بعد از طلای جاکارتا اتفاق ویژه‌ای برای ما نیفتاد
اتراچالی: فینال ایران- هند جنگی تمام عیار می‌شود
فائزه زمانی
روزنامه‌نگار
تیم ملی کبدی مردان و دختران ایران در بازی‌های آسیایی جاکارتا 2 طلا را از دهان شیر یعنی هند بیرون کشید. 5 سال از آن اتفاق شگفت‌انگیز گذشته است اما هیچ اتفاق ویژه‌ای برای کبدی بازان نیفتاده و حتی کم‌ترین حقشان که یک خانه کبدی بود هم از آنها دریغ شد.
حالا در فاصله 10 روز مانده به شروع رقابت‌های کبدی در بازی‌های آسیایی هانگژو، فاضل اتراچالی کاپیتان تیم ملی شرایط را برای تکرار طلای دلچسب جاکارتا خوب می‌داند، هرچند معتقد است هند مثل ماری زخمی در پی انتقام شکست فینال 5 سال پیش است. او حالا پیش‌بینی می‌کند که تیم ملی 99 درصد در فینال مسابقات حضور دارد: «تیم ما امسال تلفیقی از کبدی‌بازان جوان و با تجربه است، خداراشکر که بعد از 8، 9 ماه تمرین در آستانه بازی‌های آسیایی به فرم ایده‌آل رسیده و حالا آماده حضور در این رقابت‌ها هستیم. کشورهای دیگر در این 5 سال بیکار نبوده‌اند و تیم‌هایی مثل سریلانکا و بنگلادش مربی هندی استخدام کرده و حسابی روی خودشان کار کرده‌اند. یک سری از کشورها را نمی‌شود دست‌کم گرفت اما به احتمال 99 درصد تیم ما و هند در فینال مسابقات حضور دارد. برای طلا می‌رویم و امیدوارم بتوانیم نتیجه جاکارتا را دوباره در هانگژو تکرار کنیم.» اتراچالی معتقد است تیم ملی هند زخمی‌تر از همیشه برای جبران شکست در فینال بازی‌های آسیایی جاکارتا، پا به هانگژو می‌گذارد: «من در لیگ هند حداقل با 5، 6 نفر از تیم 62 نفره‌شان در ارتباط بوده و از شرایطشان خبر دارم. در ایران شاید کبدی آنقدرها هم مهم نباشد اما در هند 10 برابر مهم است و بازی‌های آسیایی برای آنها حکم مرگ و زندگی دارد. هندی‌ها به‌خاطر شکست در 2 فینال بازی‌های آسیایی جاکارتا از ما زخم خورده‌اند. اگر همه چیز طبق پیش‌بینی‌ها پیش برود، جدال ما و هند در فینال یک جنگ تمام عیار می‌شود. آنها با تمام توان برای انتقام این شکست و تصاحب طلا به جنگ ما می‌آیند. ما هم آماده‌ایم و امیدوارم بتوانیم طلا را مجدداً به خانه بیاوریم.» به گفته کاپیتان تیم ملی کبدی هیچ اتفاق ویژه‌ای برای کبدی بعد از 2 طلای جاکارتا نیفتاد: «بعد از 2 طلا در بازی‌های آسیایی هیچ اتفاق ویژه‌ای برای ما نیفتاد. نه امکانات خاص و نه تقدیر و تشکری، فقط گفتند ممنون، خداحافظ. ما حتی با 2 طلای بازی‌های آسیایی خانه کبدی نداریم و یک روز باید در سالن کاراته، یک روز در سال جودو و... تمرین کنیم. یک روز باید در قزوین و یک روز باید در کرمانشاه اردو بزنیم. حداقل حق کبدی یک خانه است که بتوانیم به صورت متمرکز تمرین کنیم اما ما باید مدام از این طرف به آن طرف آواره باشیم.» او معتقد است شرایط کبدی ایران با هند زمین تا آسمان متفاوت است: «من 9 سالی است که در لیگ هند مشغول هستم. مسابقات‌مان مجدداً از 10، 11 آذر از سر گرفته می‌شود و بلافاصله بعد از بازی‌های آسیایی تیمم مشخص شده و درگیر لیگ می‌شوم. حتی مقایسه‌اش هم زشت است، در هند سالی بیشتر از 100 تورنمنت کبدی برگزار شده و از تلویزیون پخش زنده می‌شود اما در ایران سالی فقط یک لیگ برتر برگزار می‌شود که قرارداد بازیکنان از لحاظ مالی اصلاً خوب نیست و خیلی بخواهم تعریف کنم 20 میلیون دریافت می‌کنند، در حالی که قرارداد بازیکنان در هند دست‌کم 15، 20 میلیارد است. در هند ما در هتل 5 ستاره اقامت داریم و اینجا یک خانه کبدی نداریم و در خوابگاه مستقر هستیم.»