کاپیتان آتالانتا در راه سن سیرو

مکملی برای موفقیت‌های میلان

 

تابستان سال 2014 وقتی آتالانتا، جاکومو بوناونتورا را به میلان فروخت، برای پر کردن جای خالی او آلخاندرو «پاپو» گومس را از تیم متالیست خارکیف خرید. این بازیکن پیش از ماجراجویی‌اش در اوکراین، در فوتبال ایتالیا تجربه بازی کسب کرده بود و برای سه دهه یکی از مهره‌های کلیدی هسته آرژانتینی تیم فوتبال کاتانیا بود و برای این تیم در تمامی رقابت‌ها 100 بازی انجام داد.

به همین دلیل پاپو زمانی که به برگامو رفت، با ایتالیا و فوتبال تاکتیک‌محورش غریبه نبود اما با اینکه او پتانسیل و استعدادهای لازم را برای ارتقای سطح بازی‌اش داشت، این اتفاق تا سال 2016 که تحت هدایت جان پیرو گاسپرینی شروع به تمرین و بازی کرد، رخ نداد.

پرورش استعداد‌های فوتبال در آتالانتا به عنوان یکی از بهترین آکادمی‌های فوتبال ایتالیا،  سیاست‌های مناسب این باشگاه در حوزه نقل و انتقالات و برخورداری از شبکه استعدادیابی گسترده، این اجازه را به گاسپرینی داد تا او به جای اینکه برای تحقق هدفش برای بردن مسابقات فوتبال به ستاره‌ها و بازیکنان خاص وابسته باشد، به یک هویت و سیستم بازی مشخص وابسته باشد. با این حال در میان تمام بازیکنانی که در این سال‌ها خریداری شدند و بازیکنانی که رفتند تا هزینه‌های باشگاه به خاطر پرداخت حقوق‌شان کمتر شود، پاپو گومس کسی بود که در زمین بازی به معنای واقعی ثبات داشته و یک الگوی انگیزه‌بخش برای سایر بازیکنان آتالانتا بوده است.

گومس با انجام بیش از 250 بازی برای تیم آتالانتا، در تمام نقاط میدان قرار گرفته اما بازدهی او در حملات بیشتر بوده چرا که 59 گل زده و 71 پاس گل داده است. پس بدون شک عملکرد او قابل قبول است اما مهم‌ترین تأثیری که کاپیتان 32ساله در آتالانتا داشته کمک به این تیم برای کسب دو سهمیه متوالی در لیگ اروپا و کسب اولیه سهمیه لیگ قهرمانان اروپا در فصل 19-2018 بود. او با قابلیت‌های فنی و شخصیت دوست‌داشتنی‌اش آنقدر در برگامو محبوب شده است که تقریباً غیرممکن است او را در جایی غیر از آتالانتا تصور کرد. اما دوران بازی همه بازیکنان قرار نیست پایانی افسانه‌ای داشته باشد، حتی داستان گومس.

در هفته‌های اخیر بروز یکسری اختلافات میان پاپو و گاسپرینی علنی شد و هافبک ریزنقش اعتراف کرد که امکان دارد در ماه ژانویه آتالانتا را ترک کند و تصمیم گاسپرینی برای کنار گذاشتن او از ترکیب تیم برای مصاف با رم هم کاملاً تأیید می‌کرد که دوران حضور گومس در آتالانتا به پایان رسیده است. همین اتفاق خیلی از باشگاه‌ها را در کمین برای جذب پاپو قرار داده که میلان هم یکی از آنها است.

 

مدعی غیرمنتظره

صدرنشین سری A، این فصل در قامت یک مدعی قهرمانی غیرمنتظره ظاهر شده است اما نه فقط به دلیل بازی‌های تحسین‌برانگیزش بلکه به خاطر قدرت و شخصیت تیمی‌اش. سرمربی این تیم استفانو پیولی در کادر فنی آنقدر عملکرد خوبی داشت که حتی در غیبت دو سه هفته‌ای خودش و برخی از ستاره‌هایش از جمله زلاتان به خاطر ابتلا به کرونا و مصدومان پرشمار تیم، روسونری توانست پیشتاز کورس قهرمانی باقی بماند. با این حال شکی نیست که میلان هنوز در برخی از مناطق میدان نیاز دارد که در ماه ژانویه بازیکنانی جدید بخرد که اولین آنها خط حمله است چرا که مصدومیت اخیر زلاتان ابراهیموویچ این تیم را بدون یک گلزن تمام عیار گذاشته است. این موضوع در مورد مرکز خط دفاعی هم صدق می‌کند.

درست است که پروژه میلانی‌ها بر شناسایی و جذب استعدادهای جوان است و جذب پاپو گومس 32 ساله با این پروژه همخوانی ندارد، اما با ورود او، میلان از یک بازیکن امتحان پس داده بهره‌مند می‌شود که در بسیاری از نقش‌های سیستم 1-3-2-4 توان بازی خواهد داشت، چه در بازی به عنوان مهاجم نوک باشد، بال یا هافبک بازیساز. تعداد کمی از بازیکنان سری A تا الان ثابت کرده‌اند که می‌توانند به این اندازه در فاز هجومی برای تیم‌شان مفید باشند.

طی سال‌های اخیر میلان ثابت کرده که یکی از فعال‌ترین تیم‌ها در بازار ژانویه بوده و بازیکنانی مانند ماتیا دسترو و آلسیو چرچی را خریده که البته به آن اندازه که امید داشت، خوب از آب درنیامدند اما قبل‌تر از آنها بازیکنانی مانند آنتونیو کاسانو و مارک فان‌بومل هم در ماه ژانویه به روسونری پیوستند و هردوی آنها به مهره‌هایی کلیدی در سن سیرو تبدیل شدند. پاپو هم این پتانسیل را دارد و اگر میلان از این فرصت بهره نبرد ممکن است یکی از رقبای اصلی‌اش در کورس قهرمانی قدر این فرصت را بداند.

منبع: سایت فوتبال ایتالیا