بیماری «خودفراموشی» بلای جان تیم‌های ایرانی!
سعید زاهدیان
روزنامه‌نگار-ورزشگاه آزادی
از چند روز پیش، محل میزبانی مسابقه پیکان و پرسپولیس به موضوع اصلی جنگ و جدل هواداران دو تیم استقلال و پرسپولیس در فضای مجازی تبدیل شده بود؛ رسانه هم متأثر از بحث‌های هواداری و صحبت‌های مدیران دو باشگاه، این موضوع را به تیتر اصلی رسانه خود اختصاص دادند تا سرانجام با تصمیم شورای تأمین- یا هر نهاد دیگری- ورزشگاه آزادی برای میزبانی از این مسابقه انتخاب شد.
هواداران استقلال به این تصمیم تاختند و این اقدام را حمایت از پرسپولیس تلقی کردند اما هواداران پرسپولیس هم بی‌کار نبودند و در پاسخ به صحبت‌ها، بحث بازی فصل گذشته استقلال و پیکان یا تغییرات مشابه در ادوار گذشته لیگ را مثال می‌زدند که بارها استقلال هم از چنین امتیازی بهره‌مند شده
است.
وسط این حرف‌ها، وسط بازی استقلال و صنعت نفت، وقتی استقلال گل مساوی را خورد، یاد صحبت خودمانی برانکو ایوانکوویچ افتادم که در واکنش به حمایت‌های بیرونی از پرسپولیس می‌گفت: «ما در این هفته‌ها امتیازات زیادی از دست دادیم و اگر رقبا بازی‌ها خود را می‌بردند، الان بالاتر از پرسپولیس صدرنشین لیگ بودند. پرسپولیس به اندازه کافی گاف می‌دهد اما مشکل رقبا اینجاست که آنها به جای بردن بازی خود و تمرکز روی تیم خودشان، حواس‌شان به پرسپولیس است. اگر آنها بازی خودشان را می‌بردند، ما صدرنشین لیگ نبودیم و قهرمان نمی‌شدیم!»
دیروز شبیه یکی از همان روز‌هایی بود که حواس استقلال به جای بازی با نفت آبادان، متمرکز روی حواشی بازی پرسپولیس و پیکان بود. نتیجه این شد که آنها روی تک موقعیت صنعت نفت، با اشتباه دفاع در جاگیری و اشتباه بچه‌گانه حسینی، برد را با مساوی عوض کردند. اگر استقلال بازی دیروز را برده بود، امروز وداعی زودهنگام با قهرمانی نداشت.
دقیقا همین وضعیت را فصل گذشته پرسپولیس در رقابت با استقلال داشت و به بیماری «خودفراموشی» دچار شد. پرسپولیس اگر نتیجه دربی را -که ۲ بر یک از استقلال جلو بود- حفظ می‌کرد، اگر یحیی زودتر از مجیدی دست رقیب را در تعویض می‌خواند و اجازه نمی‌داد استقلال صالح حردانی را به زمین بیاورد و روی سانتر او، گل مساوی به ثمر برسد، اگر یحیی حواسش به تیمش بود و مدام درگیر حواشی و محرومیت‌های پیاپی نمی‌شد یا اگر پیروانی به‌جای محو شدن در بازی وظیفه‌اش یعنی رساندن برگه تعویض برای ورود سیدجلال به زمین را درست انجام می‌داد تا پرسپولیس در دربی ۱۰نفره گل مساوی را نخورد، آن فصل قهرمانی ششم پرسپولیس دور از دسترس نبود اما آنجا هم پرسپولیس به «خودفراموشی» مبتلا شده بود.
واقع‌بین باشیم؛ چه پرسپولیس، چه استقلال و چه هرتیم دیگری، امروز مزد زحمت نزدیک به یک سال خود را گرفته‌اند و نتایج هفته‌های ابتدایی و امتیازهایی که در گذشته از دست داده‌اند یا به حساب خود ریخته‌اند، جایگاه تیم‌ها را مشخص کرده و قهرمانی یا از دست دادن جام نتیجه یک بازی و یک میزبانی یا یک سوت اشتباه و نادرست نیست. تیم‌های ما تا روزی که حرفه‌ای رفتار نکنند، همین اتفاقات و مشابه همین بلاها در انتظارشان است. بد نیست تیم‌های ایرانی به منچسترسیتی نگاه کنند که امروز در فاصله کمتر از ۷۲ ساعت باید در لیگ سنگین و پر فشار انگلیس بازی کند. سیتی چگونه به صدر رفت؟ اگر آرسنال بازی‌هایش را می‌برد، امروز سیتی صدرنشین و بخت اصلی قهرمانی بود؟
بد نیست وقتی فوتبال اروپا را تماشا می‌کنیم، تنها خود بازی را نبینیم و از لیگ انگلیس- که مهم‌ترین و بزرگ‌ترین رقابت باشگاهی فوتبال در جهان است- حرفه‌ای بودن و حرفه‌ای رفتار کردن را بیاموزیم.