بلاتکلیفی تاریخی دومین تیم مهم فوتبال ایران
تیم امید را به گنجه برنگردانید
آرمن ساروخانیان
روزنامه نگار
تیم امید برای دومین بار در دو ماه گذشته ناکامی بزرگی را تجربه کرد و بعد از حذف در مقدماتی المپیک، در بازی‌های آسیایی هم مغلوب هنگ‌کنگ شد. این عاقبت تیمی است که تا خرداد‌ماه بلاتکلیف بود و فدراسیون فوتبال و کمیته ملی المپیک برای انتخاب سرمربی‌اش اختلاف نظر داشتند.
تیم امید هیچ‌وقت در اولویت‌های فوتبال ایران نبوده و این بار هم فدراسیون خیلی دیر برای انتخاب سرمربی به جمع‌بندی رسید. گزینه‌های مربیگری هم با در نظر گرفتن سرنوشت تیم امید در ادوار قبلی رغبت زیادی برای پذیرش این سمت نداشتند و در نهایت رضا عنایتی از میان چند گزینه ریسک نشستن روی نیمکت این تیم را پذیرفت. او امیدوار بود که با عبور از مرحله اول مقدماتی المپیک، فرصت بیشتری برای ساختن و ارتقای کیفیت تیمش داشته باشد، ولی در تاشکند بخت یارش نبود و به خاطر کارت زرد بیشتر حذف شد. در بازی‌های آسیایی هانگژو حتی قرعه آسان و تعطیلی پر سر و صدای لیگ برتر هم افاقه نکرد و تیم امید با شکست مقابل هنگ‌کنگ نتوانست به نیمه‌نهایی و مدال احتمالی برسد.
نگرش جدید
در روزهای گذشته کارشناسان و طرفداران فوتبال واکنش‌های مختلفی نسبت به این حذف غیرمنتظره داشتند. گروهی عنایتی را مقصر باخت مقابل این حریف بی‌‌نام و نشان می‌دانند، برخی از بدشانسی و بی‌دقتی مهاجمان صحبت می‌کنند و عده‌ای پرسپولیس را متهم می‌کنند که چرا سه بازیکنش را در میانه تورنمنت به قطر برده. بحث‌ها و بررسی‌ها در روزهای آینده هم ادامه خواهد داشت، ولی مهم‌تر از پیدا کردن مقصر این ناکامی‌ها، انتخاب سیاست جدیدی برای تیم امید است که از این چرخه باخت خارج شود.
تیم امید دومین تیم مهم فوتبال کشور بعد از تیم ملی در بخش مردان است، ولی حتی به اندازه تیم جوانان و نوجوانان هم به آن توجه نمی‌شود. تیم زیر 23 سال که باید پشتوانه تیم ملی باشد، در بخش زیادی از سال تعطیل است و هر بار بعد از مقدماتی المپیک یا قهرمانی امیدهای آسیا به گنجه می‌رود.
اطلاق «تیم المپیک» به تیم امید، ناخودآگاه مأموریت این تیم را به حضور در مرحله مقدماتی المپیک تقلیل داده است. همچنین حمایت مالی کمیته ملی المپیک از تیم امید عاملی شده تا فدراسیون فوتبال پشتیبانی کافی از این تیم نداشته باشد و مسئولیت را به آن نهاد واگذار کند.
تغییر سیاست کنفدراسیون
بعد از افتضاح اخیر تیم امید از فدراسیون انتظار می‌رود که به فکر تغییر این رویه باشد و برای مجموعه‌ای که قرار است پشتوانه تیم ملی باشد برنامه مستمری در نظر بگیرد. نیازی نیست که برای انتخاب کادر فنی و تدوین برنامه این تیم تا مسابقات بعدی منتظر ماند و باید برنامه‌ریزی برای دوره بعدی از همین حالا شروع شود. در فوتبال اروپا تیم زیر 21 ساله‌ها مثل تیم ملی در روزهای فیفا اردوها و بازی‌های منظمی دارد و در جریان فصل فعالیت آن متوقف نمی‌شود. این اردوهای منظم به کادر فنی فرصت می‌دهد که ترکیب اصلی‌اش را پیدا کند و به هماهنگی برسد. پروژه سه ماهه یا شش ماهه برای تیم امید نمی‌تواند به موفقیت ختم شود و برنامه‌های کوتاه‌مدت و مقطعی عاقبتی جز تکرار شکست و ناکامی نخواهد داشت.
کنفدراسیون فوتبال آسیا هم در سال‌های گذشته توجه به فوتبال این رده را بیشتر کرده و مسابقات را هر دو سال یک بار برگزار می‌کند. فوتبال آسیا به این نتیجه رسیده که برای این رده باید مسابقات مستمری در نظر بگیرد و رقابت امیدها را به مقدماتی المپیک محدود نکند. کشورهایی مثل ژاپن و قطر که توجه ویژه‌ای به پایه‌ها دارند، پیش از تغییر سیاست کنفدراسیون هم فعالیت زیادی در این رده داشتند و در سال‌های گذشته ازبکستان هم به این جمع اضافه شده.
جبران عقب‌ماندگی در این رده سنی باید به مأموریت ویژه فوتبال ایران تبدیل شود. میانگین سنی تیم ملی بالا رفته و برای موفقیت در تغییر نسل به یک تیم امید کارآمد نیاز است. مشکلات مالی هم نباید بهانه‌ای برای بی‌توجهی به این رده سنی باشد و تیم امید برای دوره بعدی مسابقات قهرمانی آسیا باید از همین حالا دورخیز
کند.