از رژه روی اعصاب تا تکرار مصاحبه نکردن با خبرنگاران خودی
قهرمان‌های بی‌اخلاق
مرتضی رضایی
روزنامه نگار
اتفاقی که پس از قهرمانی والیبال در بازی‌های آسیایی افتاد، قابل تأمل است؛ باید زیاد روی آن فکر کرد که چرا مدام دارد تکرار می‌شود.
در المپیک و بازی‌های آسیایی قبل، وقتی رژه نرفتند و دوباره با خبرنگاران خودی حرف نزدند، خیلی‌ها سعید معروف را زیر تیغ بردند و از باندی نوشتند که از سعید فرمان می‌گیرند! (این ادعا هرگز ثابت نشد) حالا که سعید معروف و باندش نیستند هم باز دارد چنین بی‌اخلاقی‌هایی در والیبال ملی اتفاق می‌افتد.
به نظر می‌رسد حالا وقتش رسیده که یکی بیاید این وسط یک توضیح کوچکی بدهد که فرق خبرنگاران داخلی با خارجی‌ها چیست که والیبالی‌های ما با خارجی‌ها حرف می‌زنند اما وقتی با درخواست خبرنگاران ایرانی روبه‌رو می‌شوند، خیلی راحت می‌گویند: «نه!»
این سؤال خیلی از خبرنگاران است که در بازی‌های آسیایی حضور دارند.
بهتر است داورزنی به عنوان رئیس فدراسیون در این باره حرف بزند و از این بگوید که مشکل کجاست؟ اگر قرار است همیشه از این بی‌احترامی‌ها باشد که خیلی راحت به ما هم بگویند تا تکلیف برای همیشه مشخص شود.
حالا احتمالاً آن چند تا مصاحبه پس از فینال که بعضی در رختکن گرفتند را علم کنند و بگویند: «ما که حرف زدیم.»
ولی ما که آنجا بودیم و دیدیم، می‌دانیم و می‌فهمیم که بی‌احترامی چیست و چطور مقابل چشم خارجی‌ها اجرایی می‌شود؛ آنجا که با نمایندگان ایران و در مقابل رسانه‌های خارجی حرف نمی‌زنید، هیچ توجیهی ندارد. آقای داورزنی؛ تکلیف این اتفاق را روشن کنید، تکرار آن نه برای خبرنگاران خوب است، نه والیبال و نه کل ورزش.
اگر قرار است رفتار والیبالی‌ها در مسابقات بین‌المللی به این شکل باشد، بسم‌الله؛ بگویید که از قبل ما و همکاران‌مان هم آگاه باشیم و کسی سمت بچه‌های شما نرود، خلاص.