انگلیس امیدوار بود به روند پنج بازی بدون برد خود پایان بخشد. آنها در ورزشگاه ویمبلی به مصاف آلمان رفتند تا دیدار آخر خود در گروه 3 لیگ A لیگ ملت‌های اروپا را برگزار کنند. انگلیس سخت تلاش کرد که مقابل رقیب دیرین به پیروزی برسد، اما در نهایت ضعف دفاعی‌شان باعث شد که نتوانند از گل‌های زده دفاع کنند. این بازی با نتیجه تساوی 3-3 به پایان رسید و انگلیس با این نتیجه در گروه آخر شد و به لیگ B سقوط کرد. لوک شاو، میسون ماونت و هری کین برای انگلیس گل زدند و در آلمان هم ایلکای گوندوغان یک گل و کای هاورتز دو گل به ثمر رساندند.
هر دو تیم به‌دنبال این بودند که نبازند و انگلیس در نیمه اول کار خاصی انجام نداد. آلمان از سوی دیگر، در خط میانی درخشان بود اما یک موقعیت گل‌زنی آشکار هم نداشت.
اما در نیمه دوم، هری مگوایر خطای بدی روی جمال موسیالا مرتکب شد و پنالتی داد که گوندوغان آن را گل کرد. سپس هاورتز روی پاس تیمو ورنر نتیجه را دو بر صفر کرد. مردان گرت ساوت‌گیت با ضربه شاو به گل رسیدند و ماونت هم کمی بعد بازی را مساوی کرد. نیکو شلوتربک در دقیقه 82 روی جود بلینگهام خطای پنالتی مرتکب شد و هری کین آن را گل کرد، اما این برتری تنها چهار دقیقه دوام داشت و هاورتز نتیجه را مساوی کرد.
اما در میان بازیکنان انگلیس، کدام‌ها خوب بودند و کدام‌ها بد؟


بد: رحیم استرلینگ
این ستاره چلسی با سرعتش آلمانی‌ها را آزار می‌داد اما کارهای او به هیچ نتیجه‌ای نمی‌رسید. توپ را به‌آسانی از او می‌گرفتند، او در دوئل‌ها ضعیف بود و نمی‌توانست برای هم‌تیمی‌هایش موقعیت آشکار گل‌زنی بسازد. این مهاجم انگلیس در 12 دوئل زمینی، 11 بار شکست خورد، 24 بار توپ را از دست داد و هر دو پاس بلندش بی‌ثمر بود. او در دقیقه 66 جایش را به ماونت داد.

خوب: لوک شاو
سؤالات زیادی پیرامون دعوت از این بازیکن به تیم ملی انگلیس مطرح شده بود. او اما نمایشی با اعتماد به نفس بالا داشت و نشان داد که در هر صورت شایسته حضور در تیم انگلیس است. شاو در دفاع منسجم بود و در حملات هم به پیش می‌تاخت. او گل اول انگلیس را در دقیقه 71 وارد دروازه مارک آندره‌تر اشتگن کرد. او همچنین در دو دوئل هوایی حضور داشت که هر دو را برد. این بازیکن یک پاس کلیدی داشت و دو بار تلاش به دریبل داشت که یکی موفق بود.

بد: نیک پوپ
او که جای جوردن پیکفورد را در دروازه گرفته بود، نتوانست عملکرد خوبی داشته باشد. پوپ در نیمه اول کار خاصی نداشت اما در نیمه دوم، هر بار که توپ به سمت دروازه‌اش می‌آمد ضعیف کار می‌کرد. پاس‌های او ضعیف بود و او نتوانست شوت سرژ گنابری را در دقیقه 87 مهار کند و همان باعث گل هاورتز شد. پوپ در 24 پاس تنها 13 تا را صحیح ارسال کرد، در 15 ارسال بلند 10 بار اشتباه کرد و تنها یک دفع توپ داشت.

بد: هری مگوایر
شاو، هم‌تیمی او در منچستر یونایتد، از آزمون سربلند بیرون آمد، اما مگوایر بار دیگر در دفاع متزلزل بود. او در دقیقه 51 خطای بدی روی موسیالا مرتکب شد و پنالتی داد. او 16 دقیقه بعد توپی را لو داد که منجر به گل هاورتز شد. مگوایر در ویمبلی در 9 نبرد زمینی 5 بار ناموفق بود، 12 بار مالکیت توپ را از دست داد، سه خطا مرتکب شد و شش پاس بلند اشتباه داشت.

خوب: جود بلینگهام
این بازیکن در میانه میدان در کنار دکلان رایس بازی می‌کرد. این هافبک جوان بوروسیا دورتموند نمایشی درخشان داشت. او ضرباهنگ بازی را دیکته می‌کرد، در پرس عالی بود، در دفاع منسجم ظاهر شد و روی دو گل از سه گل انگلیس نقش داشت. بلینگهام در دقیقه 71 توپ را به جلو برد و به ریس جیمز سپرد و او هم گل شاو را ساخت. بلینگهام در دقیقه 82 هم پنالتی منجر به گل سوم را گرفت. او یک پاس کلیدی داشت، از 12 دوئل 8 بار پیروز شد، سه قطع توپ داشت و چهار تکل انجام داد.




 

امیررضا همایون
خبرنگار

بدون شک مهم‌ترین اتفاق رقابت‌های لیورکاپ 2022 خداحافظی رسمی راجر فدرر، اسطوره سوئیسی دنیای تنیس پس از 24 سال بود. اتفاقی که عصر جدیدی را در دنیای راکت رقم خواهد زد.
 
فدال؛ قابی که دیگر تکرار نمی‌شود
در طول بیست و چهار سال گذشته و با حضور فدرر و نادال در بالاترین سطح رقابت‌ها همه هواداران منتظر حضور تیم فدال با ترکیب راجر فدرر اسطوره سوئیسی و رافائل نادال اسطوره اسپانیایی و دارنده عناوین متعدد بودند و شاید بتوان گفت این تیم دونفره پس از تیم دونفره سرنا و ونوس ویلیامز بهترین تیم دونفره تاریخ بوده‌اند. اتفاقی که پس از این و خداحافظی راجر بعید به نظر می‌رسد تا سالیان سال تکرار شود. البته شاید تیم دونفره کسپر رود نروژی و کارلوس آلکاراس اسپانیایی دو تنیسوری که بسیاری از کارشناسان و علاقه مندان به تنیس احتمال می‌دهند پس از خداحافظی تمام تنیسور‌های با تجربه دوقطبی جدیدی را مانند دوقطبی رونالدو و مسی در فوتبال را این بار در دنیای راکت تشکیل دهند تا هواداران همچنان پس از خداحافظی راجر، رافا، ماری و دیگر ستارگان سرشناسی که هم‌اکنون در دنیای هارد کورت حضور دارند، از تماشای مسابقات جذاب بی‌نصیب نمانند.
فدرر کارشناس می‌شود؟
با نزدیک شدن به زمان خداحافظی فدرر گمانه‌زنی‌ها نسبت به آینده حضور نابغه سوئیسی در دنیای تنیس آغاز شد، بسیاری مربیگری و انتقال تجربه به بازیکنان جوان را برای ادامه راه به او پیشنهاد کردند اما خود راجر در این باره نظر دیگری دارد. او درباره تصمیمش مبنی بر گزارشگری تنیس پس از خداحافظی می‌گوید: «هرگز فکر نمی‌کردم این را بگویم اما 6 ماه پیش ناگهان به این فکر افتادم که شاید بد نباشد روزی مسابقات تنیس را گزارش کنم، کسی چه می‌داند؟ با اینکه قبلاً همیشه می‌گفتم هرگز این کار را انجام نمی‌دهم، اما شاید در آینده به‌عنوان مفسر برخی مسابقات در ویمبلدون را گزارش کنم.» اتفاقی که اگرچه به‌صورت رسمی اعلام نشده است اما به نظر می‌رسد کمیته برگزاری رقابت‌های ویمبلدون به فدرر پیشنهاد گزارش برخی مسابقات مهم تنها گرند‌اسلم روی چمن فصل را ارائه کرده است. پیشنهادی که باید منتظر ماند و دید در صورت ارائه پیشنهاد رسمی از سوی ویمبلدون فدرر با آن موافقت می‌کند یا خیر؟
اما چیزی که مشخص است اینکه دنیای تنیس با خداحافظی راجر یکی از اسطوره‌هایش را از دست داد اما تنیس جهان از حرکت باز نخواهد ماند و دوباره ستاره‌سازی خواهد کرد، اتفاقی که پس از خداحافظی ستارگان قبلی هم رخ داد و از این پس هم ادامه خواهد داشت.
 

رئال مادرید انتقال جود بلینگهام را در اولویت قرار داده و در سال 2023 برای خرید این هافبک بوروسیا دورتموند وارد عمل خواهد شد. آنها امسال هم با این بازیکن در تماس بوده‌اند و از او خواسته‌اند که از تمدید قرارداد با دورتموند اجتناب کند. مبلغ فسخ قرارداد این هافبک انگلیسی با باشگاهش 150 میلیون یورو است و عجیب نخواهد بود اگر رئال بخواهد از این گزینه برای جذب او استفاده کند.

 

رئال مادرید بیشترین بخت را برای جذب اندریک دارد. این بازیکن نوجوان برزیلی با عملکرد درخشانش توجه بسیاری را برانگیخته است. ایجنت او همان ایجنت وینیسیوس است و رئال بر این باور است که این باعث می‌شود آنها نسبت به باشگاه‌های دیگر، شانس بیشتری برای خرید این بازیکن داشته باشند. اما از سوی دیگر، بارسلونا هم از پالمیراس درباره این بازیکن پرس‌وجو کرده است و می‌خواهد او را بخرد.

 

تاتنهام، منچستر یونایتد و منچستر سیتی در تلاش هستند که الساندرو باستونی، مدافع اینتر را خریداری کنند. این سه غول لیگ برتر برای جذب این بازیکن در رقابت خواهند بود. قرارداد این بازیکن در سال 2024 به پایان می‌رسد و بعید است که او قراردادش را با اینتر تمدید کند. به این ترتیب اینتر احتمالاً مجبور می‌شود او را در تابستان سال بعد به یک باشگاه لیگ برتری بفروشد.

 

 تزلزل تیم‌های اروپایی در فاصله دو ماه مانده به جام جهانی

جام جهانی 2002 کره جنوبی و ژاپن آخرین جامی بود که یک تیم غیر اروپایی قهرمان شد. در آن سال جام قهرمانی به برزیلی رفت که رونالدو، ریوالدو و رونالدینیو ستاره‌های فوتبالش بودند، اما از آن زمان، فهرست قهرمانان جام جهانی تماماً اروپایی بوده است: ایتالیا (2006)، اسپانیا (2010)، آلمان (2014) و فرانسه (2018).
امروز، 20 سال بعد، به نظر می‌رسد که قاره کهن سرانجام ممکن است کنترل خود را بر بزرگترین رویداد فوتبالی دنیا از دست بدهد.
اگر برزیل و آرژانتین یک چیز را برای همه روشن کرده باشند، آن یک چیز این است که آنها با تمام قدرت و در اوج وارد ماه نوامبر می‌شوند. با لغو رسمی دیدار مقدماتی برزیل و آرژانتین، این دو کشور صرفنظر از نتایج بازی‌های دوستانه‌شان قبل از جام جهانی، بدون شکست به قطر 2022 می‌روند. در همین حال، در گوشه و کنار اروپا حس تردید وجود دارد. اسپانیا از پس سوئیس برنیامد، فرانسه پس از یک عملکرد ناامید کننده در یورو 2020، در لیگ ملت‌ها به‌دنبال جبران خواهد بود که در آن آنها حتی ممکن است به لیگ B سقوط کند، آلمان و انگلیس شانسی هم برای صعود به فینال چهار لیگ ملت‌ها ندارند و البته ایتالیا، که حتی در جام جهانی 2022 قطر هم نخواهد بود.
 
فرانسه امید اروپایی‌هاست اما...
دیدیه دشان سرمربی خروس‌ها تردید‌هایی دارد. قدرت تیم فرانسه غیرقابل انکار است زیرا تعداد کمی از تیم‌ها می‌توانند با خط حمله آنها رقابت کنند. خط حمله‌ای که امباپه، بنزما، دمبله، گریزمان، انکونکو، ژیرو و بن یدر را دارد. ناگفته نماند که دفاع قوی و برخی ستاره‌های رئال مادرید در خط میانی: چوآمنی، کاماوینگا، کانته و پوگبا مصدوم هستند. اما چیزی در طرف فرانسوی درست نیست. جام جهانی 2018 با وجود قهرمانی‌شان برای فرانسوی‌ها، جام جهانی سختی بود و این تیم پس از بردن جام به خانه هم دچار افتی محسوس شد. در این میان کیلیان امباپه که مدعی است نسبت به پاری سن ژرمن در تیم ملی فرانسه شانس بیشتری دارد، در حال حاضر برای بازگرداندن هاله شکست‌ناپذیری از دست رفته فرانسه کافی نیست.
در حالی که هیچ یک از تیم‌های مدعی اروپایی اکنون در وضعیتی نیستند که بتوانند خودشان را مدعی قهرمانی جام جهانی بدانند، دو غول سنتی امریکای جنوبی، یعنی برزیل و آرژانتین هستند تا جام قهرمانی را بعد از 20 سال به این قاره برگردانند.