مدیرکل دفتر توسعه ورزش روستایی وزارت ورزش و صد البته جوانان با اشاره به مشارکت ضعیف مدیران ورزشی در برگزاری جام خوشه‌چین گفت: مدیران ورزشی آنقدر که به ورزش قهرمانی اهمیت می‌دهند و آن را در اولویت قرار می‌دهند توجه خاصی به ورزش همگانی ندارند.
حالا البته نظر ایشان محترم است اما عارضم به حضورتان که اگر چرخی در ورزش قهرمانی کشور هم بزنید می‌بینید که مدیران ورزشی همچین توجهی به ورزش قهرمانی هم ندارند. حالا اینکه مدیران ورزشی دقیقاً به چه چیز توجه دارند را خودتان حدس بزنید. نمی‌شود که همه چیز را ما برای‌تان بگوییم!
 
پارالمپیک توکیو 2020
و اونی که باید بره

در هفته‌ای که گذشت خبر رسید که کمیته ملی پارالمپیک تصمیم ندارد تیم ملی بسکتبال با ویلچر را به بازی‌های پارالمپیک اعزام کند. پیش‌تر نیز گفته بودیم که تصمیم ندارد تیم ملی فوتبال پنج نفره را به بازی‌های پارالمپیک اعزام کند. با این اوصاف بعید نیست در هفته پیش‌رو نیز بگویند کلاً هیچ ورزشکاری را به بازی‌های پارالمپیک اعزام نمی‌کنیم، چون احتمال دارد هیچ‌کدام مدال نگیرند! اما خواهشمندیم حتی اگر هیچ ورزشکاری را هم به پارالمپیک توکیو اعزام نکردید اما حتماً مسئولان، همراهان و میهمانان را به پارالمپیک توکیو اعزام کنید چون ممکن است که ورزشکاری سهمیه پارالمپیک کسب کند اما صلاح نباشد به مسابقات اعزام شود اما نمی‌شود که مسئولان به مسابقات اعزام نشوند که، می‌شود؟
 
برانکو رفت اما تو بچسب

به سلامتی و میمنت بالاخره برانکو هم به تیم جدیدی رفت و زین پس او را به عنوان سرمربی تیم عمان صدا می‌کنیم. (البته باتوجه به اینکه تا پیش از این هرگز سرمربی تیم عمان را صدا نکرده بودیم، احتمالاً باز هم صدا نکنیم - توضیح نگارنده). اما اینکه برانکو طی یک سال گذشته چند تیم عوض کرده است تحلیل‌های گوناگونی دارد که نکته ما در این تعویض‌ها این است که کاش برخی مدیران و مربیان فوتبال داخلی هم یاد بگیرند که می‌توانند گاهی جای‌شان را عوض کنند و قرار نیست تا ابد به صندلی‌شان بچسبند. بله! درست متوجه شدید، ما یک مطلب در میان به این ماجرای چسب مدیران فوتبال به صندلی گیر می‌دهیم و خب ما هم بالاخره باید به یک چیزی بچسبیم دیگر، حالا چه چیزی چسبناک‌تر از همین موضوع؟
 

شکوفه موسوی

سوزنی از جنس استیل

همانطور که می‌دانید تیم ملی فوتبال امید نتوانست باز هم سهمیه المپیک بگیرد و پس از این اتفاق حمید استیلی سرمربی تیم ملی گفته است: یک سر سوزن کم نگذاشتیم اما عذرخواهی می‌کنم چون هیچ‌کس نبود، من سرمربی شدم. در همین ارتباط ما هم کمال تشکر خود را از ایشان به خاطر فداکاری‌های‌شان اعلام می‌داریم و خواهشمندیم زین پس اگر کسی نبود دیگر دست به چنین فداکاری‌هایی نزنند و انقدر ما را شرمنده خودشان و دستیاران‌شان نکنند. همچنین از کارشناسان حوزه سوزن‌شناسی خواهشمندیم دور هم جمع شوند و برای‌مان حل کنند چطور ممکن است که تیمی سر سوزن کم نگذارد و باز هم در مرحله گروهی حذف شود؟ در ادامه توجه شما را به برنامه‌های فوتبال پایه در مملکت جلب می‌نماییم. باقی بقای‌تان.



والیبال و رفتارهای نمادینش

هنوز یک هفته از هیس نشان دادن سرمربی تیم ملی والیبال به منتقدانش نگذشته است که احسان شیرکوند کاپیتان تیم والیبال شهرداری ورامین درباره ایگور کولاکوویچ سرمربی تیم ملی والیبال گفته: «این آقا جایگاهی ندارد که والیبال ایران را بهم بریزد. منافع ملی مهم بود اما این آقا به صورت نمادین ١6-١5 بازیکن که قرار است خط بخورند را دعوت می‌کند.»
بدین ترتیب پیشاپیش هرگونه رفتارهای نمادین سرمربی تیم ملی را در روزهای پیش‌رو تکذیب کرده و اعلام می‌داریم که اوضاع والیبال و لیگش خیلی هم گل و بلبل است و شواهد و قرائن نشان می‌دهد که هیچ رفتار نمادینی در تیم ملی وجود ندارد مگر حرکات دست و انگشت سرمربی تیم ملی که امیدواریم همچنان تماشایش برای گروه سنی زیر هجده سال ممنوع باشد!


رفیق بی‌‌کلک

کفاشیان رئیس اسبق فدراسیون فوتبال که سال‌ها در ‌ای‌اف‌سی صاحب کرسی بوده معتقد است که رفاقت‌ها در ای‌اف‌سی ظاهری است و خب گویا همینطور است و به زبان شیوا‌تر رفاقت‌ها در ‌ای‌اف‌سی بوی جوراب می‌دهد اما جای خوشحالیست که رفاقت‌ها در فوتبال ما ظاهری نیست و بدین ترتیب است که هر کسی در فدراسیون مدیر می‌شود هرگز از مدیریت نمی‌رود و تنها از پستی به پست دیگر منتقل می‌شود و حتی اگر آنقدر اوضاعش یک جوری بود که نمی‌شد به پستی منتقل شود، در قالب دست‌های پشت پرده و رئیس در سایه از ایشان پذیرایی می‌شود که همه اینها بابت اثبات ظاهری نبودن رفاقت‌هاست و لاغیر. خیلی هم دل‌تان بخواهد. مدیران فوتبال ما برای رفیق جان می‌دهند، پست و مقام و دلار که چیزی نیست.


پیامی‌های ممنوع‌المصاحبه

گاهی اظهار‌نظرها و خبرهایی را می‌خوانیم که اول گمان می‌کنیم اشتباه تایپی است اما هر چه می‌گذرد می‌بینیم که نخیر خبری از اصلاح نیست و اشتباه از گیرنده ماست که احتمالاً اتصالی کرده! مثلاً مدیرعامل باشگاه پیام در گفت‌وگویی، اظهار داشته: تصمیم باشگاه است که اعضای کادر فنی و بازیکنان فعلاً مصاحبه نکنند و به نوعی ممنوع‌المصاحبه شدند. دلیل این تصمیم هم جلوگیری از بروز حاشیه‌های احتمالی است. ما تیم‌مان را کاملاً بومی کرده‌ایم و تلاش خواهیم کرد تا با این ترکیب به اهداف خود برسیم.
حالا ما مانده‌ایم این کجایش ایراد دارد که بازیکنان باید ممنوع‌المصاحبه شوند؟ بعد اصلاً شما بگویید کدام مصاحبه؟ سرتاسر، سرتاپا و سرتا همه جای رسانه‌های ورزشی پر شده از مصاحبه‌های فوتبالی، گاهی مدیران‌عامل غیر فوتبالی هم دل‌شان خوش است که بازیکنانشان را ممنوع‌المصاحبه می‌کنند، نه؟ اما جا دارد از این همه درایت مدیریت باشگاه پیام بابت پیشگیری از حاشیه‌های احتمالی تشکر کنیم و امیدوار باشیم که در آینده گاهی سر و ته حرف‌های مدیران به هم بیاید. مرسی، اه.
 

 

توپ، تور، المپیک

زنگ ورزش
 مهدی استاد احمد
 
توی دوران مدرسه، ورزش
داشت مقدار اندکی ارزش
 
یک عدد توپ بود توی حیاط
تا شود مایه تلاش و نشاط
 
گوشه‌ای نیز میز ساکت بود
پینگ‌پنگِ بدون راکت بود
 
بود همواره بر همین منوال
تورِ بی‌توپ سهم والیبال
 
درس ما را ز جنب و جوش انداخت
بچه باید به درس می‌پرداخت
 
مدرسه عرصه ریاضی بود
ورزش انگار بچه‌بازی بود
 
شد در آن مدرسه به آسانی
زنگ ورزش چقدر قربانی
 
ورزش اندر سنین بالاتر
شد فقط بحث و حرف و کسب خبر
 
که فلان تیم بی‌مربی شد
که فلان قهرمان یهو چی شد
 
که فلان‌جا فلان مدیرعامل
حرف‌هایی زده همه باطل
 
که فلان پول اختلاس شده
خرج دلالی لباس شده
 
ورزش آه عرصه چراها شد
و از این قسم ماجراها شد
 
شد چنان‌که می‌افتد و دانی
زنگ ورزش دوباره قربانی
 
حیفِ ورزش که غرق حاشیه‌هاست
توپ بی‌منت دولایه کجاست