تایسون: شاید دوباره گوش هالیفیلد را گاز بگیرم

مایک تایسون گفته که اگر مجبور شود، دوباره گوش ایواندر هالیفیلد را گاز خواهد گرفت. این بوکسور سنگین‌وزن سابق در سال 1997 گوش هالیفیلد را گاز گرفت و کند و به همین دلیل از مسابقات WBA کنار گذاشته شد. تایسون حالا می‌خواهد در 54سالگی به دنیای بوکس برگردد و در هفته آینده‌ دیداری با روی جونز جونیور برگزار خواهد کرد. تایسون درباره ماجرای هالیفیلد گفت: «من می‌گویم: نه، هرگز دیگر این کار را نمی‌کنم اما خب، شاید هم این کار را انجام دادم. خب، اگر او همان کاری را انجام دهد که آن موقع انجام داد، دوباره گوشش را گاز خواهم گرفت. من این کار را کردم چون می‌خواستم او را بکشم. من واقعاً از اینکه آنطور به سرم ضربه می‌زد دیوانه شده بودم. در کل مسابقه هشیاری‌ام را از دست داده بودم. کارهای او باعث شد برنامه مبارزه‌ام را کنار بگذارم. گوش کنید، چه خوب و چه بد، نمی‌خواهم کسی این افتخار را از من بگیرد. پس من با هر چیزی که لازم باشد، روبه‌رو خواهم شد. ببینید، من این کار را قبلاً‌ انجام داده‌ام. من مسئولیتش را به عهده می‌گیرم. این افتخار من است و مسئولیتش با من است.»

 

 پس از حذف مدافع قهرمانی

نادال امروز در نیمه نهایی برابر مدودف

رافائل نادال برای اولین بار پس از پنج سال، به مرحله نیمه‌نهایی تور آخر فصل تنیس راه یافت. او استفانوس تسیتسیپاس، مدافع قهرمانی را با نتایج 4-6، 4-6 و 2-6 شکست داد. برنده این مسابقه راهی دور حذفی می‌شد. هر دو نفر در بازی‌های قبلی خود مقابل دومینیک تیم شکست خورده و آندری روبلف را برده بودند. نادال که هرگز قهرمان این تورنمنت آخر سال نشده، بسیار قوی‌تر از رقیب 22ساله خود بود.  به نظر می‌رسید که نادال به‌راحتی پیروز شود اما تسیتسیپاس نمایش خوبی داشت و نگذاشت فاصله زیادی بین این دو حس شود. نادال پس از مسابقه گفت: «همیشه بازی در اینجا مقابل بهترین بازیکنان دنیا سخت است، آن هم در انتهای فصل، زمانی که در حالی پا به این مسابقات می‌گذارید که کمی خسته هستید. من خوشحالم که در مرحله نیمه‌نهایی حاضر خواهم بود و امیدوارم  آماده باشم که نهایت تلاش خود را انجام دهم.»  او همچنین درباره بازی گفت: «به نظرم برای مدتی طولانی عالی کار کردم. وقتی بازی در ست دوم 5-4 شد، کمی روی من تأثیر گذاشت. من داشتم سرویس‌هایم را به‌خوبی به امتیاز تبدیل می‌کردم اما از آن لحظه همه چیز کمی عوض شد و سرویس‌هایم خراب شد. البته در حالت کلی، این مسابقه‌ای مثبت برای من بود. اینکه به مرحله نیمه‌نهایی آخرین تورنمنت سال برسید مسأله مهمی است.» نادال که 20 گرند‌اسلم را فتح کرده، هرگز قهرمان ATP Finals نشده اما حالا تنها دو برد تا این عنوان فاصله دارد. نادال در این مرحله امروز با دانیل مدودف دیدار خواهد کرد. مدودف در این مسابقات عالی ظاهر شده و توانسته نو‌اک جوکوویچ، رتبه اول تنیس دنیا را در دو ست پیاپی شکست دهد. مسابقات امسال در ورزشگاه O2 Arena در لندن برگزار می‌شود. این آخرین باری است که مسابقات در این محل است و پس از آن در سال 2021 به تورین منتقل خواهد شد. البته طرفداران در لندن که از سال 2009 میزبان این رقابت‌ها بوده، فرصت خداحافظی با این تورنمنت را ندارند، چرا که مسابقات به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا، پشت درهای بسته برگزار می‌شود.

 

مک‌گرگور برای سومین بار به قفس برمی‌گردد

کانر مک‌گرگور گفته که برای شرکت دوباره در «یو‌اف‌سی» در 23 ژانویه به قفس برمی‌گردد. این ورزشکار ایرلندی اوایل تابستان برای سومین بار از رقابت‌های MMA بازنشسته شد اما حالا بار دیگر بازخواهدگشت. بین مک‌گرگور با داستین پواریه توافقی شفاهی بر سر مبارزه شده بود و حالا به صورت رسمی تأیید کرده که این نبرد انجام خواهد شد. قرار است این مسابقه در دسته 70 کیلو باشد و به احتمال زیاد هم در «جزیره مبارزه» در ابوظبی برگزار خواهد شد. مک‌گرگور و پواریه قبلاً‌ هم به مصاف هم رفته‌اند. آنها در سپتامبر 2014 در UFC دیدار کردند و مک‌گرگور آن بازی را برد.

 

 یکی از بازی‌های شاخص تقویم لالیگا امشب در واندا متروپولیتانو برگزار می‌شود و اتلتیکومادرید در دیداری جذاب و تماشایی میزبان بارسلونا خواهد بود. اتلتیکو با شروع خوبی که در این فصل داشته در رده سوم جدول است اما بارسلونا رتبه‌ای بهتر از هشتم ندارد به خاطر اینکه از هفت بازی‌اش در آغاز فصل 2021-2020 تنها 11 امتیاز به دست آورده.

 

پیش بازی

این واقعیت که بارسا و رئال مادرید در این فصل با مشکلاتی مواجه هستند، می‌تواند راه را برای اتلتیکومادرید باز کند تا برای نخستین بار بعد از هفت سال قهرمانی لالیگا را به دست آورد و پیروزی برابر تیم رونالد کومان در بازی امشب به این فرضیه قوت می‌بخشد.

تیم سیمئونه در این فصل چشمگیر بوده، از هفت بازی‌اش پنج برد و دو تساوی به دست آورده تا با سه امتیاز و دو بازی کمتر نسبت به تیم صدرنشین رئال سوسیداد در رده سوم قرار گیرد. اتلتیکو با چهار پیروزی پیاپی لیگ از جمله برد 4 بر صفر برابر کادیس قبل از تعطیلات بازی‌های ملی به این مسابقه می‌آید، در واقع، غول پایتخت از بهمن سال گذشته که با یک گل به همشهری‌اش، رئال باخت، در لیگ شکست نخورده است.

فرم تیم البته در لیگ قهرمانان اروپا عالی نبوده و از سه بازی‌اش تنها چهار امتیاز گرفته هرچند امید زیادی دارند در بازی خانگی این هفته برابر لکوموتیو مسکو سه امتیاز دیگر بگیرند. اتلتیکو اما در حال حاضر کاملاً روی بارسا متمرکز است و می‌خواهد نخستین برد لیگ برابر غول کاتالان بعد از 10 سال را به ثبت برساند که با توجه به جایگاه این تیم، زمانی بسیار طولانی به نظر می‌رسد.

بارسا با پیروزی 5 بر 2 مقابل رئال بتیس که نخستین بردش در لالیگا بعد از یک ماه بود، به تعطیلات رفت. به هیچ وجه نمی‌شود کتمان کرد تیم کومان در این فصل با مشکلات زیادی مواجه است و تردید درباره آینده لیونل مسی در نوکمپ هم به وخامت اوضاع کمک کرده. سه پیروزی، دو تساوی و دو شکست از هفت مسابقه این تیم را در رده هشتم قرار داده و باخت در بازی امشب می‌تواند بارسا را با تعداد بازی مشابه نسبت به اتلتیکو 9 امتیاز از این تیم فاصله بیندازد که در این مقطع اختلاف خیلی زیادی است.

کومان مصمم است تیمش را در این بازی به پیروزی هدایت کند بخصوص با در نظرگرفتن اینکه مربی هلندی در نخستین ال‌کلاسیکو در خانه 3 بر یک به رئال مادرید باخت. بارسا با روزهای اوج فاصله دارد و برابر تیمی قرار می‌گیرد که با وجود از دست دادن لوییس سوارس، اعتماد به نفس بالایی دارد.

 

اخبار تیمی

اتلتیکو مهاجم اروگوئه‌ای خود را که این تابستان از بارسا جذب کرده، به دلیل ابتلا به ویروس کرونا در اختیار ندارد و این باعث از بین رفتن یکی از نکات جذاب این مسابقه می‌شود. لوکاس توریرا هم کرونا گرفته ضمن اینکه استفان ساویچ، هکتور هررا، ماریو هرموس و سیمه ورسالیکو به خاطر مصدومیت به این بازی نمی‌رسند. دیگو کاستا باتجربه و جنجالی هم اگر بر مشکل همسترینگ غلبه کند، انتظار می‌رود بازی را از روی نیمکت شروع کند. ژوائو فلیکس، سائول نیگس و کوکه از ابتدا برای تیم سیمئونه بازی می‌کنند در حالی که ژفری کاندوگبیا شاید برای اولین بار بعد از انتقال از سویا در ترکیب اصلی باشد. در ترکیب بارسلونا، سرخیو بوسکتس حضور ندارد به خاطر مصدومیت زانو که در جریان بازی‌های ملی برایش پیش آمد و این یعنی میرالم پیانیچ می‌تواند در مرکز زمین در کنار فرانکی دیونگ بازی کند. آنسو فاتی و رونالد آرائوخو مصدوم هستند اما فیلیپ کوتینیو در درمان همسترینگ پیشرفت خوبی کرده و می‌تواند به کار بارسلونا بیاید بخصوص به عنوان بازیکن تعویضی. مسی مقابل بتیس از ابتدا در زمین حضور نداشت اما در این بازی به ترکیب اصلی بر می‌گردد در حالی که آنتوان گریزمان، عثمان دمبله و پدری هم احتمالاً از ابتدا در زمین خواهند بود.

 

 ترکیب احتمالی دو تیم

اتلتیکومادرید: اوبلاک؛ تریپیر، فلیپه، خیمنس، لودی؛ یورنته، کوندوگبیا، کوکه، سائول؛ فلیکس، کورئا

بارسلونا: ‌تراشتگن؛ روبرتو، پیکه، لنگله، آلبا؛ پیانیچ، دیونگ؛ دمبله، مسی، پدری؛ گریزمان

 

ایوان راکیتیچ می‌گوید یکی از خوش‌شانس‌ترین آدم‌های فوتبال است به خاطر همه چیز که به دست آورده. به خاطر تشکیل دادن یک همکاری فوق‌العاده با لوکا مودریچ، به خاطر بازی کردن پشت سر لیونل مسی، برای رسیدن به افتخاری که پیش از این تنها نصیب دیگو مارادونا شده، به خاطر کاپیتانی سویا در قهرمانی لیگ اروپا، به خاطر کمک به کرواسی تا به فینال جام جهانی برسد و البته به خاطر همسرش که گویا از همه دستاوردهایش در زمین فوتبال سخت‌تر به دست آمده. مصاحبه او را با سایت فیفا می‌خوانید.

***

ایوان، تازه به سویا برگشته‌ای، فوتبال در سویل چه حسی دارد؟

فوق‌العاده. این شهر شاید دیوانه فوتبال‌ترین شهر اسپانیا باشد. مردم واقعاً عاشق فوتبال هستند. ما سویا و بتیس را داریم، دو رقیب بزرگ که هر دو در دسته اول هستند. دو استادیوم پنج دقیقه با هم فاصله دارند. کل شهر دیوانه فوتبال است و واقعاً جو خاصی دارد.

سویل برای تو از نظر خانوادگی هم خاص است...

(می‌خندد) داستان جالبی است. روز اولی که به سویل آمدم، دیروقت بود. صبح روز بعد تست پزشکی داشتم، خیلی چیزها را باید مرتب می‌کردم.

 خیلی استرس داشتم و به برادرم گفتم برویم چیزی بخوریم. جایی که رفتیم یک دختر کار می‌کرد. به محض دیدنش با خودم گفتم باید با او ازدواج کنم. یک باشگاه بزرگ اروپایی به برادرم زنگ می‌زد و تلاش می‌کرد هواپیما به سویل بفرستد تا من را ببرد و با آنها قرارداد ببندم اما گفتم من به سویا قول داده‌ام، با این تیم قرارداد می‌بندم و با این دختر ازدواج می‌کنم. 

مطمئن بودم او زنم می‌شود اما قضیه آنطور که فکر می‌کردم آسان نبود، برعکس خیلی هم سخت بود چون بارها من را رد کرد. باید خیلی تلاش می‌کردم، عادت داشتم در زمین فوتبال تلاش کنم و اما این یکی خیلی سخت‌تر بود (می‌خندد) بالاخره بعد از هفت ماه قبول کرد با هم ناهار بخوریم، حالا 9 سال و نیم است که با هم هستیم.

در دوره اولت در سویا، نخستین کاپیتان خارجی باشگاه بعد از مارادونا شدی. چقدر برایت مایه افتخار بود؟

هنوز هم به آن افتخار می‌کنم. لحظاتی در دوران حرفه‌ای پیش می‌آید که کلمات قادر به وصفش نیستند، این یکی از آنها بود. کاپیتان همیشه اسپانیایی و اهل سویل بود و رسیدن به این افتخار نشانه اعتماد باشگاه و مربی بود. امیدوارم آنها هم از کاپیتانی من سودمند شده باشند چون برای فوتبال و تیمم زندگی می‌کنم و با قهرمانی لیگ اروپا آن سال خاص‌تر شد.

سویا شش بار قهرمان لیگ اروپا شده اما هرگز از مرحله یک‌چهارم‌ نهایی لیگ قهرمانان جلوتر نرفته. چقدر به دنبال این هدف هستید؟

واقعاً هدف مهمی است، فکر می‌کنم باشگاه گام‌های بزرگی در طول 15،10 سال اخیر برداشته. فوق‌العاده است که سویا شش قهرمانی لیگ اروپا دارد اما می‌خواهیم در لیگ قهرمانان هم موفقیت‌های بزرگتری به دست آوریم. فعلاً باید روی سه بازی بعدی‌مان در مرحله گروهی تمرکز کنیم. هفت امتیاز از سه بازی قبلی عالی است اما کافی نیست و بعد از صعود به مرحله حذفی باید به فکر شکستن این طلسم باشیم.

در سال 2014 به بارسلونا رفتی و با ژاوی، آندرس اینیستا، نیمار، لوییس سوارس و مسی همبازی شدی، چه حسی داشت؟

 بد نبود (با خنده) اما به شکل جدی باید بگویم بازی در بزرگترین تیم جهان وصف‌ناپذیر است و مطمئنم این حس تا آخر عمر با من است. واقعاً هیجان‌زده بودم اما وقتی به رختکن رفتم و دیدمشان، وحشت کردم. لذتبخش است که اینها دوستان همیشگی من خواهند بود. با آندرس صمیمی هستم و زیاد با هم حرف می‌زنیم. هرگز این شش سال را فراموش نمی‌کنم.

گلزنی در دقیقه چهار فینال لیگ قهرمانان سال 2015 چه حسی داشت؟

وای، عالی بود و دیوانه‌کننده. یک فوتبالیست همه زندگی‌اش را برای چنین لحظه‌ای سپری می‌کند. بردن این جایزه مهم هیچ‌وقت از ذهن نمی‌رود.

دورانت در بارسلونا را چگونه توصیف می‌کنی؟

 شش سال، 311 بازی -چهارمین خارجی تاریخ باشگاه با بیشترین بازی بعد از مسی، دنی آلوز و خاویر ماسچرانو- و 13 جام. فکر می‌کنم می‌توانم بگویم بخشی از تاریخ باشگاه هستم، از این شش سال خیلی چیزها به دست آوردم و شهر، مردم و باشگاه بارسلونا برای همیشه در قلب من هستند. خانواده من آنجا بزرگتر شد، دختر کوچکم آنجا به دنیا آمد. به زمان حضورم در بارسلونا افتخار می‌کنم.

درباره مسی چه می‌گویی؟

 معنای فوتبال. مهم نیست شما که هستید، باید بازی این پسر را تماشا کنید و لذت ببرید. او در سطح دیگری است. ما به بزرگان دیگر احترام می‌گذاریم اما شماره یک فقط یکی است و آن هم لئو. 311 بازی کنار او یک رویا است. فقط می‌خواهم یک چیز بگویم: برای همه چیز متشکرم لئو چون تو هیچ‌وقت متوجه نمی‌شوی بازی کردن کنارت چه معنایی دارد.

خاطره خاصی از جام جهانی 2018 داری؟

انتخاب یک خاطره سخت است چون هر روزش خاص بود. جو تیم و دوستی ما فوق‌العاده بود. ما خیلی سخت کار کردیم و از تمام توان مایه گذاشتیم. اگرچه باخت در فینال خیلی تلخ بود اما از جهت دیگر همان بزرگترین پیروزی ما بود. ما توانستیم هوادارانی در سراسر جهان پیدا کنیم. این بزرگترین دستاورد تاریخ فوتبال کرواسی بود.

درباره تصمیم اخیرت برای بازنشستگی از تیم ملی بگو...

شاید این سخت‌ترین تصمیم زندگی‌ام بود اما فکر می‌کنم لحظه‌ای می‌رسد که باید این کار را انجام داد. بعد از 13 سال و 100 بازی، با کووید 19 و بازگشتم به سویل، فکر کردم باید روی باشگاهم تمرکز کنم و زمان بیشتری را به خانواده اختصاص دهم. علاوه بر آن، کرواسی پر از بازیکنان جوان و مستعد است و باید فرصت بازی پیدا کنند.

دوران ملی‌ات را چطور توصیف می‌کنی؟

عالی. وقتی در 19 سالگی اولین بازی‌ام را انجام دادم هرگز تصور نمی‌کردم در بزرگترین مسابقه تاریخ فوتبال حاضر باشم، بیش از 100 بازی انجام دهم و چند بار در یورو و جام جهانی حضور داشته باشم. حس پوشیدن پیراهن تیم ملی و شنیدن قدردانی مردم واقعاً فوق‌العاده بود و به آن افتخار می‌کنم.

درباره لوکا مودریچ چه می‌گویی؟

او بهترین اتفاق برای کرواسی بود، برایم مثل برادر بزرگتر است. 13 سال در کنار هم در تیم ملی و مبارزه‌های بسیار در ال‌کلاسیکوها (با خنده) اما واقعاً حضور دو کروات در بزرگترین مسابقه فوتبال باشگاهی برای کشور ما باورکردنی نیست. هر بار که او جایزه‌ای برد، خوشحال شدم و به خودم بالیدم چون دستاورد او برای همه کشور بود. بردن جایزه بهترین بازیکن جهان واقعاً هیجان‌انگیز بود. او نماینده بی‌نظیری برای کرواسی در سراسر جهان است. او باعث می‌شود به کروات بودنم افتخار کنم.

 

چهارشنبه شب تیم ملی ایرلند با یک امتیازی که به زحمت از تساوی بدون گل مقابل بلغارستان گرفت، از سقوط از گروه چهارم لیگ B اروپا نجات پیدا کرد. با این حال سرمربی تیم، استفن کنی در پایان بازی گفت: «این چیزی نیست که بخواهیم به خاطرش جشن بگیریم» و واقعاً هم نبود. یک بازی بدون تماشاگر، بدون گل و بی‌هدف؛ از آن بازی‌هایی که برای برگزاری‌شان در روزهای فیفایی که اصلاً نباید وجود داشته باشند، اجازه داده شود. آنچه در دوبلین به تصویر کشیده شد، چیزی نبود جز تصویری ترسناک و البته دقیق از فوتبال پسا کرونا برای معدود افرادی که جرأت تماشای این نمایش ترسناک را داشتند. بازیکنان هر دو تیم تمام تلاش‌شان را کردند. کسی کم‌کاری نکرد اما استاندارد بازی شوکه‌کننده بود و نه فقط به خاطر اینکه این بازی میان دو تیم رده پایین بود. بلغارستان برای این بازی 15 بازیکنش را به خاطر مصدومیت یا ابتلا به کووید 19 در اختیار نداشت. ایرلند هم 13 تا.

تأثیر منفی این وضعیت همانقدر برجسته بود که غیرقابل اجتناب. همانطور که سرمربی لیل، کریستوفر گالتیه بعد از مصدومیت دو بازیکن کلیدی‌اش طی هفته گذشته گفت: «هر کسی که این برنامه بازی‌های ملی را تنظیم کرده، نمی‌داند فوتبال سطح بالا چیست.» اضافه کردن بازی سوم به روزهای فیفا که معمولاً در آنها دو بازی برگزار می‌شد، رفتن به استقبال دردسر بود و این اتفاق به بدترین شکل ممکن هم رخ داد. بسیاری از رسانه‌ها، به شیوه‌ای قابل درک روی مصدومیت و غیبت بازیکنان بزرگ تمرکز کردند. لوییس سوارس به کرونا مبتلا شد و از همراهی اروگوئه در بازی اخیرش در مرحله انتخابی جام جهانی بازماند. سرخیو راموس مدافع رئال مادرید هم مصدوم شد و بازی‌های این هفته تیمش مقابل ویارئال در لالیگا و اینتر در لیگ قهرمانان را از دست داد. بحرانی بودن اوضاع زمانی ملموس‌تر شد که تیم ملی نروژ به دلیل شیوع گسترده کرونا در میان بازیکنانش مجبور شد قید یک بازی را بزند و یک بازی دیگر را هم با تیم دومش انجام دهد. علاوه بر این، کل اعضای تیم ملی اوکراین به خاطر ابتلای سه عضو این تیم، قبل از بازی مقابل تیم ملی سوئیس، در شهر لوسرن قرنطینه شدند. در این بین افراد بدشانس‌تری مانند الکساندر کولاروف بازیکن صرب اینتر هم وجود داشتند که علاوه بر مصدومیت با ابتلا به ویروس کرونا به تیم باشگاهی‌شان برگشتند و این اتفاق ریسک دوگانه‌ای که برگزاری بازی‌های ملی در این اوضاع و احوال برای بازیکنان به همراه دارد را نشان می‌داد. کولاروف نهمین بازیکن در اینتر است که از ابتدای این فصل به خاطر ابتلا به کرونا خانه‌نشین می‌شود و این آمار کاملاً توجیه می‌کند که چرا جوزپه ماروتا، مدیر اجرایی اینتر عقلانی بودن صدور مجوز بازیکنان در اردوی تیم‌های‌شان در میانه فصل باشگاهی را زیر سؤال برد. نتیجه خالص این وضعیت آن است که تعدادی از بازی‌های مهم باشگاهی فوتبال اروپا در این هفته حتی با بازیکنان کمتری نسبت به گذشته برگزار می‌شود، بازیکنانی که یا در حال فیزیوتراپی هستند یا قرنطینه.

به عنوان مثال لیورپول بدون صلاح، جو گومز، الکساندر آرنولد و فان‌دایک، فردا شب باید به مصاف لسترسیتی برود و حتی ممکن است که علاوه بر اینها، جردن هندرسون، فابینیو و تیاگو آلکانتارا را هم نداشته باشد. قرمزپوشان مرسی‌ساید در میان تمام تیم‌های اروپایی بیشتر از همه از کرونا و خستگی و فشار رقابت در لیگ برتر انگلیس ضربه خورده‌اند اما هیچ تیمی از این دردسرها بی‌نصیب نبوده است. در این وضعیت افت کیفیت بازی‌ها کاملاً طبیعی و اجتناب‌ناپذیر است حالا در هر سطحی که می‌خواهد باشد. باعث رنجش خاطر است اما باید اعتراف کرد که بازی‌هایی مانند مصاف ایرلند – بلغارستان دارد در لیگ برتر، لیگ قهرمانان، لیگ اروپا یا حتی یوروی سال‌ آینده به یک نُرم تبدیل می‌شود چون با این وضعیت از انرژی روحی و جسمی ستاره‌های فوتبال برای حضور در تورنمنت تابستان سال آینده چیزی باقی نمانده است. بازیکنان تا همین الان هم تا مرز از حال رفتن تحت فشار قرار گرفته‌اند. شمار مصدومیت‌های عضلانی بازیکنان در این فصل افزایش قابل توجهی داشته است و با توجه به کوتاه بودن فرصت استراحت بازیکنان در تابستان و برگزار نشدن اردوی‌های پیش فصل مناسب برای فصلی فشرده این اتفاق قابل پیش‌بینی بود. اما اوضاع قرار نیست بهتر شود بخصوص در لیگ برتر انگلیس که همیشه به خاطر فشردگی‌اش معروف بوده و امسال هم به خاطر اینکه مطمئن شود مسابقاتش به موقع برای برگزاری یورو 2020 تمام می‌شود، هیچ وقفه‌ای نخواهد داشت. در نهایت با کنار هم گذاشتن تمام این سناریو‌ها می‌توان یک نتیجه گرفت: هر سازمانی به فکر منافع خودش است و هیچ کسی به فکر بازیکنان نیست. مسأله مهم‌تر این است که آیا اصلاً مسابقات فوتبال باید برگزار شوند یا نه اما مسلماً مسائل مالی هم دخیل هستند. باشگاه‌ها خطر ورشکستگی را احساس می‌کنند و بعد از محروم شدن از درآمد بلیت‌فروشی، از دست دادن درآمد حاصل از حق پخش تلویزیونی ضربه مرگباری به آنها خواهد زد. فدراسیون‌ها هم همین ترس را دارند و نمی‌‌توانند درآمدی که از محل پخش بازی‌های ملی کسب می‌کنند را نادیده بگیرند. مخالفت کردن با ادامه مسابقات غیرممکن است اما اگر قرار به ادامه مسابقات باشد، باید همه چیز محتاطانه و حساب‌شده باشد. به نفع همه است که فوتبال در این مقطع بیرحم از تاریخ زنده بماند اما در حال حاضر تعداد تورنمنت‌ها بیش از اندازه زیاد است و در این میان یکی باید قربانی شود. متأسفانه در حال حاضر به نظر می‌رسد این سلامت روح و جسم بازیکنان است که قربانی خواهد شد.

 

کارشناسان می‌گویند که موج دوم همیشه قوی‌تر از موج اول است. در تابستان بود که توفان مسی بارسلونا را به لرزه درآورد و زخم‌ها را باز کرد. حالا به نظر می‌رسد که توفان اصلی در ژانویه خواهد بود و مسی در نیمه فصل بارسا را ترک خواهد کرد.

پپ گواردیولا قراردادش با منچسترسیتی را تا سال 2023 تمدید کرده است که قابل تمدید برای یک سال دیگر نیز هست و در همین حین خبر رسیده که سیتی می‌خواهد پیشنهاد جدیدی برای فوق ستاره بارسا ارائه دهد. به این ترتیب آینده مسی در بارسلونا مبهم است. 

قرارداد مسی با بارسلونا در پایان فصل منقضی می‌شود و او می‌تواند به عنوان بازیکن آزاد راهی سیتی شود اما این باشگاه انگلیسی می‌خواهد مسی را در همین فصل در اختیار داشته باشد.

آنها می‌خواهند 50 تا 60 میلیون یورو برای خرید مسی خرج کنند و اریک گارسیا، مدافع خود که در لاماسیا پرورش یافته را هم به بارسا بدهند. 

از نظر ورزشی این فاجعه‌ای برای بارسا خواهد بود اما آنها دچار بحران مالی هستند و لالیگا به آنها هشدار داده که باید دستمزد پرداختی خود را تا فصل بعد تا 43 درصد کاهش دهند.

خروج مسی از بارسلونا باعث می‌شود این باشگاه از نظر مالی نفس بکشد و بی‌تردید این مهم‌ترین تصمیمی است که رئیس جدید بارسا خواهد گرفت. 

بارسلونا پس از استعفای جوزپ بارتومئو در اکتبر، حالا زیر نظر کارلوس توسکتس اداره می‌شود و او اجازه دخالت در نقل و انتقالات را ندارد. با توجه به مشکلات همه‌گیری ویروس کرونا، انتخابات ریاست بارسا در 24 ژانویه برگزار می‌شود، یعنی یک هفته پیش از آنکه پنجره نقل و انتقالات زمستانی بسته شود. 

با تمدید قرارداد گواردیولا، حالا دیگر هیچ نامزدی نمی‌تواند وعده حضور او در بارسا را بدهد. به این ترتیب مشخص است که بارسا با توفانی تمام‌عیار روبه‌رو است.

مسی در این فصل در زمین عالی کار کرده است اما رابطه او و بارسلونا خراب شده و حتی استعفای بارتومئو و هیأت مدیره‌اش هم مشکلات را برطرف نکرده است. 

او چهارشنبه شب، پس از بازگشت از دیدارهای ملی آرژانتین، در فرودگاه با دو مأمور مالیاتی روبه‌رو شد که از او برای بیش از نیم‌ساعت بازجویی کردند. او پس از ترک فرودگاه خشم خود را نشان داد. 

یکی از خبرنگاران از او درباره آنتوان گریزمان پرسید که ایجنت سابقش گفته بود، مسی «یک رژیم ترور» در بارسلونا راه انداخته و او گفت: «واقعیت این است که من از اینکه ریشه همه مشکلات باشگاه دیده می‌شوم، خسته شده‌ام.»

البته منابع نزدیک به مسی می‌گویند که هیچ‌کس از طرف سیتی با آنها مذاکره نکرده است. بارسا هم هیچ پیشنهاد جدی‌ای دریافت نکرده است. 

از سوی دیگر، ویکتور فونت، یکی از نامزدهای ریاست بارسلونا گفته که از ژاوی هرناندس کمک خواهد گرفت و او را مدیر ورزشی بارسلونا خواهد ساخت تا به این ترتیب مسی را نگه دارد. با این حال، به نظر می‌رسد که توفان در راه باشد.

 

منبع: آ.اس