از بازی‌های آسیایی هانگژو تا انتخابی المپیک پاریس
سالی که نکوست
بازی‌های آسیایی و پارآسیایی هانگژو و رقابت‌های انتخابی المپیک سال سختی را پیش روی ورزش کشور قرار داده است. سالی که تعطیلی در آن معنی ندارد و روزهای کاری در سال جدید خیلی سریع برای تیم‌های ورزشی که در مسیر این رویدادها قرار دارند، شروع می‌شود.
1402 سال سخت و پیچیده‌ای برای ورزش کشور است؛ سالی که با نشست هیأت اجرایی کمیته بین‌المللی المپیک و رسیدگی به ابهام‌های ورزش ایران شروع می‌شود و در ادامه به بازی‌های آسیایی و پارآسیایی می‌رسد؛ پایانش هم روزهایی است که تکلیف بیشتر ورزشکاران ایران برای سهمیه المپیک 2024 مشخص شده و چند رشته مثل دوومیدانی در حال آخرین تلاش‌ها هستند برای ورود به المپیک پاریس. در کنار همه این رویدادها که هر کدام‌شان به تنهایی تمام توان مدیریتی ورزش را درگیر خود می‌کند، بی‌پولی ورزش و جیب خالی‌اش هم است که به دل نگرانی اصلی مسئولان ورزش و ورزشکاران برای سال آینده تبدیل شده است.
قاضی‌زاده هاشمی و برخی دیگر از نمایندگان مجلس از حمایت خانه ملت برای سال آینده می‌گویند اما همه چیز فعلاً در حد حرف است و آنچه واقعیت دارد، یک سال سخت است و کلی رویداد که باید ورزشکاران ایران در آنها شرکت کنند؛ رقابت‌هایی که اهمیت بالایی دارند و نمی‌توان از فهرست برنامه‌های پیش روی ورزش حذف‌شان کرد؛ بخصوص در این شرایط سیاسی. رده‌بندی ایران در بازی‌های آسیایی اهمیت دارد و تعداد ورزشکارانی که سهمیه المپیک می‌گیرند نیز از آن مهمتر است. پس نمی‌توان بی‌تفاوت به این رویدادها، قدم به سال جدید گذاشت.
تلاش بر اعزام کاروان کیفی است اما خبرهایی که به گوش می‌رسد، حکایت از این دارد که لابی‌ها برای اضافه کردن تیم‌ها شکل گرفته و در این شرایط یکی از مهم‌ترین وظایف مسئولان کمیته ملی المپیک این است که مقابل این لابی‌ها و قدرت‌شان بایستند؛ چرا که اگر غیر از این باشد، چاره‌ای ندارند جز اینکه از رشته‌هایی که شانس مدال‌آوری و کسب سهمیه المپیک دارند، بزنند و به رشته‌هایی بدهند که در اولویت‌ها نمی‌گنجند اما بین مسئولان رده بالای ورزش حامی دارند.
شروع سخت با محور IOC
یکی از اتفاق‌های تعیین‌کننده ورزش در فروردین ماه رقم می‌خورد. زمانی که قرار است اعضای هیأت اجرایی کمیته بین‌المللی المپیک گزارش ایران را بررسی کنند و تصمیم بگیرند که آیا این گزارش درباره موضوع رژیم اشغالگر قدس، ورزش بانوان، اعدام ورزشکاران – که به IOC گزارش شده بود- و همچنین وثیقه گرفتن از ورزشکاران قانع‌کننده است یا خیر. اگر به هر دلیل گزارش ارسالی از کمیته ملی المپیک قانع‌کننده نباشد، اتفاق‌های خوبی برای ورزش ایران نمی‌افتد که البته تا روز یازدهم فروردین ماه در این رابطه تصمیم‌گیری می‌شود.
آرامش نسبی در فدراسیون‌ها
یکی از تلاش‌های وزارت ورزش در دو ماه پایانی سال‌جاری، برگزاری مجامع انتخاباتی فدراسیون‌ها و تعیین تکلیف فدراسیون‌های بلاتکلیف است. اگر امروز انتخابات ژیمناستیک برگزار شود، می‌توان گفت که چند رشته مهم که درگیر حواشی زیادی بودند، به آرامش نسبی رسیده‌اند و این آرامش می‌تواند در سالی که رویدادهای زیادی پیش روی ورزش است، به فدراسیون‌ها کمک کند. دوچرخه‌سواری و ژیمناستیک دو، سه سالی درگیر حواشی بودند و رشته‌هایی مثل کاراته، جودو و... نیز در همین سالی که پشت سر گذاشتیم، هیاهوی زیادی داشتند اما حالا تعیین تکلیف شده‌اند و دیگر بهانه‌ای ندارند. از بین فدراسیون‌هایی که شانس کسب سهمیه المپیک دارد، بوکس هنوز بلاتکلیف است و مشخص نیست چه زمانی از سال جدید انتخاباتش برگزار می‌شود. فدراسیون‌هایی که تازه تأسیس هستند نیز در سال‌جاری باید انتخابات خود را برگزار کنند که البته با توجه به ناپختگی که در تشکیل این فدراسیون‌ها وجود داشته، بعید است به این زودی‌ها به مرحله برگزاری انتخابات برسند. البته آنها چندان در رویدادهای پیش رو سهمی ندارند و همین که تکلیف رشته‌هایی مثل دوچرخه‌سواری، ژیمناستیک (البته در صورت برگزاری انتخابات در 24 اسفندماه)، هندبال، کاراته، جودو، وزنه‌برداری و... مشخص شده، باید به فال نیک گرفت؛ اگرچه هر کدام روند عجیب و غریبی داشتند و حواشی زیادی را پشت سر گذاشتند.