ایران، قهرمان تورنمنت سهجانبه
نظم، بلوغ و اقتدار در تورنمنت هند
تیم ملی فوتبال بانوان ایران، با ارائه نمایشی مقتدرانه و پیروزی ۳ بر صفر مقابل نپال در ورزشگاه «جواهر لعل نهرو» شیلانگ، جام قهرمانی تورنمنت سهجانبه هند را با اقتدار بالای سر برد. این پیروزی که دومین برد پیاپی ملیپوشان کشورمان در این تورنمنت بود، نه تنها از نظر نتیجه بلکه از منظر ساختار تاکتیکی، نظم ذهنی و آمادگی بدنی، نمایانگر ورود به مرحلهای نوین از بلوغ و خودباوری در این تیم است.
این دیدار، با وجود نتیجه قاطعانه، در نیمه نخست شاهد توازنی نسبی در میدان بود. هر دو تیم با آرایشی محتاطانه گام به مسابقه گذاشتند و تلاش کردند تا کنترل میانه میدان را در دست بگیرند. تیم نپال با اتکا به سرعت مهاجمان خود و ارسال پاسهای بلند به پشت خط دفاعی ایران، در صدد برهم زدن ریتم بازی بود، اما سازمان دفاعی منسجم تیم ایران، به رهبری زهرا قنبری در مرکز میدان، مانع از ایجاد موقعیتهای جدی برای حریف شد.
نقطه عطف این دیدار در دقیقه ۴۹ رقم خورد. ارسال بلند و دقیق رها یزدانی، عملاً زمینهساز گل نخست برای ایران شد. این صحنه، بیش از آنکه ناشی از اشتباه مدافع نپالی باشد، گواهی بر درک لحظهای و انتقال سریع توپ در تیم ایران بود. سارا دیدار، بازیکن تعویضی نیمه دوم، با بهرهگیری از قدرت بدنی بالا و تصمیمگیری سریع، توپ را مهار کرده و نخستین گل را به ثمر رساند. تنها سه دقیقه بعد، کاپیتان قنبری با ضربهای آزاد و تماشایی، اختلاف را به دو گل افزایش داد. این گل که نمونهای از کیفیت بالای ضربات ایستگاهی در تیم ملی بانوان ایران به شمار میرفت، حاصل تمرینات منظم روی ضربات ثابت در اردوهای اخیر تیم بود.
زیباترین گل این دیدار در دقیقه ۵۷ به ثمر رسید. شبنم بهشت، با شلیکی سهمگین از فاصله ۲۵ متری، تیر خلاص را بر پیکر دفاع متزلزل نپال نشاند. در کمتر از ده دقیقه، سه گل به ثمر رسید که هر کدام، محصول برنامههای تاکتیکی مشخصی بود؛ از بازی مستقیم گرفته تا بهرهگیری از توپهای برگشتی و شوت از راه دور. این همان وجه تمایز ایرانِ نوین است؛ تیمی که دارای تنوع در حمله است و میداند چگونه در زمان مناسب ضربه بزند.
در نیمه دوم، تیم نپال که مدافع کلیدی خود گیتا رانا را به دلیل مصدومیت در اختیار نداشت، نتوانست فشار لازم برای بازگشت به بازی را ایجاد کند. صبریتا بهانداری و پریتی رای، با وجود تلاشهایشان برای نفوذ به خط دفاعی ایران، نتوانستند از انسجام مدافعان ایرانی و تمرکز بالای یزدانی در درون دروازه عبور کنند.
در سطحی فراتر، این تورنمنت برای فوتبال بانوان ایران، چیزی فراتر از یک قهرمانی دوستانه بود. نمایش نظم تیمی، مدیریت زمان بازی و کنترل احساسات، همگی نشانههایی از رشد فکری و فنی در این نسل از بازیکنان است. پیروزی بر هند و نپال در زمین حریفان، پیامی قاطع برای فوتبال جنوب آسیا به همراه دارد؛ ایران دیگر تیمی صرفاً واکنشی نیست، بلکه دارای ساختاری است که قادر است جریان بازی را دیکته کند.
البته که همگروهی با دو قدرت برتر فوتبال آسیا یعنی کره و استرالیا به تیم ملی ایران نشان میدهد که باید دنبال رقبای سطح بالاتر هم باشد چرا که نپال و هند تیمهایی نبودند که خط دفاعی ما را خیلی تحت فشار قرار بدهند و این مهم تنها با تأمین بازیهای دوستانه با تیمهای برتر دنیا امکانپذیر است که فعلاً فدراسیون در آن ناکام مانده اما از منظر روانی، موفقیت در این رقابتها میتواند نقطه عطفی برای بانوان فوتبالیست ایرانی باشد؛ نسلی که در سالهای اخیر، علیرغم محدودیتها، اعتماد به نفس و شخصیت قهرمانی را در میادین بینالمللی کسب کرده است. مسیر پیش رو همچنان طولانی است، اما قهرمانی در شیلانگ ثابت کرد که تیم ملی بانوان ایران دیگر به دنبال کسب تجربه نیست، بلکه در پی تثبیت جایگاه خود در قاره آسیاست.