هومن جعفری
روزنامه‌نگار
صمد مرفاوی همیشه چوب اسمش را می‌خورد. صمد یعنی بی‌نیاز و مرفاوی همیشه خودش را بی‌نیاز دانست از مشاوره گرفتن. همیشه تنها ماند و همیشه تنهایی جلو رفت و همیشه هم تنهایی شکست خورد. در حالی که پیروزی هزار پدر دارد، شکست یتیم است و صمد همیشه موقع بردها هزاران شریک داشت و موقع باختن‌ها تنها ماند. انتخاب‌های سال‌های اخیر او، همیشه انتخاب‌های غلطی بودند. چه می‌کرد؟ آدم دلالی و وصل شدن به شبکه‌های دلالی نبود. سالم بود. سالم ماند. سالم هست. ولی فوتبال ایران به آدم‌های سلامت کمکی نمی‌کند خاصه به تنهاترهای‌شان! صمد در نهایت در فوتبال ایران به موفقیتی نخواهد رسید، هر چند هم علمش را دارد و هم سلامت کاری‌اش مشخص است. فوتبال ایران فوتبال صمدها نیست. فوتبال ایران فوتبال آدم‌های دیگری است که شلوغ‌کاری کنند و زد و بند را بلد باشند و سفره را پهن کنند و همه را بنشانند سر سفره و قیمت بالا ببرند و بحث‌های دیگری که شب عید جایش نیست. صمد سفره‌گستر نیست. نتیجه اینکه همیشه انتخاب‌های بد سر راهش قرار می‌گیرد. چقدر حیف... او لیاقت فرصت‌های بهتر را دارد.
