صفحات
شماره هفت هزار و سیصد و پنجاه و پنج - ۲۸ تیر ۱۴۰۲
روزنامه ایران ورزشی - شماره هفت هزار و سیصد و پنجاه و پنج - ۲۸ تیر ۱۴۰۲ - صفحه ۵

محرومیت صوری کمک‌داور جنجالی فینال حذفی

توجیه افشاریان بعد از بخشش: ظهیری هیجان‌زده شده بود!

مهدیه دریابیگی
روزنامه‌نگار
«عذر بدتر از گناه» همیشه وقتی اشتباهی همراه با توجیه باشد بیشتر مخاطب را عصبی می‌کند. افرادی که بعد از اشتباه خود زبان عذرخواهی دارند و در پی جبران کار خود هستند، قطعاً اشتباه‌شان زودتر بخشیده می‌شود.
روز گذشته تاج به عنوان رئیس فدراسیون هم اعتراف کرد که هیچ جای دنیا داور در جشن قهرمانی تیمی شرکت نمی‌کند. اما نکته اینجا است که حسن ظهیری کمک‌داور جنجالی که در جشن قهرمانی تیم پرسپولیس شرکت کرده بود، در کلاس داوری حضور داشت!
کمک‌داوری که با حکم کمیته انضباطی چهار ماه محروم شده بود، در مراسم افتتاحیه کلاس دانش‌افزایی پیش از فصل داوران حضور داشت و باعث تعجب همگان شد،  اما نکته اینجا بود که آقای رئیس در توجیه حضور این داور محروم به  این مسأله اشاره کرد که ظهیری در شب فینال جام حذفی هیجان‌زده شده و بر اثر هیجان‌زدگی در جشن قهرمانی پرسپولیس شرکت کرده و با این اشتباه نمی‌شود سرش را برید! روی حرف‌مان به آقای رئیس کمیته داوران است و توجیه اشتباهی که از حرکت کمک‌داور خود دارد. آقای افشاریان کجای دنیا داوری که وظیفه قضاوت و اجرای عدل را دارد در جشن یک تیم با شادی شرکت می‌کند آن هم بر اثر هیجان‌زدگی؛ مگر نه اینکه هیجان‌زدگی بر اثر تعلق خاطر به وجود می‌آید و فقط هواداران یک تیم در چنین شرایطی هیجان زده می‌شوند؟ داوری که وظیفه‌اش اجرای عدالت در زمین است چطور با قهرمانی یک تیم هیجان‌زده شده و در مراسم قهرمانی آن شرکت می‌کند؟ این معنایش رنگی بودن و تعلق خاطر به یک تیم نیست؟ طرف دیگر صحبت ما با مسئولان کمیته انضباطی است. مگر شما مجریان عدالت نیستید؟ چطور می‌شود داوری به این واضحی تخلف می‌کند و محروم می‌شود،  اما خیلی راحت و بدون اینکه حتی یک روز از محرومیت خود را بگذراند،  چهار ماه محرومیتش به حالت تعلیق در آمده و به راحتی آب خوردن در کلاس داوری پیش‌فصل شرکت می‌کند؟ این تصمیم شما مجریان عدالت مصداق بارز
چیست؟
قرار نیست سرکسی بابت اشتباهش بریده شود ما هم به این نکته کاملاً واقف هستیم اما هر اشتباهی تاوان ندارد؟ یعنی حسن ظهیری نباید تاوان اشتباه خود را پس دهد؟ اگر اینطور نباشد و هرکس تخلف کرد با محرومیت تعلیقی مواجه شود که سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. این حکم جدید مصداق بارز محرومیت صوری نیست و این تفکر را در ذهن ایجاد نمی‌کند که بعد از فینال جام حذفی با این محرومیت صوری قصد داشتید سرو صدای مخاطب را بخوابانید و از ابتدا قرار نبود فرد متخلف تاون اشتباهش را بدهد؟ وقتی جرائم و محرومیت‌ها اینطور اعمال شود چه توقعی داریم که این محرومیت‌ها نیروی بازدارنده‌ای برای تخلفات
باشد.

جستجو
آرشیو تاریخی