پرسپولیس زمان می‌خواهد
سهراب انتظاری
مهاجم اسبق پرسپولیس
پیش از آنکه به بحث‌های فنی بازی پرسپولیس – آلومینیوم بپردازیم، باید در خصوص وضعیت اسفناک ورزشگاه آزادی صحبت کنیم. فوتبال با حضور تماشاگران لذتبخش است و اگر قرار باشد تماشاچی حضور نداشته باشد، فایده‌ای ندارد. این اتفاق خوشایندی نیست که بازی استقلال و پرسپولیس بدون حضور هواداران برگزار شود. عدم حضور تماشاگران در اولین بازی‌های لیگ برتر پسندیده نیست. از یک طرف غیبت تماشاگران به چشم می‌آمد و از سوی دیگر نمایش سکوهای خراب و در حال بازسازی ورزشگاه آزادی چندان جالب نبود. یک زمانی رئال مادرید هم تصمیم به بازسازی ورزشگاه سانتیاگو برنابئو گرفت اما با تمهیداتی مثل استفاده از کاور حداقل نماهای زشت را پوشاند، برعکس بازی پرسپولیس که کارگردان تلویزیونی کلی ذوق داشت تا تصاویر سکوهای خراب را به نمایش بگذارد. وقتی تماشاگر نیست و وضعیت ظاهری سکوها آنطور است، چرا ما اصرار به نمایش آنها داریم؟ هیچ مسابقه‌ای نباید بدون تماشاگر برگزار شود، چرا که از لحاظ کیفی، مالی و فنی باعث ضرر فوتبال‌مان می‌شود؛ بنابراین فدراسیون فوتبال و مسئولان برگزاری باید هر چه سریع‌تر این مشکل را مرتفع کنند و راهکاری برای این مواقع داشته باشند. حتی اگر لازم باشد، باید بازی‌ها را در شهرستان‌ها یا نقطه دیگری از کشور با حضور هواداران برگزار کنند.
معمولاً در اولین بازی فصل بدن‌ها سنگین است و تیم‌ها با تغییر و تحولات نسبت به فصل گذشته وارد زمین مسابقه می‌شوند اما از آنجایی که پرسپولیس شاکله فصل قبل خود را حفظ کرده و تغییر و تحولات کمتری داشته؛ نسبت به رقیبش تیم‌تر بود. به نسبت بازی اول، بازی خوبی بود و پرسپولیس توانست 3 امتیاز را بگیرد اما برای رسیدن به هارمونی لازم و مورد پسند کادر فنی و تماشاگران باید 4 تا 5 هفته به تیم زمان بدهیم. هماهنگی بیشتر در اولین گام، تیم‌تر بودن و بازی خوب در حالی که تیم درگیر بدنسازی بوده و دو ماه از شرایط مسابقه دور بوده جزو نقاط قوت پرسپولیس بود.
در مقابل آلومینیوم با وجود تغییر و تحولاتی که داشت، بازی خوبی به نمایش گذاشت و حتی موقعیت داشت که به گل برسد. با وجود این عملکرد بیرانوند و اتفاقات جریان بازی مانع گلزنی آلومینیوم شد.