آلوز با طبل به توکیو رفت

اولی کوتس

 

میلان در سال‌های اخیر به خریدن مهاجمان در آستانه بازنشستگی عادت کرده. الیویه ژیرو سومین مهاجم 34ساله یا بیشتر است که در 19 ماه گذشته به روسونری ملحق می‌شود. دوتای قبلی دو سرنوشت کاملاً متفاوت داشتند. زلاتان ابراهیموویچ سن‌سیرو را روشن کرد اما ماریو مانجوکیچ در بازگشت به سری آ کار خاصی نکرد. حالا ژیرو کدام می‌شود؟ این فرانسوی شباهت زیادی به مهاجم کروات در فداکاری برای تیم دارد؛ نمونه‌اش جام‌جهانی 2018 که در هر هفت بازی فرانسه تا قهرمانی روسیه بازی کرد اما یک گل هم نزد. مهاجم 193 سانتیمتری البته به‌خاطر بازی در خدمت تیمش بشدت تحسین شد. داشتن یک مهاجم بلند و فیزیکی به کیلیان امباپه و آنتوان گریزمان اجازه داد شکوفا شوند و هر کدام چهار گل بزنند. امباپه بهترین بازیکن جوان تورنمنت شد و گریزمان توپ برنز را به عنوان سومین بازیکن برتر برد.

در میلان بازیکنانی هستند که می‌توانند از حضور ژیرو استفاده کنند از جمله رافائل لیائو، الکسیس استالمیکرز و براهیم دیاس. سؤال اینجاست که ژیرو چطور می‌تواند در خط حمله‌ای بازی کند که زلاتان را دارد؟

او که آبان گذشته 39ساله شده در پایان سال 2019 به میلان برگشته و در 37 بازی 25 گل زده. زلاتان همچنان نفر اصلی است و با توجه به اوج اول فصل میلان با مصدومیت او به پایان رسید. ایبرا در 98 بازی لیگ در دو دوره بازی برای میلان 67 گل زده است.

ابراهیموویچ در دوران نافرجام خود در بارسلونا از مربی‌اش، پپ گواردیولا اینطور انتقاد کرد: «شما فراری خریده‌اید اما مثل فیات با آن رانندگی می‌کنید.» ژیرو هم سال گذشته موضوع ادبیات مشابهی بود وقتی کریم بنزما، مهاجم رئال‌مادرید گفت: «نمی‌توانید ماشین فرمول یک را با یک ماشین کارتینگ قاطی کنید.» بنزما البته اعتراف کرد ژیرو مدافعان را مشغول می‌کند و این پرفایده است به علاوه اینکه برای هم‌تیمی‌ها فضا می‌سازد.

مسأله در میلان این است که ابراهیموویچ می‌تواند نقش یکسانی را ایفا کند. او به کسی نیاز ندارد که برایش مدافعان را مشغول کند و این سؤال مطرح می‌شود که ژیرو آمده با زلاتان بازی کند یا به‌جای او؟ اگر چه امکان اولی هست اما احتمال دومی بیشتر است.

برای همین فشار زیادی به ژیرو وارد می‌شود اگر در ترکیب اصلی قرار بگیرد یعنی باید عملکردی بهتر از یک سوپرتعویض -که در چلسی و قبلش در آرسنال بود- داشته باشد. در واقع ژیرو به میلان می‌رود تا کاری که مانجوکیچ از عهده‌اش برنیامد، انجام دهد. مهاجم کروات در ژانویه 2021 به میلان رفت با گزینه تمدید قرارداد برای یک فصل. اما میلان از این امکان استفاده نکرد چون مهاجم سابق یوونتوس و بایرن‌مونیخ در 11 بازی حتی یک گل نزد.

مصدومیت‌های جزئی باعث شد 9تا از 10 بازی مانجوکیچ در سری آ به‌عنوان بازیکن تعویضی باشد. ژیرو آورده شده تا مؤثرتر بازی کند مثل کاری که بارها با پیراهن چلسی انجام داد. او در آخرین روز نقل‌و‌انتقالات ژانویه 2018 به استمفوردبریج رفت. او اگرچه در دوران حضورش در غرب لندن تنها 33 بازی در لیگ برتر در ترکیب اصلی قرار گرفت اما در مجموع 119 بازی برای چلسی انجام داد و 39 گل زد. اگر همین‌قدر برای میلان بازی کند، جای زلاتان را بگیرد هر وقت لازم باشد و به‌طور متوسط هر سه بازی یک گل بزند، در سن‌سیرو موفق تلقی می‌شود. نیمکت‌نشینی چیز تازه‌ای برای ژیرو نیست اما او شانس دارد به ترکیب اصلی تیم استفانو پیولی برسد. فراموش نکنیم پنج ماه بیشتر نگذشته از دیدار چلسی با اتلتیکومادرید که در بازی رفت مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان با قیچی برگردان دروازه تیم دیگو سیمئونه را باز کرد و پیروزی در واندا متروپولیتانو را رقم زد. تیم توماس توخل تا قهرمانی پیش رفت، ژیرو هم در فینال مقابل منچسترسیتی 90 دقیقه روی نیمکت بود. او چه نقش اصلی باشد چه مکمل، اگر به میلان کمک کند نخستین جام را بعد از قهرمانی سری آ در سال 2011 به دست آورد، یک موفقیت بزرگ به نامش ثبت می‌شود.

بازیکنان زیادی نیستند که می‌توانند پا جای پای زلاتان بگذارند. ژیرو نباید مشکل عمده‌ای در ارائه عملکردی بهتر از مانجوکیچ در میلان داشته باشد اما دوران او با میلان احتمالاً با اینکه چطور با زلاتان در زمین و بیرون آن جفت شود، مورد قضاوت قرار می‌گیرد. اگر فرصت کافی برای بازی به دست آورد، بعید نیست به آمار قابل قبول متوسط 68/0 گل در هر بازی زلاتان در دو دوره بازی‌اش برای میلان نزدیک شود.

منبع: فوتبال ایتالیا

 

یادداشت

گابریله مارکوت 

 

در نوامبر 1995 که جیان‌لوییجی بوفون اولین بازی حرفه‌ای‌اش را برای پارما انجام داد، اکثر هم‌تیمی‌های فعلی او حتی به دنیا نیامده بودند. اگر می‌خواستیم در آن هنگام این موضوع را در اینترنت جست‌وجو کنیم، حتی گوگل هم در کار نبود و باید از موتور جست‌وجوی WebCrawler (که هنوز هم هست!) در مرورگری مانند موزاییک استفاده می‌کردیم و امیدوار می‌بودیم که یک نفر تاریخ تولد بازیکنان را در یک سایت گذاشته باشد. باشگاه‌های فوتبال حتی وب‌سایت هم نداشتند.

پنج سال و نیم بعد، او پس از اینکه تبدیل به یکی از بهترین دروازه‌بانان دنیا شد، با قیمت 5/54میلیون یورو به یوونتوس پیوست. رکورد گران‌ترین دروازه‌بان دنیا 17 سال بعد شکسته شد و آلیسون (5/62میلیون یورو) و کپا آریزابالاگا (80میلیون یورو) به لیورپول و چلسی پیوستند.

دو دهه و 11 قهرمانی لیگ، پنج عنوان جام حذفی و یک قهرمانی جام‌جهانی بعدتر؛ بوفون به جایی برگشته که کارش را آغاز کرده بود. تعجبی ندارد که پارما در ویدئو بازگشت بوفون از هشتگ «بازگشت سوپرمن» استفاده کرد.

بوفون می‌گوید: «احساسی خارق‌العاده دارم. اینکه یک بازیکن بعد از 20 سال به باشگاه سابقش برگردد و همان نقش را ایفا کند... وای... نمی‌دانم چند ورزشکار در دنیا هستند که چنین امتیازی را داشته‌اند. این چیزی است که خیلی می‌خواستم به آن برسم.»

بوفون حالا 43 سال دارد. او در دو فصل گذشته ذخیره وویچیخ شزنی در یوونتوس بود، اما با این حال 29بار در ترکیب ثابت قرار گرفت. اما او تا چه زمانی به بازی ادامه می‌دهد؟ بوفون برای ستاره پرتغالی یووه کری می‌خواند و می‌گوید: «به‌خاطر کریستیانو رونالدو هم که شده دوست دارم زودتر بازنشست شوم! من در ذهنم تاریخی برای جدایی از فوتبال در نظر گرفته‌ام، اما این حق را هم برای خودم قائل هستم که آن تاریخ را جلوتر بیاورم یا عقب‌تر ببرم!»

از بوفون بارها سؤال شده که چطور تا این سن بازی می‌کند؟ او می‌گوید: «راستش را بگویم جنبه‌های زیادی هستند که به‌مرور زمان می‌توانید در آنها بهتر شوید. من این را در 36، 37سالگی آموختم. من دریافتم اگر جدی باشید، می‌توانید کارها را به شیوه درست انجام دهید و وقتی ذهنیت درستی داشته باشید، هرگز دست از یادگیری و بهتر شدن برنمی‌دارید. من کاملاً روراست بگویم هنگامی که خودم را با قبل مقایسه می‌کنم، می‌بینم در برخی زمینه‌ها بهتر شده‌ام؛ جاهایی که قبلاً در آنها ضعیف‌تر بودم. روشن است که در زمینه‌های دیگر افت کرده‌ام و این طبیعی است، اما در کل وقتی بی‌طرفانه به خود نگاه می‌کنم، حس نمی‌کنم از شش، هفت سال پیش بدتر شده باشم.»

همه می‌دانیم بالا رفتن سن چه تأثیراتی دارد. زمانی می‌رسد که حجم عضله، قدرت بدنی و چابکی رو به نزول می‌رود و زمان ریکاوری طولانی‌تر می‌شود. اما بوفون می‌گوید تجربه، قدرت ذهنی و توان بازی‌خوانی بهتر می‌شود: «من یک مثال خیلی واضح بزنم؛ هنگام پاس دادن، پای راست من خیلی خوب بود (بوفون تا 14سالگی هافبک بود). بازی فوتبال در 25 سال گذشته تکامل یافته و از دروازه‌بان‌ها خواسته می‌شود بسیار بیشتر از قبل با پا کار کنند. من مشکلی نداشتم، چون به پای راستم اعتماد کامل داشتم. پای چپم هم بد نبود، اما تنها زمانی از آن استفاده می‌کردم که می‌خواستم توپ را دور کنم یا یک پاس کوتاه بدهم. من از پای چپم برای پاس‌های بلند یا دقیق بهره نمی‌بردم.

اما در سی و چند سالگی بود که روی این موضوع کار کردم و واقعاً بهتر شدم. من هرگز فکر نمی‌کردم به جایی برسم که قدرت هر دو پایم یکسان باشد، اما حالا به این شرایط رسیده‌ام. من واقعاً بر این باورم که با تمرینات مکرر و جدی و حافظه عضلانی و با داشتن ذهنیت درست، تقریباً هیچ چیز برای یک انسان غیرممکن نیست.»

او در سال 2001 پارما را ترک کرد، در حالی که آنها دوران طلایی خود را پشت سر می‌گذاشتند. پارما 9بار پیاپی در جمع پنج تیم برتر سری آ قرار گرفت، دوبار فاتح جام حذفی شد و یک‌بار جام یوفا و یک‌بار جام برندگان جام اروپا را فتح کرد. این تیم فوق ستاره‌های زیادی داشت؛ از لیلیان تورام تا جیان‌فرانکو زولا، از هرنان کرسپو تا فابیو کاناوارو و از کلودیو تافارل تا تینو آسپریا. این باشگاه در 15 سال بعد ورشکسته شد، دو مالک آن در دو پرونده جداگانه به زندان رفتند و پارما در دسته‌های آماتور دوباره شکل گرفت.

یک سال پیش بود که کایل کراوس، تاجر اهل آیووا این باشگاه را خرید. اما پارما به سری ب سقوط کرد؛ جایی که بوفون باید در آن بازی کند. او می‌گوید: «من فصل گذشته می‌خواستم آنها در سری آ بمانند. هرچه باشد طرفدار پارما هستم. من در 13سالگی به این تیم پیوسته بودم و 10 سال در آن ماندم. پارما بود که دوران ورزشی من را آغاز کرد. آنها به من کمک کردند به اینجا برسم و حالا شاید نوبت من باشد که به آنها کمک کنم تا به اوج برگردند؛ به جایی که قبلاً در آن بودند و شایستگی حضور در آن را دارند. اما می‌خواهم روراست باشم. من سری ب را انتخاب نکردم؛ من پارما را انتخاب کردم.»

او می‌داند باشگاه را به کجا ببرد: «گاهی خوش‌شانس هستید و این باشگاه بسیار خوش‌شانس است که فردی مانند کراوس مالک آن است. او جاه‌طلب است. وقتی درباره پارما صحبت می‌کنید، راجع به چهارمین باشگاه پرافتخار ایتالیا در اروپا حرف می‌زنید. در کل ما شانزدهمین باشگاه پرافتخار اروپا هستیم. باید به این تاریخچه احترام بگذاریم.»

کمتر ورزشکاری هست که به فکر خودشناسی باشد و مانند بوفون درباره احساسات و افکارش حرف بزند. او چند سال پیش گفت در اوایل 20سالگی دچار افسردگی شده بود. او به این اشاره کرد که اشتباه است که می‌گویند اگر پول و موفقیت داشته باشی، نمی‌توانی ناراحت باشی. او توانست بر مشکل افسردگی‌اش غلبه کند.

در دنیای ورزش که همه از غرور و تعصب حرف می‌زنند، حرف‌های بوفون حس خوبی می‌دهد و این را به یاد ما می‌آورد که حتی سوپرمن هم کریپتونیت را دارد؛ چالشی که او پذیرفت، با آن روبه‌رو شد و بر آن 

غلبه کرد.

منبع: ESPNی  

داوید دخئا تعطیلاتش را کوتاه کرده و مصمم است جایگاهش به‌عنوان دروازه‌بان شماره یک منچستریونایتد را از دین هندرسون پس بگیرد. گلر اسپانیایی اواخر فصل قبل در مبارزه برای اینکه نفر اول تیم اوله‌گونار سولشر باشد، بازنده شد.

هندرسون به‌دلیل مصدومیت نتوانست انگلیس را در یورو 2020 همراهی کند اما پیش‌فصل را آغاز کرده و دخئا می‌داند فشار روی او است برای اینکه دوباره شماره یک شود. این دروازه‌بان 30ساله در یورو هم نیمکت‌نشین بود و می‌توانست دو هفته دیگر در تعطیلات باشد. اما او که هفته‌ای 350هزار پوند دستمزد می‌گیرد مصمم است دوباره نفر اصلی شود، چون مربی نروژی هنوز درباره اینکه کدام‌یک دروازه‌بان اول تیم باشند، تصمیم نگرفته است.

سولشر فصل قبل به تناوب از این دو دروازه‌بان استفاده می‌کرد اما دخئا در ضربات پنالتی فینال لیگ اروپا مقابل ویارئال کار خاصی نکرد و ضربه پنالتی خودش را از دست داد تا تیمش 10 بر 11 بازنده شود. این احتمال هم وجود دارد که یونایتد یکی از این دو را آزاد کند چون هیچ‌کدام نمی‌خواهند یک فصل بازیکن ذخیره باشند.

 

کایران تریپیر مدافع اتلتیکومادرید که در آستانه انتقال به منچستریونایتد است می‌خواهد خانه رحیم استرلینگ، هم‌تیمی‌اش در تیم ملی انگلیس را به قیمت سه‌میلیون پوند بخرد. این خانه 700متری که پنج اتاق خواب دارد، در منطقه آرام چشایر واقع شده و استرلینگ در سال 2017 آن را خرید.

تریپیر، بازیکن سابق تاتنهام بعد از قهرمانی فصل قبل لالیگا می‌خواهد به زادگاهش نورث وست برگردد و به هم‌تیمی‌هایش در انگلیس گفته اگر فرصت پیش بیاید، حتماً این کار را خواهد کرد. منچستریونایتد پیش از این برای مدافع کناری 30ساله پیشنهاد داده بود که رد شده اما گفته می‌شود در مراحل پایانی انتقال 18میلیون پوندی این بازیکن است. یکی از دوستان تریپیر به سان گفته او و رحیم در مورد انتقال این خانه مذاکره کرده‌اند و اگر استرلینگ بخواهد از این خانه برود، چه بهتر که آن را به بازیکن سابق برنلی بدهد. تریپیر که پاس گل انگلیس در فینال یورو 2020 را به لوک شاو داد، در موفقیت فصل قبل تیم دیگو سیمئونه هم تأثیرگذار بود اما مایل است به انگلیس برگردد تا شیاطین سرخ را در راه رسیدن به نخستین قهرمانی بعد از 8 سال کمک کند.

 

یادداشت

 سانتی خیمنس  

 

بارسلونا بشدت در تلاش است فهرست دستمزدهایش را کاهش دهد تا بتواند لیونل مسی و چهار بازیکن دیگر، سرخیو آگوئرو، ممفیس دپای، اریک گارسیا و امرسون رویال را در آغاز پیش‌فصل ثبت‌نام کند. 

برنامه این است که باشگاه‌های جدید بازیکنانی را پیدا کنند که دستمزد زیادی می‌گیرند و نقش زیادی در تیم ندارند؛ کار باشگاه در هیچ‌کدام از موارد اینچنینی به اندازه فیلیپه کوتینیو سخت نیست.

پیدا کردن تیم برای این بازیکن 29ساله شاید یک مأموریت غیرممکن باشد که جان مدیر فوتبال تیم، ماتئو آله‌مانی را درمی‌آورد. دلیلش هم دستمزد او و هزینه‌ای است که روی دست بارسلونا گذاشته. کوتینیو گران‌ترین بازیکن تاریخ بارسلوناست. او را در ژانویه 2018 با 120میلیون یورو به اضافه 40میلیون یورو افزونه‌ها از لیورپول خریدند. حالا یافتن باشگاهی که با چنین شرایطی او را بگیرد فوق‌العاده سخت است، اگر نگوییم غیرممکن.

هیچ باشگاهی طاقت دستمزد سالانه 20میلیون یورویی او را ندارد همانطور که هیچ باشگاهی حاضر نیست 50میلیون یوروی مورد نظر بارسلونا را برای او بدهد تا بدهی‌اش به او را تسویه کند. این شامل 40میلیون یورویی که لیورپول هنوز بابت پاداش‌ها طلبکار است، نمی‌شود. 20میلیون هم اضافه می‌شود اگر کوتینیو 100 مسابقه برای بارسلونا انجام بدهد. او تا به حال 90بار با پیراهن بارسلونا بازی کرده که  آخرین‌بار 9 دی سال گذشته بوده. بر اساس برآورد ترانسفرمارکت، کوتینیو در زمان ورود به بارسلونا 150میلیون یورو ارزش داشته که حالا به یک‌پنجم رسیده و 30میلیون شده است.

سطح بازی کوتینیو در بارسلونا ناامیدکننده بوده. او در 90 مسابقه و 5620 دقیقه بازی تنها 23 گل زده که چهارتایش در لیگ قهرمانان بوده. دو فصل قبل به‌صورت قرضی به بایرن‌مونیخ رفت اما حتی بازی در بوندس‌لیگا برای بازگرداندن او به روزهای اوجش در لیورپول کافی نبود. جالب اینکه او در بایرن سه گل در لیگ قهرمانان اروپا زد که دوتایش در برد 8 بر2 باواریایی‌ها مقابل بارسلونا بود.

کوتینیو بعد از مصدومیت مینسک فصل قبل، مرحله آخر ریکاوری را طی می‌کند و فعلاً به‌تنهایی در حال تمرین است.

منبع: آ.اس

 

باکس در آستانه قهرمانی NBA

در یک شب رویایی برای جیانی آتتوکونمپو، کریس میدلتون و جرو هالیدی، تیم بسکتبال میلواکی باکس توانست سومین برد متوالی‌اش برابر فینیکس سانز را کسب کند؛ آن هم در خانه حریف. قهرمان کنفرانس شرق بعد از آنکه توانست در دو بازی خانگی پیاپی دو باخت خارج از خانه اولش در فینال NBA را جبران کند، این‌بار ققنوس‌ها را در خانه خودشان با نتیجه 123 بر 119 شکست داد که در این پیروزی طبق معمول ستاره یونانی‌اش آنتتوکونمپو امتیازآورترین و تأثیرگذارترین بازیکن بود. آنتتوکونمپو در 41 دقیقه‌ای که در میدان حضور داشت، 32 امتیاز گرفت و علاوه بر آن 6 پاس گل و 9 ریباند هم ثبت کرد. کریس میلتون دومین امتیاز‌‌آور قهرمان کنفرانس شرقی‌ بود که 29 امتیاز، 5 پاس و 7 ریباند را در 44 دقیقه حضورش در میدان به ثبت رساند. سومین بازیکن تأثیرگذار شرقی‌ها هم هالیدی بود که 27 امتیاز گرفت، 13 پاس گل داد و 4 ریباند داشت تا به این ترتیب این سه بازیکن بیش از 70درصد از امتیازات تیم‌شان را کسب کرده باشند. در طرف مقابل سانز در حالی در خانه‌اش مغلوب شد که دوین بوکر برای این تیم یک‌تنه 40 امتیاز گرفت. امتیازآوران بعدی سانز اما با بوکر فاصله زیادی داشتند چراکه کریس پل با 21 و دیاندره آیتون با 20 امتیاز به‌ترتیب دومین و سومین بازیکنان امتیازآور بودند. در پنجمین تقابل دو فینالیست NBA در حالی که سانز در پرتاب‌های بلند (4/68درصد به 50درصد) و پرتاب‌های آزاد (9/90 بر 9/52درصد) موفق‌تر بود، میلواکی در پرتاب‌های کوتاه و زیر سبد (5/57 بر 2/55) عملکرد بهتری داشت. بازی ششم دو تیم این هفته در خانه میلواکی است که پیروزی خانگی این تیم قهرمانی‌اش در NBA را مسجل خواهد کرد. پیروزی سانز اما رقابت‌ را به بازی هفتم می‌برد؛ جایی که خودش میزبان خواهد بود.

 

 

پس از ناکامی در خرید هالند

چلسی به سراغ لواندوفسکی می‌رود

چلسی بعد از فتح اروپا دیگر به اهداف کوچک قانع نیست. این تیم می‌خواست یکی از پرطرفدارترین بازیکنان حال حاضر اروپا، ارلینگ هالند را از بوروسیادورتموند بخرد و حاضر شده بود برای این کار حتی تا 150میلیون پوند هم خرج کند اما طرف آلمانی متفاعد نشد. نه شنیدن از طرف آلمانی اما سبب نشده آبی‌های لندن دست از تلاش برای پیدا کردن یک ستاره پرآوازه برای نوک خط حمله تیم بردارند به همین دلیل هم قهرمانان اروپا حالا جرأت کرده نسبت به لواندوفسکی ابراز علاقه کند و با آوردن بهترین گلزن فصل گذشته اروپا، به سرمربی آلمانی‌شان توماس توخل بابت شاهکار فصل گذشته‌اش پاداش دهند، اما چلسی برای راضی کردن بایرن‌مونیخ به نشستن پشت میز مذاکره برای فروش ستاره لهستانی‌اش باید کفش آهنی به پا کند. قهرمان بوندس‌لیگا از لواندوفسکی 32ساله می‌خواهد قرارداد فعلی خود را تمدید کند؛ قراردادی که تا سال 2023 اعتبار دارد. او با زدن چهل‌و‌یکمین گل خود در آخرین دقیقه بازی‌اش در فصل گذشته بوندس‌لیگا، رکورد طولانی‌مدت گرد مولر برای گلزنی در یک فصل بوندس‌لیگا را شکست. لواندوفسکی در بایرن‌مونیخ همه چیز برده است؛ هم داخلی هم اروپایی، به همین دلیل هم مشتاق است آخرین ماجراجویی‌اش قبل از آویزان کردن کفش‌های خود را با رفتن به لیگ برتر انگلیس انجام دهد. بایرن اما خیلی به خواسته او بها نمی‌دهد چون می‌داند با فروش ماشین گلزنی خود به دردسر خواهد افتاد و هیچ جایگزین مناسبی برای او پیدا نخواهد کرد. چندی قبل گفته شد منچسترسیتی هم با لواندوفسکی تماس داشته اما منابع نزدیک به باشگاه هفته گذشته احتمال انتقال او به اتحاد را رد کردند. چلسی اما بر خلاف سیتی از منابع مالی و انگیزه کافی برای وسوسه کردن لواندوفسکی برخوردار است. لواندوفسکی ماه آینده 33ساله می‌شود به همین دلیل ارائه یک پیشنهاد خوب می‌تواند بایرن‌مونیخ را وسوسه کند چون می‌داند اگر این بازیکن نخواهد قراردادش را تمدید کند فصل آینده باید او را خیلی ارزان‌تر بفروشد یا اینکه در نهایت او را به‌عنوان بازیکن آزاد از دست خواهد داد. توخل بازیکن لهستانی را بهترین گزینه موجود در بازار پرالتهاب نقل‌و‌انتقالات می‌داند. اگرچه او در پیروزی 6 بر یک اخیر تیمش برابر پیتربورو شاهد هت‌تریک حکیم زیاش بود اما قطعاً او می‌داند این اتفاق دلیل نمی‌شود که بتواند در طول فصل و تقابل‌های رسمی بسیار سخت‌تر هم روی درخشش این بازیکن مراکشی حساب کند. در این بازی توخل به لواندوفسکی عملکرد بازیکنانی مانند دنی درینک واتر، راس بارکلی، کریستین پولیشیچ، تامی آبراهام و کالوم هادسون-اودوی را از نزدیک تماشا کرد اما او می‌داند ورود لواندوفسکی یعنی دوچندان شدن شانس موفقیت تیمش در استفاده از موقعیت‌ها.