در حافظه موقت ذخیره شد...
رقبای آسیای میانه به چه کار ما می‌آیند؟
روزنامه‌نگار
حریفان تیم ملی فوتبال ایران در «فیفادی» بعدی که در خردادماه خواهد بود، تیمهای آسیای میانه هستند که در جام موسوم به کافاکاپ مقابل ما صف‌آرایی می‌کنند اما آیا این حریفان و این جام مفت هم می‌ارزند؟
البته حضور در این جام اجباری و براساس منطقه‌بندی‌های تعیین شده توسط AFC و طبق ضرب‌المثل قدیمی خودمان «آش کشک خاله» است و گریزی از آن وجود ندارد اما آیا تیمهای آسیای میانه که ایران مدتی است به لحاظ «هم‌منطقه‌ای» بودن به جمع‌شان فرستاده شده، سنگ محک‌های مناسبی برای آزمودن تیم ملی ایران در مقطع تازه فعالیت‌هایش و در اوایل دوران همکاری‌اش با یک سرمربی جدید (امیر قلعه‌نویی) به حساب می‌آیند.
شکی نیست که تیمهای این منطقه که تا همین 10 سال پیش کیسه بوکس فوتبال ایران بودند، رشد چشمگیری داشته‌اند و ازبکستان، ترکمنستان و حتی قرقیزستان دیگر به آسانی تسلیم ما نمی‌شوند و اگر ببازند، با اختلاف گل کم خواهد بود. اما رشد مورد اشاره بیشتر در تیمهای رده سنی پایه آنها شکل گرفته و این کشورها چنان در رده‌های سنی نونهالان، نوجوانان، جوانان و امیدها قدرتمند شده‌اند که در هفت- هشت سال اخیر بارها تیمهای ملی رده‌های پایه ما را شکست داده‌اند و در رقابت‌های قهرمانی جوانان آسیای 2023 هم که بهمن ماه سال پیش برگزار شد و ایران با رهبری صمد مرفاوی در مرحله یک‌چهارم نهایی آن حذف شد، عنوان قهرمانی به ازبک‌ها رسید.
حتی اگر شاگردان قلعه‌نویی در کافاکاپ بزرگسالان تیمهای فوق‌الذکر را با اختلاف گل زیاد ببرند، آیا آن مسابقه‌ها موجب یک سنجش درست در مورد کیفیت کار ما خواهد بود و آیا آن را می‌توان یک ملاک مناسب و قدمی بلند در راه آماده‌سازی تیم ملی برای آوردگاه اصلی مورد نظرش دانست که همان جام ملت‌های 2023 آسیا است و در دی و بهمن ماه امسال در خاک قطر برگزار می‌شود. نگاه کنید به حریفان منتخب سایر بزرگان فوتبال آسیا در فیفادی اوایل فروردین تا متوجه تفاوت‌های فراوان موجود بشوید. در آن مقطع زمانی کره جنوبی، ژاپن، عربستان و استرالیا با امثال اروگوئه و کلمبیا بازی کردند و اگرچه چند مسابقه را هم باختند اما حریفان‌شان واقعاً «حریف» بودند و از تبار تاجیکستان و افغانستان نبودند. قدرمسلم اینکه بازی ولو اجباری با این دست حریفان ما را به سوی قهرمانی احتمالی در جام ملت‌ها سوق نمی‌دهد و برعکس عمل کرده و از جاده مورد نظر خارج می‌سازد. حتی روسیه و کنیا هم حریفان ایده‌آل و انتخاب‌های درست و سودمندی برای ما در فیفادی دهه اول فروردین نبودند، چه برسد به تیمهای آسیای میانه که به مراتب از آنها بدتر و ضعیف‌تر هستند.
البته صحبت از یک تورنمنت چهارجانبه با حضور تیمهای ملی ایران، عراق، روسیه و ازبکستان طی خردادماه هم در میان است اما چون فعلاً فقط در حد حرف است و نه به بار (و در صورت برگزاری با کافاکاپ تداخل زمانی پیدا خواهد کرد) وارد این بحث نمی‌شویم و از این مقوله درمی‌گذریم.