در حافظه موقت ذخیره شد...
جامی که مال ما نیست
روزنامه‌نگار
همزمان با شروع هفته دوم از فصل جدید لیگ فوتبال قهرمانان آسیا، آنچه از این رقابت‌ها می‌تراود، این است که این مسابقات و افتخارات آن فعلاً و تا اطلاع ثانوی برای ما ساخته نشده است.
رقبای ما همگی ساخته و پرداخته‌تر و دارای امکاناتی هستند که فوتبال ما به سبب ذات سهل‌انگارش، قادر به تأمین آن نیست. مسأله فقط رویارویی نساجی و سپاهان با حریفان پرمهره عربستانی‌شان (به ترتیب الهلال و الاتحاد) در روزهای دوشنبه و سه‌شنبه نیست و حتی بر مسابقه امروز پرسپولیس با الدحیل قطر در شهر دوحه نیز چندان تأکید نمی‌ورزیم زیرا تدارکی بایسته و به فراخور این لیگ «ارتقای درجه یافته» حتی نزد تیم‌های ازبکستانی، هندی و تاجیکستانی بیش از آن است که مدیران باشگاه‌های ما شامل حال تیم‌های خود ساخته‌اند. لزوماً به تیم‌های شرق آسیا هم اشاره نمی‌کنیم که همواره به لحاظ کار تشکیلاتی از ما بسیار پیش‌اند ولی این موضوع مایه تأسف عظیم می‌شود که امثال نیروی هوایی عراق هم که کشورش انواع مشکلات و کمبودها را دارد و همچنین پاتوم تایلند تمهیداتی را فراهم آورده‌اند که از طیف عملیاتی ما خارج بوده است. برخی از نتیجه تساوی الهلال عربستان با نوبهار ازبکستان در هفته اول رقابت‌ها (در شرایطی که ازبک‌ها تا دقیقه 10+90 با یک گل جلو بودند) ابراز تعجب شدید کردند ولی همین نشان می‌دهد تیم‌های درجه دوم و سوم قاره نیز به گونه‌ای عمل می‌کنند که اسباب افسوس ناظران خودی و مطرح شدن این سؤال می‌گردد که اگر ما هم صاحب دیدی عمیق‌تر و عزمی واقعی‌تر در این زمینه‌ها بودیم، آیا تا این حد از افتخارات قاره‌ای احساس دوری می‌کردیم. حاصل کار سه نماینده ما در هفته نخست این مسابقات فقط چهار امتیاز ناشی از یک تک برد (نساجی مقابل بمبئی‌سیتی هند)، یک تساوی (سپاهان در برابر نیروی هوایی عراق) و یک شکست (پرسپولیس مقابل النصر عربستان) بود که شاید برای برخی کشورها همچون فیلیپین و ترکمنستان حاصل مناسبی باشد اما برای فوتبال ما که اینک به درست یا غلط داعیه جدی فتح جام ملت‌های آسیا را دارد، حاصلی اندک و فقیرانه است. وقتی تیم النصر دو هفته پیش وارد ایران شد، در استقبال از کریس رونالدو چه‌ها که نکردند ولی آیا یک دهم آن نیز صرف تقویت اساسی بنیه نماینده ما (پرسپولیس) هم شد که باید با این گونه ستاره‌ها دوئل می‌کرد و چنین کرد و بشدت ناکام شد.