یادداشت

گابریله مارکوت 

 

در نوامبر 1995 که جیان‌لوییجی بوفون اولین بازی حرفه‌ای‌اش را برای پارما انجام داد، اکثر هم‌تیمی‌های فعلی او حتی به دنیا نیامده بودند. اگر می‌خواستیم در آن هنگام این موضوع را در اینترنت جست‌وجو کنیم، حتی گوگل هم در کار نبود و باید از موتور جست‌وجوی WebCrawler (که هنوز هم هست!) در مرورگری مانند موزاییک استفاده می‌کردیم و امیدوار می‌بودیم که یک نفر تاریخ تولد بازیکنان را در یک سایت گذاشته باشد. باشگاه‌های فوتبال حتی وب‌سایت هم نداشتند.

پنج سال و نیم بعد، او پس از اینکه تبدیل به یکی از بهترین دروازه‌بانان دنیا شد، با قیمت 5/54میلیون یورو به یوونتوس پیوست. رکورد گران‌ترین دروازه‌بان دنیا 17 سال بعد شکسته شد و آلیسون (5/62میلیون یورو) و کپا آریزابالاگا (80میلیون یورو) به لیورپول و چلسی پیوستند.

دو دهه و 11 قهرمانی لیگ، پنج عنوان جام حذفی و یک قهرمانی جام‌جهانی بعدتر؛ بوفون به جایی برگشته که کارش را آغاز کرده بود. تعجبی ندارد که پارما در ویدئو بازگشت بوفون از هشتگ «بازگشت سوپرمن» استفاده کرد.

بوفون می‌گوید: «احساسی خارق‌العاده دارم. اینکه یک بازیکن بعد از 20 سال به باشگاه سابقش برگردد و همان نقش را ایفا کند... وای... نمی‌دانم چند ورزشکار در دنیا هستند که چنین امتیازی را داشته‌اند. این چیزی است که خیلی می‌خواستم به آن برسم.»

بوفون حالا 43 سال دارد. او در دو فصل گذشته ذخیره وویچیخ شزنی در یوونتوس بود، اما با این حال 29بار در ترکیب ثابت قرار گرفت. اما او تا چه زمانی به بازی ادامه می‌دهد؟ بوفون برای ستاره پرتغالی یووه کری می‌خواند و می‌گوید: «به‌خاطر کریستیانو رونالدو هم که شده دوست دارم زودتر بازنشست شوم! من در ذهنم تاریخی برای جدایی از فوتبال در نظر گرفته‌ام، اما این حق را هم برای خودم قائل هستم که آن تاریخ را جلوتر بیاورم یا عقب‌تر ببرم!»

از بوفون بارها سؤال شده که چطور تا این سن بازی می‌کند؟ او می‌گوید: «راستش را بگویم جنبه‌های زیادی هستند که به‌مرور زمان می‌توانید در آنها بهتر شوید. من این را در 36، 37سالگی آموختم. من دریافتم اگر جدی باشید، می‌توانید کارها را به شیوه درست انجام دهید و وقتی ذهنیت درستی داشته باشید، هرگز دست از یادگیری و بهتر شدن برنمی‌دارید. من کاملاً روراست بگویم هنگامی که خودم را با قبل مقایسه می‌کنم، می‌بینم در برخی زمینه‌ها بهتر شده‌ام؛ جاهایی که قبلاً در آنها ضعیف‌تر بودم. روشن است که در زمینه‌های دیگر افت کرده‌ام و این طبیعی است، اما در کل وقتی بی‌طرفانه به خود نگاه می‌کنم، حس نمی‌کنم از شش، هفت سال پیش بدتر شده باشم.»

همه می‌دانیم بالا رفتن سن چه تأثیراتی دارد. زمانی می‌رسد که حجم عضله، قدرت بدنی و چابکی رو به نزول می‌رود و زمان ریکاوری طولانی‌تر می‌شود. اما بوفون می‌گوید تجربه، قدرت ذهنی و توان بازی‌خوانی بهتر می‌شود: «من یک مثال خیلی واضح بزنم؛ هنگام پاس دادن، پای راست من خیلی خوب بود (بوفون تا 14سالگی هافبک بود). بازی فوتبال در 25 سال گذشته تکامل یافته و از دروازه‌بان‌ها خواسته می‌شود بسیار بیشتر از قبل با پا کار کنند. من مشکلی نداشتم، چون به پای راستم اعتماد کامل داشتم. پای چپم هم بد نبود، اما تنها زمانی از آن استفاده می‌کردم که می‌خواستم توپ را دور کنم یا یک پاس کوتاه بدهم. من از پای چپم برای پاس‌های بلند یا دقیق بهره نمی‌بردم.

اما در سی و چند سالگی بود که روی این موضوع کار کردم و واقعاً بهتر شدم. من هرگز فکر نمی‌کردم به جایی برسم که قدرت هر دو پایم یکسان باشد، اما حالا به این شرایط رسیده‌ام. من واقعاً بر این باورم که با تمرینات مکرر و جدی و حافظه عضلانی و با داشتن ذهنیت درست، تقریباً هیچ چیز برای یک انسان غیرممکن نیست.»

او در سال 2001 پارما را ترک کرد، در حالی که آنها دوران طلایی خود را پشت سر می‌گذاشتند. پارما 9بار پیاپی در جمع پنج تیم برتر سری آ قرار گرفت، دوبار فاتح جام حذفی شد و یک‌بار جام یوفا و یک‌بار جام برندگان جام اروپا را فتح کرد. این تیم فوق ستاره‌های زیادی داشت؛ از لیلیان تورام تا جیان‌فرانکو زولا، از هرنان کرسپو تا فابیو کاناوارو و از کلودیو تافارل تا تینو آسپریا. این باشگاه در 15 سال بعد ورشکسته شد، دو مالک آن در دو پرونده جداگانه به زندان رفتند و پارما در دسته‌های آماتور دوباره شکل گرفت.

یک سال پیش بود که کایل کراوس، تاجر اهل آیووا این باشگاه را خرید. اما پارما به سری ب سقوط کرد؛ جایی که بوفون باید در آن بازی کند. او می‌گوید: «من فصل گذشته می‌خواستم آنها در سری آ بمانند. هرچه باشد طرفدار پارما هستم. من در 13سالگی به این تیم پیوسته بودم و 10 سال در آن ماندم. پارما بود که دوران ورزشی من را آغاز کرد. آنها به من کمک کردند به اینجا برسم و حالا شاید نوبت من باشد که به آنها کمک کنم تا به اوج برگردند؛ به جایی که قبلاً در آن بودند و شایستگی حضور در آن را دارند. اما می‌خواهم روراست باشم. من سری ب را انتخاب نکردم؛ من پارما را انتخاب کردم.»

او می‌داند باشگاه را به کجا ببرد: «گاهی خوش‌شانس هستید و این باشگاه بسیار خوش‌شانس است که فردی مانند کراوس مالک آن است. او جاه‌طلب است. وقتی درباره پارما صحبت می‌کنید، راجع به چهارمین باشگاه پرافتخار ایتالیا در اروپا حرف می‌زنید. در کل ما شانزدهمین باشگاه پرافتخار اروپا هستیم. باید به این تاریخچه احترام بگذاریم.»

کمتر ورزشکاری هست که به فکر خودشناسی باشد و مانند بوفون درباره احساسات و افکارش حرف بزند. او چند سال پیش گفت در اوایل 20سالگی دچار افسردگی شده بود. او به این اشاره کرد که اشتباه است که می‌گویند اگر پول و موفقیت داشته باشی، نمی‌توانی ناراحت باشی. او توانست بر مشکل افسردگی‌اش غلبه کند.

در دنیای ورزش که همه از غرور و تعصب حرف می‌زنند، حرف‌های بوفون حس خوبی می‌دهد و این را به یاد ما می‌آورد که حتی سوپرمن هم کریپتونیت را دارد؛ چالشی که او پذیرفت، با آن روبه‌رو شد و بر آن 

غلبه کرد.

منبع: ESPNی