حذف شش تکواندوکار در سه روز
قدم آهسته در جاده ناکامی
فائزه زمانی
روزنامهنگار
دست تکواندوکاران ایران در سومین روز رقابتهای جهانی تکواندوی ووشی خالی ماند. در شرایطی که انتظار میرفت ملیپوشان کشورمان بعد از نتایج نهچندان مطلوب روزهای قبل ورق را برگردانند، حذف متوالی نمایندگان مرد و زن ایران در سومین روز این مسابقات، شرایط را بحرانیتر کرد. ملیکا میرحسینی کاپیتان تیم ملی بانوان نخستین نماینده ایران در سومین روز مسابقات بود. او در مبارزه اول مقابل حریفی از برزیل نمایش درخشانی داشت و در دو راند متوالی پیروز شد، اما در دومین دیدار مقابل نماینده چین با نتیجه ۲–۰ شکست خورد تا مثل دو نماینده قبلی تیم بانوان از گردونه رقابتها کنار برود. این شکست سومین حذف پیاپی دختران ایران بعد از ناهید کیانی و مهلا مؤمنزاده بود؛ دو ستارهای که سابقه نایبقهرمانی المپیک و قهرمانی جهان را در کارنامه داشتند اما در ووشی دست خالی ماندند. تا به اینجای کار بانوان تکواندوکار با هدایت مهروز ساعی هیچ دستاوردی نداشته و با مبارزاتی ضعیف ناکام مطلق مسابقات بودهاند. در بخش مردان هم دیروز شرایط بهتر نبود. مهدی رزمیان در وزن ۵۴- کیلوگرم ابتدا با پیروزی قاطع مقابل حریف چینیتایپهای شروعی امیدوارکننده داشت، اما در گام دوم مقابل حریفی از اردن ۲–۱ شکست خورد و حذف شد. محمدحسین یزدانی هم در وزن منفی ۸۷ کیلوگرم بعد استراحت در دور اول، مقابل پارک وو هیوک قهرمان جهان از کرهجنوبی، نمایشی قابل قبول داشت و ۲–۱ پیروز شد. او در دومین مبارزه هم زکریا از مراکش را ۲–۰ برد اما در مرحله یکچهارم نهایی مقابل حریف ایتالیایی با نتیجه ۲–۱ شکست خورد تا آخرین امید ایران در سومین روز مسابقات هم از بین برود. تا پایان روز سوم مسابقات جهانی ووشی شش تکواندوکار ایران از دور مسابقات خارج شدهاند و ایران تنها یک نقره دشت کرده است؛ آماری ناامید کننده که نشان از شرایط بحرانی تکواندو میدهد. این به این معنی است که هشت نماینده از پانزده ملیپوش کشورمان تاکنون دست خالی ماندهاند و اغلب در همان ابتدای کار کنار رفتهاند؛ یعنی نیمی از ترکیب تیم در نیمه راه ناکام ماندهاند. این نتایج ضعیف، بازتاب مستقیم تصمیمات مدیریتی فدراسیون تکواندو است؛ انتخابهای بحثبرانگیز در ترکیب تیمهای ملی، انتصابهای خانوادگی و تصمیمات غیرکارشناسی در حوزه فنی و مدیریتی سبب شده تا یکی از پرافتخارترین رشتههای ورزشی ایران هنوز به اوج برنگشته در سراشیبی قرار گیرد. در روزهای آینده هنوز چهار مرد و چهار زن دیگر از ایران به روی شیاپچانگ خواهند رفت؛ آخرین امیدهایی که میتواند حیثیت تکواندوی ایران را تا حدودی حفظ کند. با این حال صرفنظر از نتایج آتی، واقعیت این است که تیم ملی تکواندو نیازمند بازنگری جدی در سیاستگذاریها و ساختار فنی است. ووشی تا به اینجای کار نهتنها صحنه رقابت، بلکه آینهای از بحران مدیریتی تکواندوی ایران بوده است؛ بحرانی که اگر بهموقع درمان نشود، ممکن است افتخارات گذشته این رشته بویژه المپیک پاریس را از یاد ببرد.