بازگشت به عشق تیم ملی
آیسان سعیدی
روزنامه نگار
بازگشت گسترده لژیونرها به فوتبال ایران را می‌توان متأثر از فضای حاکم بر تیم ملی ایران دانست. کارلوس کی‌روش از زمان حضور در فوتبال ایران، به بازیکنان لژیونر اعتقاد بیشتری داشت. به همین منظور بسیاری از ستاره‌های لیگ را به دنبال کسب پیشنهاد خارجی واداشت اما انتقال آنها باعث ارتقای فوتبال ایران نشد. کی‌روش اعتقاد داشت حتی تماشای تمرینات تیم‌های خارجی از بازی فیکس در لیگ برتر ایران بهتر است و بازیکن لژیونر بواسطه قرار گرفتن در یک فضای حرفه‌ای می‌تواند به تیم ملی بیشتر کمک کند. همین نگاه عجیب کی‌روش سبب شد تا در دوران او شاهد کوچ گسترده بازیکنان به خارج از ایران باشیم. صادراتی که عمدتاً به مقصد تیم‌های درجه 3 و لیگ‌های بی‌کیفیت صورت می‌گرفت که عملاً نه تنها در پیشرفت فوتبال بازیکن لژیونر مؤثر نبودند، بلکه زمینه‌ساز افت او را نیز فراهم می‌کردند.
طبق آمار حدفاصل جام جهانی 2014 تا 2022 تعداد لژیونرهای ملی‌پوش افزایش چشمگیری داشت. به ترتیب 9، 13 و 16 لژیونر ملی‌پوش آماری است که در 3 دوره کاری کی‌روش در ایران به ثبت رسیده است. با این وجود در دوران قلعه‌نویی فضای متفاوتی بر ذهن بازیکنان حاکم شده. او به لیگ برتر توجه بیشتری دارد و از طرف دیگر معتقد است بازیکن لژیونر باید در لیگ و باشگاه معتبر، زمان بازی لازم را داشته باشد. قلعه‌نویی اعتقاد دارد لژیونر واقعی بازیکنی است که در باشگاه متبوع خود بازی کند و صرف حضور در یک تیم خارجی و نیمکت گرم کردن مجوزی برای دعوت به تیم ملی نیست. همین نگاه سبب شده که بازیکنان حاضر در لیگ‌های خارجی بویژه آنهایی که مشتری پر و پا قرصی ندارند و یا اینکه در باشگاه خود چندان بازی نمی‌کنند، مسیر بازگشت را در پیش بگیرند. این اتفاقات باعث شد امثال زاهدی، حسین‌زاده، خلیل‌زاده و کنعانی‌زادگان در مسیر بازگشت به لیگ برتر قرار بگیرند و به نوعی مهاجرت معکوس افزایش پیدا کند. مهاجرینی که معمولاً با توجه به شرایط فنی و حضور در یک فضای متفاوت به کیفیت لیگ کمک می‌کنند.