از سلاطین خارج از خانه تا ناکامان داخل خانه
درس‌های ماندگار لیگ بیست و دوم
فقط 32 روز تا شروع فصل جدید لیگ برتر فوتبال کشور باقی مانده اما بررسی در احوالات تیم‌ها و بویژه آمار و بیلان به ثبت رسیده، بهترین نشانه‌ها و فاکتورها برای حاضران در لیگ بیست و سوم به حساب می‌آید تا با استناد به «گذشته» نزدیک به نتایجی بهتر در «آینده» برسند و بهترین‌های لیگ بعدی باشند. به واقع در دستاوردهایی که وصف آنها در ذیل می‌آید، دلایلی نهفته است که هم قهرمانی پرسپولیس و نایب قهرمانی سپاهان در لیگ بیست و دوم را رقم زد و هم موجب سقوط مس کرمان به دسته‌ای پایین‌تر شد و «هوادار» را هم کم و بیش از شکل و ریخت انداخت و به کسب رتبه دهم لیگ قانع ساخت، درس‌های ماندگار و برخی نکات بارز لیگ سپری شده از این قرارند:
وصال روحانی
روزنامه نگار
بهترین تیم خارج از خانه (پرسپولیس با 36 امتیاز)
دلایل متعددی بر ثبت ششمین قهرمانی سرخ‌های تهرانی در لیگ طی 7 سال اخیر مترتب است و بی‌گمان بارزترین آنها توان بالای تدافعی آنان بود که در 30 بازی فقط 13 گل خوردند. همین توان تدافعی موجب شد پرسپولیسی‌ها در سفر و در دیدارهایی که دور از خانه انجام دادند 36 امتیاز بیندوزند که بیلان بسیار بالایی است زیرا حداکثر امتیاز ممکن برای مسابقات خارج از خانه در هر فصل برای هر تیم 45 پوئن است و اینکه قرمزها فقط 9 امتیاز را در این راه از دست داده‌اند، نشان می‌دهد چه کار بزرگی را انجام داده‌اند. این توفیق بی‌گمان سهمی عظیم در قهرمان شدن مجدد تیم یحیی گل‌محمدی داشت و این تیم هر بازی دور از خانه‌ای را با هدف پیروزی شروع کرد و با اینکه در برخی موارد به بردهای حداقلی و اقتصادی و فقط با یک تک‌گل اکتفا کرد و برای حفظ آن تک‌گل مجبور به رویکرد وسیع به کارهای دفاعی هم شد اما ارزش فراوان این امتیازات کسب شده چون مساوی با تصاحب جام قهرمانی شد، شیرینی دوچندان یافت و حمل بر ضد‌فوتبال هم نشد. به واقع روح تهاجمی سرخ‌ها چنان بلندپروازانه بود که آنها در هفته آخر لیگ که باید نساجی را حتماً در قائمشهر می‌بردند تا قهرمانی‌شان را محرز کنند، این حریف را با نتیجه 0-4 درهم کوبیدند تا جای هیچ اما و اگری را باقی نگذارند.
برترین تیم داخل خانه (سپاهان با 36 امتیاز)
اگر سرخ‌های پایتخت سلاطین دور از خانه لیگ بیست و دوم بودند، سپاهان نیز در بازی‌های خانگی پیشتازی کرد و از حداکثر 45 امتیاز ممکن به اندوختن 36 پوئن نایل آمد. با این حال یکی از تک‌لغزش‌های نادر طلایی‌های اصفهانی در اواخر لیگ بیست و دوم در یک بازی از بازی‌های خانگی آنها بود که به قیمت از دست رفتن مقام قهرمانی برای آنها تمام شد. در آن دیدار خاص که سه هفته به پایان لیگ در ورزشگاه «نقش جهان» اصفهان برگزار شد، سپاهان تا دقیقه 86 با نتیجه 0-1 از ملوان پیش بود و به سوی قهرمانی در حرکت بود و در صدر جدول جای داشت و مصمم به فتح سه دیدار بعدی‌اش هم بود اما در چنان لحظه‌ای گل مساوی را از ملوان خورد و بازی 1-1 مساوی تمام شد تا پرسپولیس با فتح بازی‌اش در همان هفته از تیم ژوزه مورایس پرتغالی پیش بیفتد و این برتری را تا هفته آخر حفظ کند و قهرمان شود. قطعاً برای پرهیز از تکرار این لغزش‌ها و تقویت خط دفاعی و سایر خطوط تیم است که سران سپاهان در روزهای اخیر خریدهای کلانی داشته و بازیکنان دانه درشتی را به صف نفرات خود افزوده‌اند.
ضعیف‌ترین تیم خارج از خانه (مس کرمان با 5 امتیاز)
در هفته‌های آخر فصل گذشته اگرچه صنعت نفت نتایج فوق‌العاده‌ای می‌گرفت و قدم به قدم به مس کرمان نزدیک‌تر می‌شد (و سرانجام از آن سبقت هم گرفت) اگر مسی‌ها قدری در مسابقات دور از خانه خود قوی‌تر عمل می‌کردند و سه - چهار امتیاز اضافی به‌دست می‌آوردند، الان هنوز در لیگ برتر قرار داشتند و این تیم آبادانی بود که باید در «لیگ یک» بازی می‌کرد. شاگردان فرزاد حسین‌خانی هرچه لیگ به روزهای پایانی خود نزدیک‌تر شد، در بازی‌های خانگی خود نیز بیش از پیش کم آوردند ولی آنچه دلیل اصلی سقوط مجدد نارنجی‌های کرمان در همان فصل نخست بازگشت‌شان به لیگ برتر (بعد از شش سال دوری‌شان از این عرصه) شد همان نتایج ضعیف در دیدارهای دور از خانه و اندوختن فقط 5 امتیاز از حداکثر 45 پوئن ممکن بود. مسأله‌ای که مسی‌ها حتماً همین حالا هم افسوس آن را می‌خورند.
ضعیف‌ترین تیم داخل خانه (هوادار با 12 امتیاز)
از تیمی که «ساکت الهامی» زرنگ و باهوش سرمربی آن باشد، بسیار بعید است که در 15 بازی خانگی‌اش از کسب 12 امتیاز فراتر نرود ولی این اتفاق در عین شگفتی افتاد و همین مسأله سبب شد امتیازات بیشتری مردان الهامی در مسابقه‌های دور از خانه به دست آوردند که چندان موجب خوشبختی‌شان نشود.
درست است که «هوادار» در جام حذفی تا نیمه‌نهایی پیش رفت تا رکوردهای عالی الهامی در این رقابت‌ها استمرار یابد اما این لیگ است که آینه تمام‌نمای هویت و نتایج کار تیم‌ها به حساب می‌آید و برآورد کامل‌تری از آنها به دست می‌دهد و نتایجی که الهامی و مردانش در تهران کسب کردند، به واقع یک ناکامی تمام‌عیار بود. «هوادار» البته به سبب نداشتن یک استادیوم ثابت و همیشگی برای مسابقات خانگی‌اش همیشه در رنج بود و گاه سر از کرج و ورزشگاه انقلاب این شهر هم درمی‌آورد و زمانی در ورزشگاه دستگردی پذیرای تیم‌های میهمان بود اما هرگز در قالب یک صاحبخانه واقعی فرو نرفت و چوب آن را هم به انحای مختلف خورد، چوبی که قاعدتاً «محمود فکری» سرمربی جدید هوادار برای فصل بعدی فکری برای آن خواهد کرد.