بازیکنان پا به سن گذاشته لیگ برتر، اصلاً نمی‌خواهند به سمت آویزان کردن کفش‌ها پیش بروند. انصافاً هیچ شغلی به اندازه فوتبال، درآمد مفت و مجانی هم ندارد. یک بازیکن 37، 38 ساله هم می‌تواند در این مارکت آشفته، برای خودش درآمد میلیاردی بسازد چون فوتبال کشورمان هیچ قانون و چارچوبی ندارد. اینها باعث می‌شود تا نقل و انتقالات الکی شلوغ باشد. بازیکنی که کفش به دست گرفته و مردد است که کفش‌ها را بیاویزد یا نه، از باشگاه‌ها انتظار عقد قرارداد میلیاردی دارد و تازه با کلی ادعا، بر سر مدیران باشگاه‌ها منت می‌گذارد که «من در این فوتبال، فلان کار را کرده‌ام و بهمان کار را نکرده‌ام!» این شرایط، سرگیجه بزرگی به وجود آورده چون اساساً فوتبال، متعلق به نسل جوان است ولی وقتی می‌شنویم یک مهاجم 38 ساله، خواستار عقد قرارداد 9 میلیاردی شده یا دروازه‌بان چاق یک باشگاه شهرستانی با عملکردی کمتر از حد متوسط، به باشگاه‌های لیگ برتری پیشنهاد 15 میلیاردی می‌دهد! واقعاً در این فوتبال چه خبر شده که فوتبالیست‌ها، حق خودشان می‌دانند بر سر مبالغ چشمگیر صحبت و مذاکره کنند. مثل تیری در تاریکی؛ اگر به هدف نشست که چقدر شیک و جذاب، اگر هم به خطا رفت، بازیکن پا به سن گذاشته، فرصت خداحافظی پر سر و صدا در رسانه‌ها را به دست می‌آورد.
