راز محبوبیت و مقبولیت آقا کریم چیست؟
اورجینال مثل پنیر تبریز
محمد قراگزلو
خبر‌نگار
بدون اغراق می‌توان گفت تقریباً همه، تأکید می‌کنم همه کریم باقری را دوست دارند. حتی اگر استقلالی، سپاهانی یا طرفدار هر تیمی باشید و کریم باقری به‌عنوان مربی روی نیمکت پرسپولیس باشد هیچ کس دلش نمی‌آید حتی در بحرانی‌ترین شرایط علیه او شعار دهد یا بحثی را علیه ستاره سابق تیم ملی مطرح کند.
کریم باقری یک چهره شاخص ملی است. یکی که از مدل فوتبالش لذت می‌برد. از پاس‌های 60-50 متری و تعویض بازی هایش، از شوت‌های سهمگین و خطرناکش، از پروازها و ضربات سر سهمگینش و البته قدرت بازیخوانی و استحکامش . کریم باقری در مقام بازیکن یک پکیج کامل بود که این میزان از استاندارد بودن را تقریباً در هیچ بازیکنی نمی‌توان پیدا کرد؛چه در بین نسل طلایی 98 چه قبل و بعد از آن.
کریم بی‌سروصدا وارد دنیای مربیگری شد و در تمام فصول گذشته بیشتر از اینکه یک مربی صرف باشد، یک همراه برای بازیکنان بود که حواسش را از تیم پرت نمی‌کرد. باقری همواره بالای سر بازیکنان بود، هوای آنها را داشت، بموقع تذکر می‌داد و بموقع تشویق می‌کرد. او رفیق یحیی گل‌محمدی نبود یا حداقل می‌شد گفت نزدیک‌ترین فرد به او در کادر فنی نبود اما گل محمدی ارزش حضورش در رختکن تیم را می‌دانست. یحیی جنم شخصیتی به‌نام کریم باقری را در رختکن تیمش نیاز داشت و خوشحال بود که در پاره‌ای موارد که البته مهم هم هستند باقری کمک می‌کند.
تا دو سال قبل باقری در سایه از سوی برخی پیشکسوتان پرسپولیس به این متهم می‌شد که دقیقاً چه کار می‌کند که این مقدار پول می‌گیرد اما نقش باقری را تنها با حضور در تیم پرسپولیس می‌شد حس کرد. باقری در برخی موارد تنش زا به کمک کادر فنی می‌آمد و با اینکه همراه بازیکنان بود و با آنها پا به توپ می‌شد و با آنها می‌دوید اما نقش رابط بین کادرو اسکواد تیم را بخوبی برقرار می‌کرد.
کریم باقری در عین اینکه ظاهراً کاری نمی‌کرد یک وزنه قابل برای بالانس کردن تیم پرسپولیس بود و البته در برخی معرکه‌هایی که تیم نیاز به یک بزرگ‌تر داشت وارد می‌شد. همان خصوصیت ویژه باقری که همه او را دوست دارند باعث می‌شد همه او را قبول داشته باشند و حرف باقری در فضای خارج از باشگاه پرسپولیس هم «برو» داشته باشد یا در مواجهه نیمکت‌ها کار را برای پرسپولیس در بیاورد.
کریم باقری فصل قبل اما مربی متفاوتی بود. او دیگر فقط همراه بازیکنان نبود و غیر از آن نقش قبلی یک مربی کاملاً در خدمت تیم شده بود. باقری غیر از تمرین با بازیکنان، روی کار فنی تیم نظارت داشت، نظر می‌داد و کار می‌کرد. انگار او دچار تحول عجیبی شده باشد مربی دیگری برای پرسپولیس شد و شاید کنار هم قرار دادن این ویژگی ها و نکات برجسته دیگری که در منش و رفتار او وجود دارد باعث شده تا حالا با این حجم از حمایت از داخل تیم مواجه شود.
اما مهم‌ترین خصوصیت کریم باقری اورجینال بودن اوست. کریم باقری شبیه هیچ کس نیست. حرف هیچکس را تکرار نمی‌کند. وارد بازی هیچ شخص و گروهی نمی‌شود. او به مثابه کامل عبارت «ارتش یکنفره» است که فقط یکی است اما به اندازه یک ارتش قدرتمند است و کارآمد. آقا کریم را نمی‌شود با هیچ شخص دیگری در فوتبال ایران مقایسه کرد چرا که رفتار و گفتارش فقط متعلق به خود اوست و دقیقاً همین ویژگی منحصر بفرد بیشتر از هر چیزی باعث محبوبیتش شده و کاری کرده که همه نامش را فریاد بزنند و خواهان بازگشتش باشند.
باقری مثل پنیر تبریز سوغات شاخص زادگاهش اورجینال و خاص است و هر پنیری که شبیه او تولید و عرضه شود طعم و ویژگی‌های آن را نخواهد داشت. دقیقا مثل اینکه اگر باقری از پرسپولیس جدا شود هیچ کس را نمی‌توان جایگزینش کرد. به عبارت خلاصه‌تر دوری باقری از پرسپولیس قابل تصور نیست تا جایی که همه از هشتگ باقی باید بماند استقبال می‌کنند.