تکرار لغزش «مورایس» نابخشودنی خواهد بود
وصال روحانـی
ژوزه مورایس در دومین فصل حضورش در لیگ برتر فوتبال ایران، نگاه‌های زیادی را از هم اکنون به سوی خود کشانده است.
این مربی پرتغالی فصل پیش در بهترین شرایط ممکن برای کسب قهرمانی به خاطر یک نتیجه تساوی بدهنگام مقابل ملوان در هفته‌های واپسین مسابقات این عنوان را به پرسپولیس سپرد و در جام حذفی هم تن به یک ناکامی زودهنگام داد و در نتیجه دائماً به نظر می‌رسید که کفران نعمت کرده و تیمی سرشار از مهره‌های توانا و متکی بر بودجه‌ای غنی و دارای تشکیلات قوی را به سبب مدیریت ضعیف خود به سوی بیراهه سوق داده است.
با این اوصاف و نگاهی که وصف آن آمد، این فصل دوم حضور مورایس در فوتبال ایران و نتایج حاصل در آن است که بیش از پیش مشخص می‌کند ماهیت وجودی این مربی 57 ساله دقیقاً چیست و آیا او ایراد داشته و یا تیمش نتوانسته است به لحاظ فنی به اندازه کافی با او همسو شود.
شاید این بهانه برای مورایس موجود باشد که نتیجه حاصله او (نایب قهرمانی) برای یک مربی خارجی تازه‌وارد در لیگ بهترین بیلان به حساب می‌آید و او بیش از آنکه چوب قصورهای فنی خودش را خورده باشد، بابت نداشتن آشنایی لازم با فرهنگ ورزشی ایران و فرمول‌های کسب موفقیت در لیگ ما لغزیده و عنوان قهرمانی از مشتش بیرون افتاده است.
قدر مسلم اینکه نوسان‌های پرتعداد در نحوه کار و روش بازی سپاهان و البته نتایجی که این تیم می‌گرفت، نشان از سوار نبودن مورایس بر تیمش و مسلط نبودن وی بر شرایط پیرامونی‌اش داشت و اگر فقط یکی، دو نتیجه تساوی سپاهان در مقاطعی از نیم فصل اول در عین برتری میدانی این تیم بر رقبایش تبدیل به پیروزی می‌شد، حتی تساوی بسیار بدفرجام 1-1 با ملوان در هفته‌های پایانی لیگ بیست و دوم نیز نمی‌توانست قهرمانی را از «طلایی‌ها» بگیرد، هر گونه به توجیه‌های ارائه شده برای قهرمان نشدن سپاهان نگاه کنیم و چه آن را اصولی بدانیم و چه خیر، تکرار احتمالی ناکامی زردپوشان اصفهانی با همان توجیهات برای هواداران آنها غیرقابل پذیرش خواهد بود و پیکان نیز انتقادات را بیش از پیش به سوی مورایس معطوف خواهد کرد، بخصوص که او فوجی از ستاره‌های چشمگیر را به تیمش افزوده است.
البته مورایس به گفته برخی اهالی فوتبال بیش از آن متین و مؤدب و غیر پرخاشگر است که بتواند در لیگ سراسر یقه‌گیری ایران به پیروزی‌های بزرگ و جام‌های قهرمانی برسد!