.
شاید جذابترین بخش زیرساختی در هانگژو دو مجموعه ورزشهای آبی باشد. مجموعه آکواتیک و هوانگ لانگ که هر کدام از 2 استخر مجزا و قهرمانی برای شنا و شیرجه برخوردار است و در طول مسابقات یکی از آنها میزبان مسابقات شنا و شیرجه بود و دیگری میزبانی واترپلو را برعهده داشت. هر دو مجموعه از میزبانی مدرن و به روزی سود می‌برند که کلیه ملاحظات و جزئیات برای برگزاری یک مسابقه ورزشی در آنها لحاظ شده و از منظر امکانات فوق‌العاده هستند. 3 شناگر، یک شیرجه‌رو و تیم ملی واترپلو ایران در بازی‌های آسیایی در این دو مجموعه به آب زده‌اند. آب‌هایی که بی‌تردید نظیر آن را نه تنها در ایران نداریم، بلکه با شرایط موجود ممکن است تا سال‌های سال هم نداشته باشیم! استخر آزادی هنوز تنها مجموعه آبی استاندارد در کل ایران است که با توجه به قدمتش هیچ شباهتی به این 2 سالن پرامکانات ندارد.
این دو مجموعه در حالی در هانگژو احداث شده که این شهر حتی یک شناگر ملی هم ندارد! تماشای این دو مجموعه فوق مدرن در هانگژو و قیاس آن با شرایط ورزشهای آبی در ایران به خوبی همه حقیقت را عیان می‌کند؛ اینکه چرا چینی‌ها در ورزشهای آبی بویژه شیرجه در جهان حرف اول را می‌زنند و کرور کرور مدال جهانی و المپیک درو می‌کنند و ما در این رشته مادر و پایه فاصله چند‌صد کیلومتری با دنیا داریم.