دایره بسته تکرار
سینا فتوت
روزنامه‌نگار
برای دهه‌هاست که فوتبال پایه ما ناکام است. چه در مسابقات قاره‌ای و چه در مسابقات جهانی. فرقی نمی‌کند برای صعود به جام جهانی بجنگیم یا برای قهرمانی در آسیا یا برای تلفیق هر دو موردش! مهم نیست. اگر شانس یار ما نباشد حتی به نیمه نهایی آسیا هم نمی‌رسیم. اگر کمی خوش‌شانس باشیم در گروهی جام جهانی حذف می‌شویم. در نهایت فوتبال پایه ما چیزی از مسابقات بین‌الملل دشت نمی‌کند. دلیل؟
ساختار فوتبال پایه ما افتضاح است. بحثی نداریم. اما فاجعه‌بارتر از آن، نگرش غلطی است که داریم و درستش نمی‌کنیم. علاوه بر اینکه مسابقات کشوری را جدی نمی‌گیریم، در کنارش، تلاشی هم برای الگوبرداری از جایی یا اصلاح وضع موجود انجام نمی‌دهیم.
نتیجه اینکه به صورت سنتی همیشه می‌بازیم و می‌بازیم و می‌بازیم و می‌بازیم و مربی برکنار می‌کنیم و غر می‌زنیم و قسم می‌خوریم که دفعه بعد بهتر عمل کنیم و انتخاب‌ها همیشه بدتر و بدتر و بدتر می‌شوند.
این وسط، هیچ‌وقت انسجام نداشته‌ایم. نشده کاری را درست انجام بدهیم و رویش پافشاری کنیم. ضعیف‌ترین آدم‌ها را در بدترین پست‌ها گذاشته‌ایم و نتیجه خوبی هم نگرفته‌ایم و باز همین فرمول را تکرار کرده‌ایم.
برای فوتبال پایه مسابقات خوب می‌خواهیم. مسابقاتی که داخلش خبری از تیم‌های پولی نباشد که در هر بازی با شرط‌بندی رکورد گل‌های خورده شده را بشکنند تا امتیاز بفروشند! نظارتی روی کار آنها می‌خواهیم و مهم‌تر اینکه باید لیگ کشوری را جدی بگیریم. لیگ کشوری پایه مدت‌هاست از اعتبار خارج است. فکری به حال پایه نکنیم، آش همین است و کاسه همین!