در بهار سال 2018 دو اتفاق مهم رخ داد که زندگی مسعود اوزیل را برای همیشه تغییر داد. اول اینکه آرسن ونگر بعد از 22 سال مربیگری در آرسنال از سمت خود کناره‌گیری کرد، مربی بزرگ فرانسوی که اوزیل را به شمال لندن آورد و با قاطعیت در برابر تمام انتقاداتی که به این هافبک تیم ملی آلمان می‌شد، می‌ایستاد و از او دفاع می‌کرد. در دو سال و نیم بعد، اوزیل به تدریج از چشم افتاد و جانشینان ونگر، اونای امری و میکل آرتتا تمایلی نداشتند به اینکه تیم خود را حول محور او بسازند، یعنی کاری که ونگر می‌کرد.

جدایی اوزیل از آرسنال امری اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسید اما اینکه مقصد بعدی او فنرباغچه باشد، می‌تواند به دومین اتفاق تأثیرگذار سال 2018 ربط داشته باشد.

اوزیل به همراه هم‌تیمی‌اش در تیم ملی آلمان و مهاجم اورتون، چنک توسون با رئیس‌جمهوری ترکیه، رجب طیب اردوغان که به لندن آمده بود، عکس گرفت. این ژرمن-ترک نسل سومی، استعدادهایی در زمین فوتبال داشت که به تقویت جایگاه مهاجران ترک و جاافتادن‌شان در جامعه آلمان کمک کرده بود. او از این جهت جایگاهی فراتر از یک فوتبالیست داشت هرچند برخی ناسیونالیست‌های ترک از اینکه ترجیح داده برای تیم کشور محل تولدش و نه تیم کشور خانواده‌اش بازی کند، ناراضی بودند اما تصمیم او برای عکس گرفتن با اردوغان که از جهت‌گیری او در تنش‌های رو به افزایش میان دو کشور حکایت داشت، نگاه‌ها را نسبت به او کاملاً تغییر داد. حالا دیگر ناسیونالیست‌های آلمان از او به عنوان خائن یاد می‌کنند و همتایان ترک که زمانی منتقدش بودند، طرفدارش شده‌اند.

به طور کامل مشخص نیست که ملاقات اوزیل با اردوغان یک بیانیه سیاسی بود یا نه اما تردیدی وجود ندارد درباره اینکه برداشت اطرافیانش در دو کشوری که هر دو را خانه خود می‌داند، را تغییر داد. اوزیل بعد از جام جهانی 2018 با دلخوری از تیم ملی آلمان بازنشسته شد برای اینکه هواداران با توهین‌های نژادپرستانه با اشاره به ملاقات با اردوغان او را به کم‌کاری و خیانت متهم می‌کردند. او در بیانیه خداحافظی‌اش گفت: «از بچگی مادرم به من یاد داده به همه احترام بگذارم و فراموش نکنم از کجا آمده‌ام و اینها ارزش‌هایی است که هنوز هم به آن فکر می‌کنم. برای من عکس گرفتن با رئیس‌جمهور اردوغان به خاطر سیاست یا انتخابات نبود، به خاطر ادای احترام به شخص اول کشور خانواده‌ام بود. من فوتبالیستم نه سیاستمدار و ملاقات ما به معنای تأیید یا رد هیچ سیاستی نبود. من پیراهن تیم ملی آلمان را با افتخار و هیجان به تن می‌کردم اما حالا دیگر نه. من همیشه تمام توانم را برای هم‌تیمی‌هایم گذاشته‌ام همینطور کادر فنی و مردم خوب آلمان اما حالا که مقامات عالی فدراسیون فوتبال آلمان با من اینطور رفتار می‌کنند، به ریشه‌های ترک من بی‌احترامی می‌کنند و خودخواهانه من را وارد پروپاگاندای سیاسی می‌کنند، دیگر بس است. این دلیل من برای بازی فوتبال نیست و من عقب نمی‌نشینم و تسلیم نمی‌شوم. نژادپرستی هرگز هرگز نباید پذیرفته شود.»

اگرچه رابطه اوزیل با آلمان هرگز به طور کامل قطع نمی‌شود اما حالا بیش از هر زمانی مشخص است که او می‌خواهد به ریشه‌هایش برگردد، او با دختر شایسته ترکیه، امینه گولسه ازدواج کرده و یک دختر 10 ماهه دارد.

فنرباغچه تیمی بود که اوزیل در دوران کودکی از آن حمایت می‌کرد و الگویش در آن روزها اسطوره و مهاجم این باشگاه، رضوان دیلمن بود. اگرچه باشگاه حاضر در سوپرلیگ ترکیه به خاطر افت کیفیت و قیمت اوزیل توانسته او را بخرد اما دلایل بیرون زمین هم برای این انتقال وجود دارد. فوتبال ترکیه را می‌توان بهشت شماره 10‌های سابق دانست. بازیسازان بزرگی مانند گئورگی هاجی، آریل اورتگا، گوتی و وسلی اسنایدر همه قبل از پایان دوران بازی‌شان توقفی در این کشور داشته‌اند.

البته طبیعی است که عده‌ای اوزیل را یک فوتبالیست افت کرده و تمام شده بدانند چون دیگر در یکی از پنج لیگ ممتاز اروپا بازی نمی‌کند اما این انتقال متفاوت است. اوزیل به خاطر اینکه زمانی فکر می‌کرد دیگر هیچ‌وقت به کشورش بر نمی‌گردد و در آلمان ماندنی است، بخشیده می‌شود و زندگی جدیدی را در ترکیه آغاز می‌کند، جایی که خانه دل او است و همه چیز برایش آشنا به نظر می‌رسد.

اسماعیل اوزل، شاعر ترک یک بار سروده بود: «به خانه برگرد، به آوازت، به دلت».

دل اوزیل در ترکیه است و شاید همیشه بوده. حالا ترکیه خانه او هم شده.

منبع: گل

 

هفت روز بعد از یک تساوی بدون گل بی‌خاصیت در لیگ برتر، رقبای همیشگی، منچستریونایتد و لیورپول در دور چهارم جام حذفی انگلیس با هم تجدید خصومت می‌کنند. لیورپول در میانه بدترین قحطی گل 20 سال اخیرش به اولدترافورد می‌رود در حالی که میزبان در ابرها سیر می‌کند و با شش امتیاز اختلاف نسبت به مدافع عنوان قهرمانی در صدر جدول لیگ است.

فرق بزرگ بازی امشب با دیدار یک هفته قبل در این است که دو تیم می‌خواهند به جمع 16 تیم برتر جام حذفی بروند و این فرصت خوبی است برای اینکه دست رقیب را از یک جام مهم فصل کوتاه کنند. روند کاملاً متفاوت دو تیم هم در نوع خود جالب توجه است، منچستر به شدت صعودی و لیورپول به شدت نزولی. لیورپول به عنوان مدافع عنوان قهرمانی پنجشنبه شب با یک گل به برنلی باخت، نتیجه‌ای که نه تنها نوار بازی‌های بدون بردش در لیگ را به پنج بازی و گل نزدن‌هایش را به چهار دیدار رساند، بلکه به 68 بازی شکست‌ناپذیری در آنفیلد -دومین رکورد در تاریخ فوتبال انگلیس- پایان داد. این باخت به وسیله تیمی رقم خورد که کمترین گل را در لیگ برتر زده و کاملاً خطر سقوط را احساس می‌کند. لیورپول قبل از کریسمس هفت گل به کریستال پالاس زد اما در پنج بازی بعدی‌اش در لیگ تنها یک گل زده و در چهار بازی آخر گل نزده که بدترین آمار از ماه می ‌2000 است.

در واقع، قرمزها بعد از آخرین گلشان در لیگ 87 ضربه به سمت دروازه رقبا زده‌اند -از جمله 27 تا به برنلی- اما نکته نگران‌کننده این است که تنها چند تا از این ضربات فرصت‌های خوب گلزنی بوده‌اند. یورگن کلوپ گفته تیمش خودباوری را از دست داده اما این تغییر ناگهانی از تیمی گلزن با ایده‌های نو به تیمی بدون اعتماد به نفس و خلاقیت در یک سوم دفاعی حریفان، خود او را هم متحیر کرده است بخصوص با توجه به اینکه پنج تا از شش بازی بعدی‌شان در لیگ برابر تیم‌های اول تا هفتم است.

اما جام حذفی وقفه خوشایندی در این میان به حساب می‌آید. تنها گل‌ها و تنها برد لیورپول در سال 2021 در این رقابت‌ها رقم خورده هرچند آن هم چندان فوق‌العاده نبود. لیورپول با تمام قوا تیم ضعیف‌شده و جوان استون ویلا ناشی از شیوع کرونا را 4 بر یک شکست داد. همچنین لیورپول با کلوپ برای اولین بار است که به دور چهارم جام حذفی می‌رسد.

برعکس، منچستریونایتد از فصل 2014-2013 همیشه حداقل به یک‌چهارم‌ نهایی رسیده و بر اساس شرایط اخیر شانس بیشتری برای صعود دارد. تیم اوله‌گونار سولشر در دور سوم با یک گل واتفورد را برد تا در هفت بازی خانگی آخرش در این رقابت‌ها هفت برد و هفت کلین‌شیت را ثبت کند. تیمی که برای نخستین بار بعد از دوران طلایی سر الکس فرگوسن در پایان نیم فصل در صدر جدول لیگ قرار گرفته در صورت پیروزی در این بازی، جایگاه خود به عنوان مدعی قهرمانی را تثبیت می‌کند علاوه بر آنکه شانس تیم را برای بردن جامی که در 16 سال اخیر تنها یک بار برده‌اند، بیشتر می‌کند. منچستریونایتد در هفت بازی خانگی آخرش برابر لیورپول شکست نخورده ضمن اینکه 9 بار موفق به حذف قرمزها از جام حذفی شده، این یعنی بدترین آمار لیورپول در جام حذفی برابر منچستریونایتد بوده.

 

گزارش

کریس رایت  

 

کریستیانو رونالدو رکوردهای گلزنی را یکی پس از دیگری می‌شکند اما جدیدترین رکورد او احتمالاً مهم‌ترین رکورد دوران ورزشی‌اش است.

او با گلزنی مقابل ناپولی در برد دو بر صفر در سوپرجام ایتالیا، 760امین گل دوران حرفه‌ای خود را زد و به این ترتیب از آمار گلزنی‌ای که برای جوزف بیکان، مهاجم اهل جمهوری چک متولد اتریش اعلام می‌شود، عبور کرد.

حدود سه هفته پیش بود که اعلام شد دو گل رونالدو مقابل اودینزه باعث شده از پله، اسطوره برزیلی با 757 گل رسمی عبور کند. پله را بسیاری بهترین گلزن تاریخ می‌دانند اما آیا رونالدو واقعاً رکورد بیشترین گل‌ها را دارد؟ از سوی دیگر، آیا تعداد گل‌های پله 767 تاست، یا 1283 تا؟

در آمار گلزنی رونالدو تردیدی وجود ندارد، چرا که تمامی گل‌های او به صورت رسمی ثبت شده‌اند. اکثر آنها از تلویزیون پخش شده‌اند، یا دست‌کم در آمار رسمی آمده‌اند. این مهاجم پرتغالی در همان ابتدای دوران بازی‌اش پنج گل برای اسپورتینگ لیسبون زد و سپس 118 گل برای منچستریونایتد، 450 گل برای رئال مادرید، 85 گل برای یوونتوس و 102 گل برای تیم ملی پرتغال به ثمر رساند و به 760 گل رسید.

اما درباره آمار بازیکنان دیگری که در صدر جدول بهترین گلزنان تاریخ قرار دارند، تردید زیاد است. برای مثال، اتحادیه فوتبال چک ادعا دارد که بیکان، اسطوره اسلاویا پراگ که گلزن قهاری بود، در سال‌های 1931 تا 1955 در واقع 821 گل به ثمر رسانده است.

به دلیل اینکه آمار در آن دوران خوب ثبت نشده و اطلاعات کمی هم وجود دارد، سخت بتوان تشخیص داد که تعداد گل‌های واقعی بیکان چقدر بوده است. آمار اتحادیه فوتبال چک دست‌کم با لحنی قاطعانه بیان شده، در حالی که هم فیفا و هم بنیاد آماری «سند. ورزش. فوتبال» اعلام کرده‌اند که او «حداقل» 805 گل زده است.

در ویکی‌پدیا، آمار بیکان 823 گل رسمی ثبت شده است، که البته این به دلیل ترکیب آمار اتحادیه فوتبال جمهوری چک و بنیاد آماری سند. ورزش. فوتبال است. همچنین بسیاری از رسانه‌ها آمار بیکان را 759 گل می‌دانند اما منبعی قطعی برای این عدد وجود ندارد و به این ترتیب، آمار اعلامی مبهم است.

 

اما چرا آمار فرق دارد؟

آمار پله هم مانند آمار بیکان نامشخص است و درباره آن بحث‌های زیادی شده است. تعداد گل‌های «رسمی» این قهرمان سه دوره جام جهانی از دید برخی منابع 767 گل است (که بعدتر به این می‌پردازیم) اما آمار دقیق گل‌های او محل جدل فراوانی است. تعداد گل‌های این مهاجم سابق سانتوس و نیویورک کاسموس در منابع مختلف فرق دارد.

پله خودش می‌گوید که 1283 گل به ثمر رسانده است. گزارش شده که پله بیو اینستاگرام خود را به «بهترین گلزن تاریخ (1283 گل)» تغییر داده تا لیونل مسی و رونالدو را زیر سایه خود ببرد اما او در توئیتی نوشته: «رسانه‌ها من را متهم کرده‌اند که بیو اینستاگرام خود را تغییر داده‌ام تا این ستاره‌های بزرگی که رکوردهایم را می‌شکنند را تحت‌الشعاع قرار دهم اما متن بیو من از زمانی که به اینستاگرام پیوسته‌ام همین بوده است. هیچ‌کدام از این چیزها نباید حواس ما را از دستاوردهای بزرگ پرت کند.»

هم فیفا و هم کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی اعلام کرده‌اند که آمار گلزنی پله، 1281 گل در 1363 مسابقه است. البته فیفا بعدتر اعلام کرده که آمار پله «بیش از 1200 گل» است. البته هم آمار شخصی پله و هم آمار رسمی فیفا، شامل گل‌های او در بازی‌های جوانان و دیدارهای دوستانه و نمایشی هم می‌شود که هیچ‌کدام از آنها در آمار گلزنی رسمی بازیکنان فعلی نمی‌آید.

در کتاب رکوردهای جهانی گینس، آمار پله 1279 گل در 1363 مسابقه است و آنها این را رکورد جهانی می‌دانند. دلیل اینکه این آمار دو گل کمتر از اعداد فیفا است، این است که دو گلی که پله در «حضور ویژه» برای سانتوس پس از پایان دوران ورزشی‌اش در نیویورک کاسموس در سال 1977 به ثمر رساند در نظر گرفته نشده است.

اما آمار بنیاد آماری سند. ورزش. فوتبال کاملاً متفاوت است. در آنجا آمده که پله در 831 بازی رسمی، 767 گل به ثمر رسانده است و با احتساب بازی‌های دوستانه، آمار او به 1284 گل در 1375 دیدار می‌رسد. بعضی از گل‌های او پس از بازنشستگی‌اش به ثمر رسیده‌اند که در سال‌های 1977 تا 1990 در دیدارهای «ستارگان جهان» و بازی‌های دیگر زده شده‌اند.

با توجه به اینکه این آمار قبل از دوران دیجیتال ثبت شده، سخت بتوان دریافت که کدام آمار صددرصد قابل اتکا است.

 

چرا 767 گل؟

گروه آمار و اطلاعات ESPN پس از ارزیابی آمار، 767 گل را برای پله در نظر گرفته است. این تعداد گل‌های رسمی‌ای است که او برای سانتوس (643) و نیویورک کاسموس (37) در لیگ‌ها و جام‌های حذفی و رقابت‌های قاره‌ای به ثمر رسانده است، به علاوه 77 گل ملی او برای برزیل. به این ترتیب گل‌هایی که او در سطوح پایه، آماتور و رقابت‌های غیررسمی زده حساب نشده‌اند اما جمع اینها 757 گل می‌شود. پس 10 گل دیگر کجاست؟

بنیاد آماری سند. ورزش. فوتبال اعلام کرده که او در سه دیدار برای یک تیم نظامی یک گل زده (که البته احتمالاً منظورشان فیلم «فرار به سوی پیروزی» که در سال 1981 ساخته شد نیست!) و 9 گل هم در 13 بازی برای تیم منتخب سائوپائولو در سال‌های 1959 تا 1962 به ثمر رسانده است. او در این هنگام برای سانتوس بازی می‌کرد. با توجه به اینکه جزئیات زیادی در پژوهش بنیاد آماری سند. ورزش. فوتبال دخیل است، گروه آمار و اطلاعات ESPN این ده گل را هم در نظر گرفته، هرچند که اعلام کرده این آمار تأیید نشده است.

 

روماریو

بنیاد آماری سند. ورزش. فوتبال تعداد گل‌های روماریو، مهاجم سابق بارسلونا و فلامنگو را 772 گل رسمی می‌داند، در حالی که برخی منابع دیگر آن را 743 گل اعلام کرده‌اند.

خود این بازیکن بارها گفته که تعداد گل‌های دوران ورزشی‌اش بیش از هزار گل است. او حتی یک تیم پژوهشی استخدام کرده تا تعداد گل‌هایش را بشمارند و طبق آماری که خودش اعلام کرده، هزارمین گلش را در 41سالگی و در سال 2007، برای تیم واسکو داگاما از روی نقطه پنالتی زده است.

این گل در دقیقه 48 زده شد و بازی 20 دقیقه متوقف شد، چرا که طرفداران خوشحال به زمین ریختند تا قهرمانشان را در آغوش بکشند و به او تبریک بگویند. سپس اوریکو میراندا، رئیس باشگاه، پیراهنی را با نام روماریو و عدد 1000 به او تقدیم کرد و او در ورزشگاه دور افتخار زد و در نهایت بازی از سر گرفته شد.

او در آن هنگام گفت: «برایم باعث افتخار است که به این دستاورد برسم، که تنها یک بازیکن دیگر در تاریخ به آن رسیده است». اشاره او به پله بود.

متأسفانه، با وجود همه این تشریفات، آمار گل روماریو از نظر رسمی محل مجادله است، چرا که پژوهشگران او گل‌هایی که در دیدارهای پایه، دوستانه و بازی‌های مختلف غیررسمی زده را هم حساب کرده‌اند. با این حال فیفا به روماریو برای رسیدن به این دستاورد تبریک گفت و البته دست‌کم 98 گلی که روماریو در آمارش آورده بود را هم نادیده گرفت.

در دیدارهای رسمی، روماریو 745 گل به ثمر رسانده است که کمتر از آماری است که خود او اعلام کرده. با این حال، تصور کنید بخواهید به یک برزیلی بگویید که پله و روماریو به آمار 1000 گل نرسیده‌اند!

صرفنظر از این آمارها، عشق و احترامی که طرفداران فوتبال در برزیل و کشورهای دیگر برای پله قائل‌اند فراتر از این مسائل است. لقب پله «او ری» به معنای پادشاه است و همین هم خواهد ماند. مردی که سه قهرمانی جام جهانی را کسب کرده و در 14 بازی در این مسابقات 12 گل زده، شایسته تقدیر است.

بسیاری می‌گویند پله گل شماره هزار خود را در سال 1969 به ثمر رساند، زمانی که تنها 29 سال داشت. این گل با پنالتی و در بازی سانتوس مقابل واسکو داگاما به ثمر رسید. 80هزار طرفدار در ورزشگاه مشهور ماراکانا به صورت فشرده کنار هم نشسته بودند تا این صحنه را تماشا کنند. پله در سال گذشته در مصاحبه‌ای با ESPN گفت که گل «او میله‌سیمو» (به معنی هزارم) هدیه‌ای از طرف خداوند بوده، هرچند که ترجیح می‌داده این گل به شکل تماشایی‌تری زده شود.

او گفت: «با تمام احترامی که برای ضربات پنالتی قائل‌ام، اگر قرار بود انتخاب کنم، ترجیح می‌دادم به شکل زیباتری آن گل را بزنم. شاید با یک ضربه والی یا یک ضربه سر زیبا. با این حال، اغلب به ثمر رساندن یک پنالتی خیلی سخت‌تر از یک گل معمول است. من می‌دانم که چه شرایطی را پشت سر گذاشتم. پاهایم می‌لرزید. کل ماراکانا از من می‌خواستند که گل بزنم و من با خودم گفتم: خدای من، امکان خراب کردن این ضربه را ندارم! بسیاری از افراد گفتند که این فقط یک پنالتی بود اما برای من سخت‌ترین گلی بود که در دوران ورزشی‌ام زده‌ام.»

حالا شاید عجیب به نظر برسد اما پله پنالتی‌زن اصلی سانتوس نبود. تصور کنید اگر او قرار بود ضربات پنالتی سانتوس را هم بزند، چه تعداد گل دیگر به نامش ثبت می‌شد.

 

نتیجه‌گیری

مشخص است که ما هرگز نخواهیم دانست آیا کریستیانو رونالدو بهترین گلزن تاریخ خواهد شد، یا همین حالا هم شده. آمارهای قدیمی آنقدر غیر قابل اتکا هستند که تلاش برای شمردن آنها کاری بی‌نتیجه است.

اما ما، تماشاگران فوتبال مدرن، دست‌کم مطمئنیم که فرصت آن را داریم که بازی یکی از بهترین گلزنان تاریخ را هر هفته تماشا کنیم. این افتخاری نادر و ارزشمند است و تا زمانی که امکانش باشد باید از آن لذت ببریم. هرچند این بحث زمانی که رونالدو به 768 گل برسد، ادامه پیدا خواهد کرد. یا 822 گل. یا شاید 1284 گل.

منبع: ESPN

 

کیلیان امباپه پس از ارائه یکی از درخشان‌ترین بازی‌هایش در این فصل و کمک به پاری‌سن‌ژرمن برای کسب پیروزی 4 بر صفر مقابل مون‌پولیه و تثبیت صدرنشینی این تیم در لوشامپیونا، درباره آینده خود به خبرنگاران توضیحاتی داد. مهاجم فرانسوی که شایعاتی درباره جدایی‌اش از پاری‌سن‌ژرمن مطرح شده است، پس از مسابقه‌ای که در آن دو گل زد، گفت: «ما در حال حاضر داریم با باشگاه مذاکره می‌کنیم و من زمان زیادی از وقتم را صرف فکر کردن به چندین مسأله می‌کنم. اگر قراردادم را با PSG تمدید کنم، برای این خواهد بود که مدتی دیگر در این تیم بمانم و مدت آن قابل توجه خواهد بود. در نظر دارم که به زودی تصمیم قطعی را بگیرم اما اگر تمدید کنم، برای این است که مدتی دیگر بمانم.»  اظهارنظر جدید امباپه بدان معناست که اگر او با تیم فعلی‌اش تمدید قرارداد کند، صرفاً با هدف جلب رضایت باشگاه جهت فروش او با رقمی بالاتر به مشتریانش نخواهد بود. قرارداد فعلی امباپه 22 ساله با پاری‌سن‌ژرمن تا پایان ماه ژوئن سال 2022 اعتبار دارد و اگر او از تمدید قراردادش خودداری کند، باشگاه فرانسوی باید او را در انتهای فصل جاری بفروشد وگرنه ممکن است بازیکنی که 4 سال پیش از موناکو 180 میلیون یورو خرید را بدون کسب حتی یک یورو درآمد از دست بدهد. لئوناردو، مدیر ورزشی باشگاه پاری‌سن‌ژرمن هفته گذشته از آغاز مذاکرات با مدیربرنامه امباپه برای تمدید قرارداد خبر داد و از این رو هفته‌های پیش رو، مقطعی کلیدی برای تعیین سرنوشت این بازیکن فرانسه در پارک‌دو‌پرنس خواهد بود.

 

کریستیانو رونالدو ستاره پرتغالی تیم فوتبال یوونتوس پیشنهاد پرزرق و برق سازمان گردشگری در عربستان سعودی را رد کرد. این سازمان قصد داشت به منظور افزایش درآمد‌های خود از صنعت گردشگری از رونالدو و پتانسیل جذب مخاطب وی استفاده کند و طبق گزارش نشریه تلگراف انگلیس، رونالدو در صورت پذیرش این پیشنهاد می‌توانست 6 میلیون یورو در سال درآمد کسب کند. تلگراف مدعی شده است که سعودی‌ها پیشنهادی مشابه هم به لیونل مسی، کاپیتان تیم ملی آرژانتین ارائه کرده‌اند.

پروژه موسوم به «ویزیت سعودی» قرار است از ماه آینده آغاز شود و عربستانی‌ها برای معرفی کردن جاذبه‌های گردشگری خود و پتانسیل‌شان برای میزبانی از رویداد‌های مهم ورزشی به دنبال استفاده از چهره‌های سرشناس ورزشی هستند تا به کمک آنها وجهه منفی که برای این کشور - به دلیل ماجرای قتل خبرنگار مخالف دولت جمال خاشقچی - ساخته شد را تغییر دهند. پس از ماجرای قتل خاشقچی در استانبول، کمپین‌های زیادی علیه میزبانی سعودی‌ها از تورنمنت‌های ورزشی شکل گرفت و این کشور به نقض حقوق بشر متهم شد. به همین دلیل عربستانی‌ها برای تغییر ذهنیت مردم نسبت به این کشور به شهرت و محبوبیت ستاره‌های ورزشی جهان متوسل شده‌اند که رونالدو هم یکی از آنها بود اما او حاضر به انجام چنین کاری نشده است. نمایندگان حقوقی رونالدو و مسی هیچ‌یک حاضر نشده‌اند درباره این موضوع اظهارنظری انجام دهند.

جواب لبران جیمز به شکیل اونیل

یک گفت‌و‌گوی بدون تعارف میان دوناوان میچل ستاره تیم یوتاجاز و شکیل اونیل اسطوره NBA و عضو تالار مشاهیر این لیگ، سبب ایجاد یک جنجال در جامعه بسکتبالیست‌های آمریکا شد. در این گفت‌و‌گو که در برنامه «Inside the NBA»

انجام شد، شکیل اونیل خیلی رک و بی‌پروا به دوناوان گفت که اگرچه او و بازی‌اش را دوست دارد اما فکر نمی‌کند او بازیکنی دارای پتانسیل پیشرفت و تبدیل شدن به یک ستاره سطح بالاتر باشد. اظهارنظر بی‌پرده اونیل درباره ستاره تیم یوتا واکنش‌های مختلفی را به همراه داشت. برخی انتقاد او از میچل را تند دانسته و در طرف دیگر برخی جبهه‌گیری علیه اونیل به خاطر اظهاراتش را سختگیرانه توصیف کرده‌اند. لبران جیمز و کوین دورانت دو تا از ستاره‌های حال حاضر NBA هم در صفحات خود در اینستاگرام درباره این موضوع صحبت کرده‌اند و در حالی که یکی از آنها از حساسیت بیش از اندازه بازیکنان جوان نسبت به انتقادات سازنده اسطوره‌‌های بسکتبال ایراد گرفته‌اند، دیگری به اسطوره‌ها توصیه کرده که به جای اظهارنظر درباره بازیکنان جوان، نقد و بررسی عملکرد آنها را به عهده مربیان‌شان بگذارند. جیمز، ستاره تیم لس‌آنجلس لیکرز درباره موجی منفی که به خاطر انتقاد شکیل اونیل از میچل شکل گرفته‌ است، در صفحه خود نوشته است: «میان انتقاد سازنده و ابراز انزجار و نفرت تفاوت است. من در طول دوران بازی‌ام هر دو مدل را تجربه کرده‌ام که البته مورد دوم بیشتر بوده است. شما به عنوان یک بازیکن در طول دوران بازی‌تان می‌توانید هر دو مدل را بشنوید.» کوین دورانت یکی دیگر از کهنه‌کارهای NBA‌ که در تیم بروکلین‌نتس بازی می‌کند، نظری متفاوت دارد و انتقادات امثال اونیل را سازنده که نمی‌داند هیچ بلکه مخرب هم می‌داند: «به نظرم این رؤسای پیر بهتر است که بروند و از روزهای بازنشستگی‌شان لذت ببرند. این بازیکنان خودشان مربیانی دارند که هر روز با آنها کار کنند.» واکنش‌ها به اظهارات اونیل تنها به آنچه جیمز و دورانت گفتند محدود نبوده است. میل کانلی، هم‌تیمی میچل در واکنش به انتقاد شکیل اونیل گفت: «من جزو طرفداران بزرگ میچل هستم و به نظر پیشرفتش هم عالی بوده حتی قبل از اینکه به تیم ما بیاید. نمی‌دانم چه معنایی دارد که شما درباره پیشرفت بازیکنی به این کم سن‌و‌سالی چنین اظهارنظرهایی انجام دهید. او هر سال بهتر از سال قبل بوده است.»

 

 

کلوپ: مدافع خریدم بهترنخریدم گریه نمی‌کنم

یورگن کلوپ خوشبین است که مدیران باشگاه لیورپول در پنجره نقل و انتقالات زمستانی برای او یک مدافع میانی جدید بخرند تا جای خالی مدافعان مصدومش را پر کند اما او می‌گوید اگر این اتفاق نیفتد، عزا نمی‌گیرد. تا پایان بازار نقل و انتقالات زمستانی تنها 10 روز باقی است و لیورپولی‌ها امیدوارند با خرید یک مدافع میانی مشکلات خود در فاز دفاعی را که با مصدومیت شدید فیرجیل فن‌دایک آغاز شد و با مصدومیت فابینیو، جردن هندرسون، جو گومز و جوئل ماتیپ ادامه یافت، سر و سامان دهند. محدودیت‌های مالی باشگاه اما ممکن است شانس خرید بازیکن جدید را از کلوپ و تیمش بگیرد، هرچند او نگران این مسأله نیست. کلوپ گفت: «من دیگر یک پسر بچه 5 ساله نیستم که به خاطر نرسیدن به چیزهایی که می‌‌خواهم، گریه‌زاری کنم. راستش من در زندگی‌ام اغلب اوقات به چیزهایی که خواستم نرسیدم. پس تقریباً همه ما کم و بیش به چنین چیزهایی عادت داریم. من در این تیم نقش و مسئولیت بزرگی دارم اما در باشگاه افراد دیگری مسئول خرید بازیکن و نقل و انتقالات هستند و من نمی‌تو‌انم به جای آنها تصمیم‌گیری کنم اما می‌دانم که آنها حامی ما هستند و تلاش‌شان را برای کمک به ما انجام خواهند داد. چیزی که ما می‌‌خواهیم بالا بردن سطح کیفی بازی‌‌مان در نقاطی مشخص از میدان است. این هم وظیفه من است پس نباید به بهانه اینکه مدیران باشگاه تصمیمی می‌گیرند که من از آن راضی نیستم، یکجا بنشینم و دست روی دست بگذارم. قطعاً من چنین آدمی نیستم. ما می‌دانیم که در شرایط ایده‌آل تیم‌مان چه پتانسیل‌ و توانایی‌هایی دارد اما زندگی همیشه شرایطی ایده‌آل را پیش روی شما نمی‌گذارد و این وضعیتی که ما الان داریم هم منحصر به فرد نیست. پس باید راهی برای مدارا کردن با آن پیدا کنیم.» با وجود دغدغه‌‌هایی که هواداران لیورپول برای خط دفاعی تیم‌شان دارند، مشکلات اخیر این تیم ناشی از عملکرد ضعیف مهره‌های هجومی‌اش بوده است که سبب شده طولانی‌ترین روند ناکامی برای کسب پیروزی در 21 سال اخیر رقم بخورد. لیورپول در 438 دقیقه از بازی‌های اخیرش نتوانسته دروازه رقبا را باز کند. کلوپ هم به این موضوع اعتراف کرد و گفت: «بله، ما الان درباره یک مدافع میانی صحبت می‌کنیم و اضافه شدن یک مدافع هم صددرصد به ما کمک می‌کند اما اینکه آیا اضافه شدن یک مدافع شمار گل‌های ما را افزایش خواهد داد یا نه را نمی‌دانم اما مطمئنم که یک مدافع میانی جدید می‌تواند به بازی ما ثبات بیشتری بدهد.»