خیل ناکام‌هایی که مدیون نفتی‌ها شده‌اند
وصال روحانی
تیم‌های پایین‌نشین جدول لیگ برتر فوتبال کشور چنان از بابت سقوط دو تیم «نفتی» لیگ به دسته‌ای پایین‌تر خیالی آسوده دارند که هر چقدر هم نتایج بد می‌گیرند و شکست می‌خورند، به قول معروف عین خیال‌شان نیست و مطمئنند که خودشان به دسته‌ای پایین‌تر سقوط نمی‌کنند.
صنعت نفت آبادان و نفت مسجدسلیمان با کسب نتایجی بسیار ضعیف و تحمل 16 باخت، مدت‌ها است به قعر جدول چسبیده‌اند و راهی برای نجات خود نمی‌یابند و با اینکه برد 1-2 هفته پیش نفت آبادان مقابل مس کرمان امیدهایی به تیم آبادانی بخشیده اما بهره‌های حضور آنان برای سایر تیم‌های ناکام و پایین جدولی غیر قابل وصف و اندازه‌گیری است، به دلیل باخت‌های متعدد آنان پیکان و ملوان که فصل بدی را سپری کرده‌اند و نساجی که فراز و فرودهایش بیش از حد است، از هر دغدغه‌ای بابت سقوط مبرا هستند و اضطرابی که معمولاً در هر فصل دامان هر 6-5 تیم اواخر جدولی را می‌گیرد، راهی به ذهن و روح آنها ندارد. شاید مس کرمان قدری به خطر افتاده باشد اما سایرین می‌دانند اگر در 5 دیدار باقی مانده‌شان سه تا چهار شکست تازه را متحمل شوند، باز به سقوط تن نخواهند داد و فاصله امتیازی زیادشان با دو تیم نفتی یک مایه ضمانت برای آنها است. ضعف و ناامیدی مربیان و بازیکنان دو تیم وابسته به وزارت نفت هم که مرتبط با وجود انواع معایب تشکیلاتی و بیشترین تأخیرها در پرداخت دستمزد آنها است به حدی می‌رسد که امکان بازیابی این دو تیم و کسب چهار- پنج برد در دیدارهای باقی مانده‌شان را تقریباً به صفر رسانده و آنها هفته‌های مدیدی است که «لیگ یکی» و مسافران قطعی آن جایگاه نشان می‌دهند و شاید آن مقصد از همان آذر و دی ماه سال پیش برای‌شان محرز شده بود. در این میان نفت مسجدسلیمان چنان درهم شکسته و نابسامان است که تمام رکوردهای منفی تاریخ لیگ را شکسته و با وجود پنج بار تغییر دادن سرمربی‌اش در این فصل با خوردن 55 گل در 25 بازی نخست خود هر تیم ناکام دیگری را در همه ادوار فوتبال کشور روسفید کرده است. با این حال نحوه برخورد مدیران سایر تیم‌های اواخر جدولی با مسئولان فنی و بازیکنان و اصولاً کل پرسنل انسانی‌شان هم از نهایت اهمیت برخوردار است. آیا آنها می‌خواهند به صرف ابقای تیم‌شان در لیگ برتر که به لطف هنرنمایی(!) خیره کننده دو تیم نفتی شکل گرفته، به نیروها و نفرات‌شان نمره قبولی بدهند یا پنبه بیهوشی را از گوش خود خارج کنند و برای ترمیم و تقویت تیم‌های خود دست به کارهایی اساسی بزنند. آیا مس کرمان که با وجود قبول 12 شکست فعلاً در حاشیه امنیت قرار دارد یا ملوان که قبول 11 باخت هم راه دسته‌ای پایین‌تر را به روی آنها نگشوده، آنقدر موفق به شمار می‌روند که هیچ ساماندهی مجدد در کارهای اجرایی و روش‌های اداره تیم‌شان صورت نپذیرد و با همین بساط تیره و رزومه ویران قدم به فصل بعدی بگذارند؟ نکند آنها تصور می‌کنند که فصل بعد هم دو تیم نفتی در لیگ برتر حاضر خواهند بود تا باز هم جورکش آنها شوند!
روزنامه نگار