کار سخت خطیبی حوالی اتوبان تهران – کرج
خونِ دل خوردن برای تولید پیکان جوانان
رسول خطیبی که کت و شلواری شده بود و مدیریت باشگاه مس سونگون را برعهده داشت، خیلی زود فهمید اهل نشستن پشت میز نیست و به قول علی دایی «اگر بوی چمن به مشامش نرسد، مریض می‌شود». این طور بود که برگشت و با مس کرمان قرارداد بست. چند روز بعد اما اتفاق دیگری رخ داد و سرمربی پیکان در لیگ برتر شد. حالا اما کارش برای بستن یک تیم خوب و سرپا سخت است. پیکان فصل قبل هم تیم خوبی نبود. آنها شانس آوردند که صنعت نفت آبادان، مس کرمان و نفت مسجدسلیمان برای افتادن به لیگ یک، به همدیگر چشم و هم‌چشمی کردند و در نهایت، پیکان، نساجی، هوادار و ذوب‌آهن را نجات دادند وگرنه تیمی که در 30 بازی تنها 12 گل بزند، شایستگی حضور در لیگ برتر را ندارد. به هر حال از همان تیم نصف و نیمه پیکان، کلی بازیکن جدا شده است. شرزود تمیروف، تیتو، رشید مظاهری، محمدمهدی لطفی، ابراهیم صالحی، مهدی لیموچی، محمد ناصری، ساسان حسینی، میلاد بدرقه، بهروز نوروزی‌فرد و چند نفر دیگر به طور قطعی رفتنی شده‌اند. چند بازیکن دیگر هم هستند که به احتمال فراوان از پیکان می‌روند. مثلاً غلامرضا ثابت‌ایمانی که نیم فصل اول ستاره لیگ بود اما در نیم فصل دوم به یکباره افت کرد و شرایط عجیبی داشت. سامان فلاح هم یکی از همان بازیکنان است. شرایط سامان کمی فرق دارد زیرا باشگاه به این بازیکن، نگاه خاصی دارد و حاضر نمی‌شود با کمتر از 30 میلیارد تومان پول رضایتنامه سامان را در اختیار باشگاه‌های دیگر قرار بدهد. آنها اتفاقاً اطلاعیه‌ای صادر کردند و عنوان داشتند باشگاه‌های سپاهان، تراکتور و استقلال برای جذب فلاح اقدام به نامه‌نگاری کرده‌اند ولی این بازیکن به تیمی می‌رود که پول رضایتنامه را به‌صورت کامل پرداخت کند. یعنی سامان فصل بعد هر کجا بازی کرد، مطمئن باشید باشگاه پیکان بین 25 تا 30 میلیارد تومان درآمدزایی داشته است. با این شرایط کار رسول خطیبی برای تولید «پیکان جوانان» خیلی سخت شده بخصوص که به ادعای مدیران پیکان، بودجه باشگاه نسبت به فصل قبل قرار نیست افزایش پیدا کند.