کارهایی که فقط از فدراسیون فوتبال برمی‌آید
وصال روحانـی
روزنامه‌نگار
فقط در فوتبال کشوری مثل ایران است که ابتدا دیدارهای تدارکاتی را برای تیم ملی جور می‌کنند و سپس به تلاش برای شناسایی سرمربی این تیم می‌پردازند. درست است که در صورت مناسب و قوی بودن رقبای تدارکاتی هر مربی تازه‌ای از آن استقبال و بهره‌گیری می‌کند اما معلوم نیست عراق در این مقطع خاص چه میزان بهره فنی و امکان دانش‌افزایی را برای تیم ملی و مربیان ما در بردارد و حتی روسیه که از عراق در کلاس بالاتری قرار دارد؛ به سبب تبعات جنگ یکساله این کشور با اوکراین از محاسبات بین‌المللی دور است و بر اثر تحریم‌های سیاسی نه دیداری رسمی طی این مدت داشته و نه بسیاری از کشورها به دیدارهای دوستانه با روس‌ها تن می‌دهند. این موارد سبب شده تیم ملی روسیه که به خودی‌خود در 10 سال اخیر نزول محسوسی داشته، اینک در بدترین و ناآماده‌ترین شرایط خود به سر ببرد و در نتیجه تیمی که از دیدار دوستانه 3 فروردین ماه ایران و روسیه بهره‌های فزون‌تری خواهد برد، نه ما بلکه روس‌ها خواهند بود که بعد از مدتی دور ماندن از جریان سیال فوتبال ملی یک بار دیگر وارد این عرصه می‌شوند و خود را می‌آزمایند.
در دوره طولانی زمامداری کارلوس کی‌روش، این سرمربی ایران بود که پس از پیشنهاد شدن رقبای تدارکاتی برای کشورمان در مورد قبول یا رد آنها تصمیم‌گیری می‌کرد و این کار را بر مبنای نیازهای فنی تیمش و اینکه در هر دیدار دوستانه‌ای چه چیزهایی را جست‌وجو می‌کرد، انجام می‌داد. امروز اما فدراسیون بیش از 3 ماه وقت را برای انتخاب سرمربی جدید تیم ملی به هدر می‌دهد و سپس رأساً اقدام به انتخاب تیم‌های رقیب برای دیدارهای دوستانه می‌کند و تازه پس از آن به فکر انتخاب مربیان تازه تیم ملی می‌افتد.
البته از «فدراسیون مهدی تاج» که شاهکارهایی از این دست کم نداشته، انجام کارهای فوق جای تعجب ندارد و در همین راستا حتی در انتخاب مربیان تیم ملی امید به رغم گذشت بیش از 9 ماه از زمان کناره‌گیری مهدی مهدوی‌کیا، تنبلی و تساهل عظیمی صورت پذیرفته است. محصول مستقیم و بدیهی و بسیار محتمل این رویکرد طولانی‌تر شدن دوری بسیار کشدار ایران از مرحله نهایی فوتبال المپیک‌ها است که هم اینک به 47 سال می‌رسد و اگر ناکامی تازه‌ای در راه صعود به المپیک 2024 پاریس دامنگیر ما شود تقریباً نیم قرنی خواهد شد. در 9 ماه پایانی سال‌جاری تنها کاری که در ارتباط با تیم ملی امید صورت پذیرفته، انتخاب مدیر این تیم است اما گزینش حبیب کاشانی برای این پست نیز نه توسط فدراسیون فوتبال بلکه کمیته ملی المپیک صورت پذیرفته و بی‌اعتنایی کامل فدراسیون نسبت به این امر ظاهراً نشانگر این نکته است که سران فوتبال چندان از این انتخاب راضی نیستند و ترجیح می‌دادند که این گزینش هم توسط خودشان انجام می‌شد و البته در این صورت تیم ملی امید به سلامتی و میمنت الان مدیر و سرپرست هم نداشت. مرحبا بر فدراسیونی که این همه قاعده‌مند و دارای سرعت عمل و صحت انتخاب است و در تدوین راهبردها و تبیین تدابیر لازم رقیبی برایش متصور نیست!