قواعد جدید مسابقات باشگاهی آنقدرها هم بد نیست
قدمی بلند در راه شفاف‌سازی لیگ
وصال روحانی
روزنامه نگار
یکی از قواعد جدید لیگ برتر که برای فصل آینده به اجرا درمی‌آید و آنقدرها هم بد نیست، ممنوعیت بازگشت قرضی لژیونرها است. در سال‌های اخیر به کرات مشاهده شده که بازیکنان لژیونر شده پس از ناکامی در لیگ‌های خارجی به لیگ کشورمان عودت داده شده‌اند تا حضوری قرضی را در این رقابت‌ها تجربه کنند و سپس براساس نتایج کارشان در این مسابقات و موفق یا ناکام تلقی شدن در مورد آینده‌شان تصمیم‌گیری شود. از این طریق قسمت اعظم حقوق و مزایای بازیکن ایرانی رجعت کرده به کشورمان توسط باشگاه جذب کننده او در لیگ داخلی پرداخت شده و در پایان حضور قرضی او، باشگاه خارجی صاحب قرارداد با وی از طرف ایرانی خواسته است که یا با پرداخت مبلغ مشخصی او را به طور قطعی و نهایی تصاحب نماید یا رهایش کند و باشگاه خارجی برای او در ارتباط با فصل بعدی تصمیم بگیرد. به این ترتیب هم احتمال دارد که باشگاه خارجی، آن بازیکن ایرانی را دوباره به این و آن قرض بدهد یا به طور قطعی و نهایی به باشگاه دیگری در خارج بفروشد.
بازیکنان ایرانی که از طریق انتقال قرضی به لیگ کشورمان برگشته و یک فصل یا نیم فصل را در ایران سپری کرده‌اند شامل محمد محبی، پیام نیازمند، شهریار مغانلو، مهدی قایدی و کاوه رضایی هم می‌شوند. در میان آنها نیازمند و مغانلو پس از کش و قوس‌های فراوان از باشگاه‌های پرتغالی خود جدا شدند و سپاهان با شل کردن سرکیسه خود و پرداخت پول لازم برای تسویه حساب با طرف‌های پرتغالی آنها را استخدام کرد ولی محمد محبی و مهدی قایدی هنوز در استخدام تیم‌های خارجی خود هستند. قایدی که عضو الشباب الاهلی امارات است، با توجه به شرایط نابسامان تشکیلاتی و اقتصادی آبی‌ها به دوبی بازمی‌گردد و محبی نیز باید ببیند که باشگاه سانتاکلارای پرتغال درباره او چه خواهد کرد ولی قدر مسلم اینکه استقلال پول کلانی را که باشگاه پرتغالی برای رها کردن تام و تمام محبی می‌خواهد، در اختیار ندارد.
آینده آنها هر چه باشد، سازمان لیگ فوتبال ایران با ممنوع کردن بازگشت موقتی لژیونرها از ورود خودش و باشگاه‌های ایرانی به این بازی‌های مبهم و وادی‌های نامشخص جلوگیری کرده و به گونه‌ای بر روند شفاف‌سازی امور و صراحت لهجه قواعد لیگ افزوده و قدمی بلند در این راه برداشته است.
پایان عصر دلار برای داخلی‌ها
دیگر دستورالعمل جدید سازمان لیگ ممنوعیت انعقاد قراردادهای دلاری با بازیکنان داخلی است که البته انتقادات زیادی به آن وارد شده. ناگفته پیداست که بیشترین بهره از طریق این گونه قراردادها به بازیکنان می‌رسد زیرا قیمت فزاینده دلار آنها را به دریافت مبالغی نایل می‌کند که اگر قراردادهایشان ریالی بود، هرگز شامل حال‌شان نمی‌شد.
با دستورالعمل جدید سازمان لیگ چنان راهی به سوی آن دسته از بازیکنان و به قولی «از ما بهتران» بسته شده و البته این یک کار درست بوده است. شاید «خارجی»های شاغل در لیگ حق داشته باشند که مبالغ خود را «دلاری» بخواهند اما یک بازیکن ایرانی حتی به فرض نامدار بودن چرا باید دستمزد دلاری بگیرد. آیا خون او رنگین‌تر از صدها فوتبالیست دیگر شاغل در لیگ است که زحمت می‌کشند و انجام وظیفه می‌کنند و دستمزدشان را در چند قسط و البته ریالی دریافت می‌کنند و همیشه با دیرکرد باشگاه در دریافت حقوق خود نیز مواجهند.
بحث مربیان خارجی هم که به ایران می‌آیند تا در لیگ ما فعالیت و تیمی را هدایت کنند، متفاوت با مربیان وطنی است و پای فشردن بر پرداخت حقوق آنها به طور ریالی به جز امتناع آنان از عقد قرارداد و رفتن‌شان از ایران فایده‌ای ندارد. چنین مسأله‌ای عنصر علم پیشرفته و دانش نوین مربیگری را بیش از پیش از فوتبال باشگاهی ایران دریغ خواهد کرد و ضررهای آن بعداً دامان تیم‌های ملی کشورمان در میادین بین‌المللی را هم خواهد گرفت.
نمی‌دانیم واکنش گئورگی گولسیانی مدافع گرجستانی پرسپولیس که پس از مطلع شدن از ریالی شدن دستمزدش به این مسأله اعتراض کرده، درست است یا غلط اما او سال‌ها است در لیگ ایران بازی می‌کند و پیش از سرخ‌های تهرانی برای هر دو تیم اصفهانی سپاهان و ذوب‌آهن هم به میدان آمده بود. در هر حال در این مسأله کوچک‌ترین تردیدی وجود ندارد که پرداخت دستمزد بازیکنان ایرانی شاغل در لیگ‌های کشورمان برپایه «دلار» هیچ توجیه فنی و کیفی و پایه مستدلی ندارد و اگر سازمان لیگ که نقدهای زیادی به عملکردش وارد است، در تمامی این سال‌ها فقط دو سه کار خوب انجام داده باشد، یکی از آنها ممنوع کردن انعقاد قراردادهای دلاری با بازیکنان وطنی بوده است. این عاملی است که عناصر حیاتی مساوات و عدالت را بیش از پیش به لیگ فوتبال ایران تزریق می‌کند.