شکوفه موسوی
سوزنی از جنس استیل
همانطور که می‌دانید تیم ملی فوتبال امید نتوانست باز هم سهمیه المپیک بگیرد و پس از این اتفاق حمید استیلی سرمربی تیم ملی گفته است: یک سر سوزن کم نگذاشتیم اما عذرخواهی می‌کنم چون هیچ‌کس نبود، من سرمربی شدم. در همین ارتباط ما هم کمال تشکر خود را از ایشان به خاطر فداکاری‌های‌شان اعلام می‌داریم و خواهشمندیم زین پس اگر کسی نبود دیگر دست به چنین فداکاری‌هایی نزنند و انقدر ما را شرمنده خودشان و دستیاران‌شان نکنند. همچنین از کارشناسان حوزه سوزن‌شناسی خواهشمندیم دور هم جمع شوند و برای‌مان حل کنند چطور ممکن است که تیمی سر سوزن کم نگذارد و باز هم در مرحله گروهی حذف شود؟ در ادامه توجه شما را به برنامه‌های فوتبال پایه در مملکت جلب می‌نماییم. باقی بقای‌تان.
والیبال و رفتارهای نمادینش
هنوز یک هفته از هیس نشان دادن سرمربی تیم ملی والیبال به منتقدانش نگذشته است که احسان شیرکوند کاپیتان تیم والیبال شهرداری ورامین درباره ایگور کولاکوویچ سرمربی تیم ملی والیبال گفته: «این آقا جایگاهی ندارد که والیبال ایران را بهم بریزد. منافع ملی مهم بود اما این آقا به صورت نمادین ١6-١5 بازیکن که قرار است خط بخورند را دعوت می‌کند.»
بدین ترتیب پیشاپیش هرگونه رفتارهای نمادین سرمربی تیم ملی را در روزهای پیش‌رو تکذیب کرده و اعلام می‌داریم که اوضاع والیبال و لیگش خیلی هم گل و بلبل است و شواهد و قرائن نشان می‌دهد که هیچ رفتار نمادینی در تیم ملی وجود ندارد مگر حرکات دست و انگشت سرمربی تیم ملی که امیدواریم همچنان تماشایش برای گروه سنی زیر هجده سال ممنوع باشد!
رفیق بی‌‌کلک
کفاشیان رئیس اسبق فدراسیون فوتبال که سال‌ها در ای‌اف‌سی صاحب کرسی بوده معتقد است که رفاقت‌ها در ای‌اف‌سی ظاهری است و خب گویا همینطور است و به زبان شیوا‌تر رفاقت‌ها در ای‌اف‌سی بوی جوراب می‌دهد اما جای خوشحالیست که رفاقت‌ها در فوتبال ما ظاهری نیست و بدین ترتیب است که هر کسی در فدراسیون مدیر می‌شود هرگز از مدیریت نمی‌رود و تنها از پستی به پست دیگر منتقل می‌شود و حتی اگر آنقدر اوضاعش یک جوری بود که نمی‌شد به پستی منتقل شود، در قالب دست‌های پشت پرده و رئیس در سایه از ایشان پذیرایی می‌شود که همه اینها بابت اثبات ظاهری نبودن رفاقت‌هاست و لاغیر. خیلی هم دل‌تان بخواهد. مدیران فوتبال ما برای رفیق جان می‌دهند، پست و مقام و دلار که چیزی نیست.
پیامی‌های ممنوع‌المصاحبه
گاهی اظهار‌نظرها و خبرهایی را می‌خوانیم که اول گمان می‌کنیم اشتباه تایپی است اما هر چه می‌گذرد می‌بینیم که نخیر خبری از اصلاح نیست و اشتباه از گیرنده ماست که احتمالاً اتصالی کرده! مثلاً مدیرعامل باشگاه پیام در گفت‌وگویی، اظهار داشته: تصمیم باشگاه است که اعضای کادر فنی و بازیکنان فعلاً مصاحبه نکنند و به نوعی ممنوع‌المصاحبه شدند. دلیل این تصمیم هم جلوگیری از بروز حاشیه‌های احتمالی است. ما تیم‌مان را کاملاً بومی کرده‌ایم و تلاش خواهیم کرد تا با این ترکیب به اهداف خود برسیم.
حالا ما مانده‌ایم این کجایش ایراد دارد که بازیکنان باید ممنوع‌المصاحبه شوند؟ بعد اصلاً شما بگویید کدام مصاحبه؟ سرتاسر، سرتاپا و سرتا همه جای رسانه‌های ورزشی پر شده از مصاحبه‌های فوتبالی، گاهی مدیران‌عامل غیر فوتبالی هم دل‌شان خوش است که بازیکنانشان را ممنوع‌المصاحبه می‌کنند، نه؟ اما جا دارد از این همه درایت مدیریت باشگاه پیام بابت پیشگیری از حاشیه‌های احتمالی تشکر کنیم و امیدوار باشیم که در آینده گاهی سر و ته حرف‌های مدیران به هم بیاید. مرسی، اه.