کاپیتان آتالانتا در راه سن سیرو

مکملی برای موفقیت‌های میلان

 

تابستان سال 2014 وقتی آتالانتا، جاکومو بوناونتورا را به میلان فروخت، برای پر کردن جای خالی او آلخاندرو «پاپو» گومس را از تیم متالیست خارکیف خرید. این بازیکن پیش از ماجراجویی‌اش در اوکراین، در فوتبال ایتالیا تجربه بازی کسب کرده بود و برای سه دهه یکی از مهره‌های کلیدی هسته آرژانتینی تیم فوتبال کاتانیا بود و برای این تیم در تمامی رقابت‌ها 100 بازی انجام داد.

به همین دلیل پاپو زمانی که به برگامو رفت، با ایتالیا و فوتبال تاکتیک‌محورش غریبه نبود اما با اینکه او پتانسیل و استعدادهای لازم را برای ارتقای سطح بازی‌اش داشت، این اتفاق تا سال 2016 که تحت هدایت جان پیرو گاسپرینی شروع به تمرین و بازی کرد، رخ نداد.

پرورش استعداد‌های فوتبال در آتالانتا به عنوان یکی از بهترین آکادمی‌های فوتبال ایتالیا،  سیاست‌های مناسب این باشگاه در حوزه نقل و انتقالات و برخورداری از شبکه استعدادیابی گسترده، این اجازه را به گاسپرینی داد تا او به جای اینکه برای تحقق هدفش برای بردن مسابقات فوتبال به ستاره‌ها و بازیکنان خاص وابسته باشد، به یک هویت و سیستم بازی مشخص وابسته باشد. با این حال در میان تمام بازیکنانی که در این سال‌ها خریداری شدند و بازیکنانی که رفتند تا هزینه‌های باشگاه به خاطر پرداخت حقوق‌شان کمتر شود، پاپو گومس کسی بود که در زمین بازی به معنای واقعی ثبات داشته و یک الگوی انگیزه‌بخش برای سایر بازیکنان آتالانتا بوده است.

گومس با انجام بیش از 250 بازی برای تیم آتالانتا، در تمام نقاط میدان قرار گرفته اما بازدهی او در حملات بیشتر بوده چرا که 59 گل زده و 71 پاس گل داده است. پس بدون شک عملکرد او قابل قبول است اما مهم‌ترین تأثیری که کاپیتان 32ساله در آتالانتا داشته کمک به این تیم برای کسب دو سهمیه متوالی در لیگ اروپا و کسب اولیه سهمیه لیگ قهرمانان اروپا در فصل 19-2018 بود. او با قابلیت‌های فنی و شخصیت دوست‌داشتنی‌اش آنقدر در برگامو محبوب شده است که تقریباً غیرممکن است او را در جایی غیر از آتالانتا تصور کرد. اما دوران بازی همه بازیکنان قرار نیست پایانی افسانه‌ای داشته باشد، حتی داستان گومس.

در هفته‌های اخیر بروز یکسری اختلافات میان پاپو و گاسپرینی علنی شد و هافبک ریزنقش اعتراف کرد که امکان دارد در ماه ژانویه آتالانتا را ترک کند و تصمیم گاسپرینی برای کنار گذاشتن او از ترکیب تیم برای مصاف با رم هم کاملاً تأیید می‌کرد که دوران حضور گومس در آتالانتا به پایان رسیده است. همین اتفاق خیلی از باشگاه‌ها را در کمین برای جذب پاپو قرار داده که میلان هم یکی از آنها است.

 

مدعی غیرمنتظره

صدرنشین سری A، این فصل در قامت یک مدعی قهرمانی غیرمنتظره ظاهر شده است اما نه فقط به دلیل بازی‌های تحسین‌برانگیزش بلکه به خاطر قدرت و شخصیت تیمی‌اش. سرمربی این تیم استفانو پیولی در کادر فنی آنقدر عملکرد خوبی داشت که حتی در غیبت دو سه هفته‌ای خودش و برخی از ستاره‌هایش از جمله زلاتان به خاطر ابتلا به کرونا و مصدومان پرشمار تیم، روسونری توانست پیشتاز کورس قهرمانی باقی بماند. با این حال شکی نیست که میلان هنوز در برخی از مناطق میدان نیاز دارد که در ماه ژانویه بازیکنانی جدید بخرد که اولین آنها خط حمله است چرا که مصدومیت اخیر زلاتان ابراهیموویچ این تیم را بدون یک گلزن تمام عیار گذاشته است. این موضوع در مورد مرکز خط دفاعی هم صدق می‌کند.

درست است که پروژه میلانی‌ها بر شناسایی و جذب استعدادهای جوان است و جذب پاپو گومس 32 ساله با این پروژه همخوانی ندارد، اما با ورود او، میلان از یک بازیکن امتحان پس داده بهره‌مند می‌شود که در بسیاری از نقش‌های سیستم 1-3-2-4 توان بازی خواهد داشت، چه در بازی به عنوان مهاجم نوک باشد، بال یا هافبک بازیساز. تعداد کمی از بازیکنان سری A تا الان ثابت کرده‌اند که می‌توانند به این اندازه در فاز هجومی برای تیم‌شان مفید باشند.

طی سال‌های اخیر میلان ثابت کرده که یکی از فعال‌ترین تیم‌ها در بازار ژانویه بوده و بازیکنانی مانند ماتیا دسترو و آلسیو چرچی را خریده که البته به آن اندازه که امید داشت، خوب از آب درنیامدند اما قبل‌تر از آنها بازیکنانی مانند آنتونیو کاسانو و مارک فان‌بومل هم در ماه ژانویه به روسونری پیوستند و هردوی آنها به مهره‌هایی کلیدی در سن سیرو تبدیل شدند. پاپو هم این پتانسیل را دارد و اگر میلان از این فرصت بهره نبرد ممکن است یکی از رقبای اصلی‌اش در کورس قهرمانی قدر این فرصت را بداند.

منبع: سایت فوتبال ایتالیا

 

 جسد دیگو مارادونا ممکن است مومیایی شود و با جام‌هایی که به دست آورده به نمایش گذاشته شود. اسطوره فوتبال که چند هفته پیش به دلیل ایست قلبی در 60 سالگی درگذشت، وصیت کرده بود مومیایی شود. او به وکیلش ماتیاس مورلا در یک نامه گفته بود دوست دارد مثل رهبر سابق روسیه، ولادیمیر لنین مورد تجلیل قرار گیرد. جسد مومیایی شده لنین از سال 1924 در «میدان سرخ» مسکو برای بازدید عموم به نمایش در آمده است.

در نامه مارادونا که شش هفته قبل از مرگ او نوشته شده است، آمده: «بعد از بررسی‌های بسیار می‌خواهم وصیت کنم که بعد از مردنم بدنم را مومیایی کنند و در یک موزه در کنار جام‌هایی - اشیای شخصی و همچنین یادگاری‌های محبوبم- که گرفته‌ام، به نمایش بگذارند تا بعد از مرگم هم مورد توجه و علاقه مردم واقع شوم.»

ماریو بادری، وکیل ورونیکا اوخدا، آخرین همسر کاپیتان تیم قهرمان جهان در سال 1986، ایده بیرون آوردن جسد مارادونا از قبرستان بلاویستا در نزدیکی بوینوس آیرس را مطرح کرده است. او گفت: «این چیزی است که مارادونا با برادرانش هم در میان گذاشته بود. ما به طور جدی می‌خواهیم این کار انجام شود و هزینه‌های آن را می‌پردازیم اما در نهایت تصمیم‌گیری با فدراسیون فوتبال است.»

این در حالی است که دادستانی آرژانتین در حال بررسی این فرضیه است که بی‌توجهی پزشکی در مرگ مارادونا نقش داشته است. پنج روز بعد از مرگ مارادونا نیز دادگاهی در آرژانتین حکم کرد جسد او سوزانده نشود تا آزمایش DNA از او گرفته شود. یک دختر 25ساله ادعا کرده پدرش مارادونا است. دیگو بعد از جدایی از همسرش که با تولد دو دختر همراه بود، پدر شش فرزند دیگر شد اما «ماگالی خیل» جزو آنها نیست و ادعا کرده مادرش دو سال پیش در تماسی تلفنی به او گفته شاید پدرش دیگو مارادونا باشد و DNA مارادونا برای تشخیص اینکه او پدر افرادی مثل خانم ماگالی خیل است یا نه، نیاز است.

 

گزارش

فیل مک‌نالتی 

 

تمام صورت کارلو آنچلوتی پر از لبخند بود وقتی از پله‌های گودیسون پارک بالا می‌رفت و خودش را برای استقبال گرم فرهاد مشیری، مالک اورتون و بیل کنرایت رئیس این باشگاه آماده می‌کرد. آن روز شنبه 30 آذر 1398 بود و آنچلوتی از ایتالیا به مرسی ساید پرواز کرده بود تا قرارداد بلندمدت خود را به عنوان مربی تیم و جانشین مارکو سیلوای اخراج شده ببندد و بعد از آن به تماشای بازی با آرسنال بنشیند که تازه میکل آرتتا را برای مربیگری انتخاب کرده بود. آن بازی کسالت‌آور بدون گل تمام شد.

آنچلوتی همان مربی هالیوودی بود که مشیری از پنج سال پیش که سهامدار اصلی باشگاه شد، به دنبالش می‌گشت و با انتصاب رونالد کومان، سم آلاردایس و سیلوا نتوانست به رویایش برسد. وقتی آنچلوتی بی‌رحمانه از ناپولی اخراج شد، مشیری دست به کار شد و حالا دقیقاً بعد از یک سال از آن روز، می‌تواند ابراز رضایت کند از اینکه با برد 2 بر یک مقابل همان رقیب، تیم در رده فوق‌العاده دوم قرار گرفته است. این برد هفته عالی اورتون را که با پیروزی یک بر صفر برابر چلسی شروع شده و با برد 2 بر صفر مقابل لستر ادامه یافته بود، تکمیل کرد.

آنچلوتی در پایان بازی مورد تشویق دو هزار تماشاگر حاضر در استادیوم قرار گرفت به خصوص آنها که در «گوالدیز استریت» بودند و حالا جایگاه این مربی 61ساله کاملاً تثبیت شده است.

اگر آنچلوتی بخواهد یک هفته را در سال اول قرارداد چهار سال و نیمه‌اش-که سه ماه آن به دلیل شیوع ویروس کرونا هیچ فعالیت فوتبالی نداشت- گلچین کند، این هفته عالی است.

پیروزی اورتون با کمترین فاصله بود اما باید یادآوری کرد که بدون دو دفاع کناری اصلی تیم، سیموس کولمن و لوکاس دینیه به دست آمد که دومی به دلیل جراحی مچ تا مدت‌ها نمی‌تواند تیم را همراهی کند؛ همچنین خریدهای تابستانی تأثیرگذار تیم، خامس رودریگس و آلان، هر دو به دلیل مصدومیت نتوانستند بازی کنند.

با وجود این، هر وقت لازم بود مبارزه کردند و این هنر آنچلوتی است. موفقیت‌های اخیر بعد از آن به دست آمد که مربی ایتالیایی تصمیم گرفت سیستم دفاع پنج نفره را تغییر دهد و از چهار مدافع استفاده کند که در واقع شامل چهار مدافع میانی، میسون هولگیت، یری مینا، مایکل کین و بن گادفری. مینا در این بازی گل پیروزی را زد، هولگیت مقابل لستر یکی از گلزنان بود و کین در واقع بهترین بازیکن اورتون تا اینجای فصل بوده و گادفری 22ساله که با 25میلیون پوند از نوریچ سیتی خریداری شده، بهترین بازیکن میدان بود که تلفیقی از قدرت بدنی بسیار بالا برای نبردهای تن به تن و سرعت فوق‌العاده را در اختیار تیم می‌گذارد.

اورتون با آن تساوی با آرسنال در سرمای سخت آذر گذشته در رده پانزدهم ماند، در حالی که آنچلوتی در جایگاه مدیران تنها چند صندلی با آرتتا فاصله داشت. حالا می‌شود حدس زد چقدر مشیری و اورتون خوشحال هستند که در آن روزهای تعیین‌کننده که آنها و آرسنال به دنبال مربی جدید بودند-توپچی‌ها به تازگی اونای امری را اخراج کرده بودند- انتخاب درستی داشته‌اند.

جالب اینکه آرتتا در میان اعضای هیأت مدیره اورتون طرفدارانی داشت و انتصاب او می‌توانست به گرمی مورد استقبال قرار بگیرد ضمن اینکه آرسنال هم به خاطر سابقه درخشان آنچلوتی و موفقیت‌هایی که پیش از این در دیگر تیم بزرگ پایتخت، چلسی کسب کرده و این تیم را به دوگانه قهرمانی لیگ و جام حذفی رسانده بود، به جذب این مربی علاقه داشت.

آرسنال به سراغ یک تازه‌وارد رفت که ریشه در این تیم داشت و اورتون، آنچلوتی را انتخاب کرد. هر دو هم از نتیجه کار رضایت دارند.

آرتتا فصل قبل قهرمانی جام حذفی را برای تیم به دست آورد اما این فصل ناکامی بی‌سابقه‌ای گریبان‌شان را گرفته و تیم در رده پانزدهم قرار دارد در حالی که بدترین شروع خود در لیگ را از فصل 1975-1974 داشته است. آرسنال به جایگاهی نزدیک شده که برایش غیرقابل تصور بود، آیا این تیم مجبور به جنگ برای بقا می‌شود؟

خونسردی و آرامش آنچلوتی در اورتون تعیین‌کننده است، در حالی که سابقه قبلی‌اش در مدیریت فوق‌ستاره‌ها در تیم‌های قبلی‌اش، میلان، چلسی، پاری‌سن‌ژرمن، رئال مادرید و بایرن‌مونیخ نشان از این داشت که برای مدیریت تیم جدید در زمین و بیرون آن کاملاً کارآمد است.

او توانسته اورتون را به بالای جدول لیگ برتر برساند ضمن اینکه خودش را با فرهنگ «باشگاه مردم» منطبق کرده، قدردان زندگی خوبش در منطقه کراسبی مرسی ساید است و با تلفن‌هایی که به هواداران در ماه‌های قرنطینه می‌کرد، آنها را فوق‌العاده هیجان‌زده می‌کرد.

فروتنی و خونگرمی آنچلوتی با آنکه با بسیاری از ستاره‌های جهان فوتبال کار کرده، باعث شده محبوبیت فراوانی در نزد هواداران باشگاه پیدا کند ضمن اینکه نتایج خوب هم به این موضوع کمک کرده است.

او عامل اصلی جذب آلان بود که در ناپولی با او کار کرده بود و رودریگس که آنچلوتی را استاد خود می‌داند به خاطر مدتی که در رئال مادرید و بایرن‌مونیخ شاگردش بوده. اورتون امیدوار است حضور آنچلوتی به جذب بازیکنان بزرگی که پیش از این از دسترس باشگاه خارج بودند، کمک کند.

کارلتو همچنین با کمک دستیارش، دانکن فرگوسن، مهاجمش، دومینیک کالورت لوین را متحول کرده، کین با احترام زیادی از مربی یاد می‌کند و بازیکنان جوان از تجربه بالای او استفاده زیادی می‌برند. کالورت لوین در 34 بازی لیگ با این مربی 19 گل زده. مقابل آرسنال هم گل زد اما گل به خودی راب هولدینگ ثبت شد هرچند بازی هجومی او عالی بود.

جالب بود که در طول نیمه دوم بازی با آرسنال، در حالی که اورتون زیر فشار بود، آنچلوتی به دقت به حرف‌های تاکتیکی پسرش، داویده، گوش می‌کرد که گفته می‌شود فوق‌العاده باهوش است و با آموزش‌هایی که از پدرش می‌بیند، می‌تواند یک مربی جوان و خوش‌آتیه باشد.

آنچلوتی معمولاً دچار غرور نمی‌شود. همه جورش را دیده و می‌داند شاید روزهای سختی در انتظار تیم باشد، اولین آنها همین چهارشنبه در یک‌چهارم‌نهایی جام اتحادیه مقابل منچستریونایتد در گودیسون پارک. او گفت: «در چند بازی آخر خیلی خوب بازی کردیم و نتیجه گرفتیم. ثبات داشتیم، این فصل خوب شروع شد، بعد کمی سخت شد و حالا واقعاً راضی‌ام. جایگاه خوبی داریم اما هنوز تا پایان فصل خیلی مانده و باید تا آخر به مبارزه ادامه دهیم.»

بعد از یک سال، اورتون و مالکش، فرهاد مشیری حق دارند از استخدام مردی که جواهر مربیگری به حساب می‌آید، خوشحال باشند.

منبع: BBC

دیگو کاستا به شوخی، هم‌تیمی خود، لوییس سوارس را آشغال توصیف کرد و گفت مهاجم اروگوئه‌ای درست همان روزی که او از مصدومیت برگشته، به ناکامی‌هایش در گلزنی پایان داده. سوارس قبل از برد خانگی 3 بر یک اتلتیکو برابر الچه، 6 بازی گل نزده بود اما اواخر نیمه اول و اوایل نیمه دوم گل زد تا صدرنشین لیگ به یک پیروزی آسان رهنمون شود.

کاستا که از 13 بازی قبلی تیم تنها در یکی حاضر شده بود، به عنوان بازیکن جانشین آمد و پنالتی دیرهنگام را گل کرد. او بعد از مسابقه گفت: «آشغال تا حالا گل نمی‌زد! حالا که من آمده‌ام دو تا می‌زند.»

سوارس از اواسط آبان گل نزده بود، در سه بازی نتوانست گل بزند و چهار بازی در لالیگا و لیگ قهرمانان را به دلیل مثبت بودن تست کرونایش از دست داد. او که در تابستان از بارسلونا به اتلتیکو آمده، در 9 بازی برای تیم جدیدش هفت گل زده و یکی از صدرنشینان جدول گلزنان لالیگا است. سوارس بعد از جام جهانی 2014 به لالیگا آمد و در 200 بازی در این رقابت‌ها 153 گل زده است.

کاستا در فاصله 17دقیقه مانده به پایان جای ژوائو فلیکس را گرفت که از آسیب‌دیدگی دنده رنج می‌برد و نخستین گل این فصل خود را زد. او ادامه داد: «امیدوارم سوارس همینطور ادامه دهد. برایش خوشحالم، او یک گلزن حرفه‌ای است و هر چه بیشتر بزند برای تیم بهتر است. ما به گلزنی و رقابت با یکدیگر ادامه می‌دهیم و در عین حال برای هم احترام قائلیم. اگر بخواهیم به موفقیت بزرگی در این فصل برسیم باید مثل سال 2014 باشیم، ما تیم خیلی خوبی داشتیم.»

 

 لیونل مسی با زدن 643امین گل خود برای بارسلونا در جریان تساوی با والنسیا، با رکورد پله در زمینه بیشترین گل برای یک باشگاه برابری کرد. پله پیش از آنکه سانتوس را به مقصد نیویورک کاسموس ترک کند، این تعداد گل را برای تیم برزیلی به ثمر رسانده بود.

پله این بازیکن آرژانتینی را ستود و در اینستاگرام نوشت: «زمانی که قلبت مالامال از عشق است، سخت بتوان مسیر را عوض کرد. من هم مانند تو، می‌دانم که پوشیدن پیراهن تیمم در هر روز چه حسی دارد. مانند تو، من هم می‌دانم که هیچ چیز بهتر از آن نیست که احساس کنی در خانه‌ای. بابت رکورد تاریخی‌ات تبریک می‌گویم، لیونل. اما بالاتر از هر چیزی، تبریک بابت دوران ورزشی زیبایت در بارسلونا. ماجراهایی مانند ما، اینکه برای مدتی طولانی با عشق در یک باشگاه بمانیم، حالا دیگر به‌ندرت دیده می‌شود. و من تو را بسیار می‌ستایم، لیو مسی.»

اما مسی چه رکوردهایی را در بارسلونا به نام خود ثبت کرده است؟

بیشترین قهرمانی در بارسلونا: مسی با بارسلونا 34 مدال قهرمانی کسب کرده است. نزدیک‌ترین فرد به او آندرس اینیستا با 32 قهرمانی است.

بهترین گل‌زن تاریخ بارسلونا: سزار رودریگس در سال 1939 بهترین مهاجم بارسلونا بود و پس از یک دوره قرضی در گرانادا، در سال‌های 1942 تا 1955 برای بارسلونا بازی کرد و 232 گل در دیدارهای رسمی زد که بیشترین گل زده یک بازیکن برای بارسلونا بود. رکورد او نیم‌قرن پابرجا بود تا اینکه مسی در 20 مارس 2012 با هت‌تریک مقابل گرانادا به این رکورد رسید. حالا او با فاصله زیادی بهترین گل‌زن تاریخ بارسلونا است.

بهترین گل‌زن تاریخ لالیگا: مسی در 22 نوامبر 2014 بود که از تلمو زارا (بازیکن اتلتیک بیلبائو در سال‌های 1940 تا 1955) عبور کرد و بهترین گل‌زن تاریخ لالیگا شد. او حالا رکورد خود را بسیار بهبود بخشیده است.

بهترین گل‌زن یک فصل لالیگا: مسی در فصل 12-2011، توانست 50 گل در یک فصل لالیگا بزند. هیچ بازیکنی نتوانسته به این آمار او برسد.

بیشترین هت‌تریک در لالیگا: مسی بیشتر از هر بازیکن دیگری در لالیگا هت‌تریک کرده است. کریستیانو رونالدو 34 هت‌تریک در لالیگا داشت، اما مسی با 36 هت‌تریک بالاتر از او قرار گرفته است. سه گلی که او در 7 دسامبر 2019 مقابل مایورکا زد باعث شد که از آمار رونالدو عبور کند.

بیشترین توپ طلا: مسی در سال‌های 2009، 2010، 2011، 2012، 2015 و 2019 فاتح توپ طلا شده است. او شش بار این عنوان را فتح کرده است و از این نظر در دنیای فوتبال بی‌همتاست. او همچنین جوان‌ترین فردی است که سه بار توپ طلا را برده، تنها بازیکنی است که چهار سال پیاپی به این افتخار رسیده است و از نظر فاصله زمانی بین اولین تا آخرین توپ طلا (2009 تا 2019) هم بالاترین آمار را دارد.

بیشترین آقای گلی در لالیگا: مسی همچنین بیش از هر بازیکن دیگری عنوان پی‌چی‌چی را کسب کرده است. او در فصل گذشته هفتمین آقای گلی خود در لالیگا را جشن گرفت؛ یعنی یک دوره بیشتر از تلمو زارا.

صاحب بیشترین کفش طلا: ستاره بارسلونا در فصل‌های 10-2009، 12-2011، 13-2012، 17-2016، 18-2017 و 19-2018 توانست بیشترین گل را در پنج لیگ برتر اروپا به ثمر برساند و کفش طلا را از آن خود کند.

اولین بازیکنی که پنج گل در یک بازی لیگ قهرمانان زد: در 7 مارس 2012 بود که مسی در یک بازی در لیگ قهرمانان برای بارسا پنج گل زد. البته این عملکرد را لوییز آدریانو، بازیکن شاختار دونتسک هم در سال 2014 تکرار کرد.

بیشترین گل در یک سال میلادی: در سال 2012، مسی برای بارسا و آرژانتین 91 گل به ثمر رساند و رکوردی را که گرد مولر به جا گذاشته بود، شکست.

بهترین گل‌زن تاریخ ال‌کلاسیکو: در بزرگترین بازی اسپانیا، مسی تاکنون 26 گل به ثمر رسانده است. او در سانتیاگو برنابئو 15 بار گل‌زنی کرده است و به این ترتیب، بیشترین گل‌های خود در خانه حریف را در خانه رئال زده است.

بیشترین روند گل‌زنی در لالیگا: مسی از نوامبر 2012 تا مه 2013، توانست در 21 بازی پیاپی در لالیگا گل بزند.

آمار دورقمی در 14 فصل پیاپی لالیگا: مسی در 14 فصل پیاپی لالیگا توانسته بیشتر از 10 گل به ثمر برساند. او در این فصل هم شش گل زده است.

بیش از 40 گل در 10 فصل پیاپی: عملکرد کلی مسی جالب است؛ او در 10 فصل پیاپی توانسته بیش از 40 گل در هر فصل بزند. او در فصل 10-2019 توانست 47 گل بزند و در فصل‌های بعد به ترتیب 53، 73، 60، 41، 58، 41، 54، 45 و 51 گل برای بارسلونا زده است.

بیشترین نامزدی جایزه پوشکاش: مسی بیش از هر بازیکن دیگری نامزد جایزه بهترین گل سال (جایزه پوشکاش) شده است. عجیب آنکه او هرگز این جایزه را نبرده است.

 

 زمانی که لیورپول در 4 اکتبر با نتیجه 7 بر 2 به استون ویلا باخت، بسیاری می‌گفتند که آنها نمی‌توانند از عنوان قهرمانی خود دفاع کنند. اما لیورپول در این هفته مقابل کریستال پالاس هفت گل زد و بار دیگر نشان داد که مدعی قهرمانی است.

عملکرد آنها در سلهرست پارک باعث نگرانی رقبایی شد که تصور می‌کردند می‌توانند با استفاده از شرایط ویژه این فصل، رقیب لیورپول در راه قهرمانی باشند و نگذارند لیورپول برای اولین بار پس از سال 1984، دو قهرمانی پیاپی در لیگ به دست بیاورد.

لیورپول حالا اولین تیم پس از سال 1980 است که در سه فصل پیاپی، در کریسمس صدرنشین است. رکورد قبلی هم متعلق به خود آنها در سال‌های 1978 تا 1980 بود.

این آمار نشان می‌دهد که آنها چقدر خوب بوده‌اند. از 15 تیم اخیری که در 25 دسامبر صدرنشین بوده‌اند، 11 تیم قهرمان لیگ شده‌اند.

یورگن کلوپ، مربی تیم با این حال می‌گوید که حالا زمان ذوق‌زدگی نیست: «من احساس رضایت ندارم. البته خوشحال هستم چون بازی فوق‌العاده‌ای داشتیم اما در چنین دورانی، معنی ندارد که برای یک دستاورد، بیش از حد به وجد بیایید. فصل تمام نشده است، ولی ما آماده‌ایم.»

کلوپ البته حالا مربی خوشحال‌تری نسبت به اکتبر است. او پس از شکست مقابل ویلا گفته بود که تیمش برنامه‌اش را گم کرده است.

لیورپول اولین تیم صدرنشین لیگ از سال 1953 تاکنون شده که در یک دیدار در لیگ، هفت گل دریافت می‌کند. در سپتامبر 1953 هم آرسنال صدرنشین با نتیجه هفت بر یک مقابل ساندرلند شکست خورده بود.

اما تیم کلوپ با این حال، خودش را پیدا کرد. عملکرد درخشان آنها در سلهرست پارک که این را نشان می‌دهد.

آنها در کریسمس 2019 با اختلاف 10 امتیاز صدرنشین بودند، در حالی که حالا چنین حاشیه امنیت بالایی را ندارند. اما صدرنشینی آنها به این معنا است که رقبا همین حالا هم تنها به دنبال کاهش فاصله هستند.

کلوپ پس از بازی گفت: «ما گل‌هایی عالی در نیمه اول زدیم و گل‌های عالی بیشتری در نیمه دوم به ثمر رساندیم. ما بازی را کنترل کردیم و نگذاشتیم که کریستال پالاس به جریان بازی برگردد. پس عملکرد ما فوق‌العاده بود.»

آمار دروغ نمی‌گوید. لیورپول مالکیت توپ را در اختیار داشت، پنج بازیکن برای این تیم گل زدند و آنها 14 ضربه به سمت دروازه پالاس زدند، آماری که برای رقیب تنها 5 ضربه بود.

جردن هندرسون، کاپیتان لیورپول گفت: «ما مقابل دروازه بسیار بادقت عمل کردیم. همه ضربات نهایی ما درخشان بود. گل محمد صلاح – گل آخر او – عالی بود و همچنین گل بابی فیرمینو و گل تاکی (مینامینو).  تمرکز ما روی چیزی است که برایمان مهم است، فرقی هم ندارد که لیگ برتر باشد، لیگ قهرمانان، جام حذفی، یا رقابتی دیگر. اوضاع برای همه سخت است و باید به همین ترتیب ادامه دهیم. چند بازیکن ما از مصدومیت برمی‌گردند که این برای ما مهم است.»

آلن شیرر در برنامه «مچ آو د دی» گفت: «این نمایشی ویرانگر از قدرت تمام‌کنندگی بود. بازیکنان درکی عالی از آنچه می‌گذشت داشتند و فضایی که برای دیگران به وجود می‌آوردند، بی‌نظیر بود. گل دوم صلاح را ببینید و تحسین کنید. این عملکردی رویایی از مهاجمان تیم در داخل میدان بود.»