برای قضاوت پرسپولیس اوسمار نیاز به زمان داریم
نشانههای نظم در نتیجهگیری دیده شد
حسین عبدی
مربی سابق پرسپولیس
با توجه به تغییر کادر فنی و جدایی هاشمیان، حالا پرسپولیس وارد دورهای تازه با هدایت اوسمار شده و همین مسأله، ارزیابی فنی تیم را وارد فاز متفاوتی میکند. آنچه امروز در پرسپولیس دیده میشود، بیش از هر چیز نشانههای یک تیم در حال گذار است؛ تیمی که هنوز به ثبات کامل نرسیده اما نشانههایی از نظم و نتیجهگیری در آن دیده میشود. واقعیت این است که پرسپولیسِ فعلی نتیجه میگیرد، اما نتیجهگیری الزاماً به معنای رسیدن به کیفیت ایدهآل نیست. در دوران هاشمیان نیز همین مسأله وجود داشت؛ تیم نیاز به زمان داشت اما فرصت کافی ایجاد نشد. اکنون هم با اوسمار، اگر قرار است تغییرات فکری و تاکتیکی به ثمر بنشیند، باید صبر و تحمل بیشتری به خرج داد. بازیهایی که پرسپولیس پشت سر گذاشته – بهجز دیدار پرنوسان برابر تراکتور که به تساوی در وقت قانونی و شکست در ضربات پنالتی انجامید – عمدتاً مقابل تیمهایی بوده که از قبل هم پیشبینی نتیجه در آنها دشوار اما قابل انتظار بود. این موضوع نباید باعث قضاوتهای قطعی شود. دیدار با تراکتور، با وجود 10نفره شدن حریف، معیار کاملی برای سنجش پرسپولیس نبود. همانقدر که گل تساوی در ثانیههای پایانی ارزشمند بود، ناتوانی تیم در تحمیل کامل بازی هم قابل چشمپوشی نیست. پیروزیهای حداقلی مانند برد یک بر صفر مقابل رفسنجان نیز اگرچه در جدول اهمیت دارد، اما از نظر فنی تضمینکننده آینده نیست. پرسپولیسِ اوسمار هنوز به «حاکمیت بر بازی» نرسیده؛ همان شاخصهای که تیمهای بزرگ را از صرفاً برنده بودن جدا میکند. برای رسیدن به آن نقطه، باید زمان داد، بازیها را در یک بازه طولانیتر دید و اجازه داد ساختار فکری جدید بهتدریج در زمین شکل بگیرد. قضاوت زودهنگام، دوباره میتواند همان فرصتی را بسوزاند که این تیم بیش از هر چیز به آن نیاز دارد.