با شروع نیمه دوم اوسمار ویرا دو بازیکن از نفرات فاز تهاجمی خود را بیرون کشید و دو بازیکن دیگر را به زمین برد. در نگاه اول اینطور به نظر میرسید که تغییرات اوسمار در جهت بهبود قوای تهاجمی صورت گرفته و البته تغییرات درستی بوده است اما در عمل اینگونه نشد. واقعیت اینکه محمد عمری که بعد از پشت سر گذاشتن یک دوره مصدومیت فیکس شده بود از نظر بدنی آمادگی لازم را نداشت و مشخص بود شرایط بدنی خوبی ندارد. بیفوما هم با اینکه سعی داشت در کارهای تهاجمی حضور مفیدی داشته باشد اما آنقدر که باید مؤثر نبود. در عین حال تصور میشد با حضور نفراتی مثل عالیشاه و کاظمیان به جای این دو نفر شرایط تیم پرسپولیس در فاز حمله بهتر شود اما هرگز اینگونه نشد. نکته عجیب اینجاست که پرسپولیس در نیمه دوم این مسابقه هیچ موقعیت گل مهمی نداشت و تنها یک بار با ضربه ایستگاهی عالیشاه که توپ به کنار دروازه حریف خورد موقعیت نصف و نیمهای ایجاد کرد. عجیبتر اینکه با احتساب وقتهای تلف شده نیمه دوم مس رفسنجان حدود 27 دقیقه ده نفره بود و پرسپولیس یک بازیکن بیشتر داشت اما از این برتری سودی نبرد.
