در حافظه موقت ذخیره شد...
درس عبرت برای مدیران فدراسیون فوتبال
تیم ملی را قربانی نکنید
از مدتها قبل میدانستیم که در این رقابتها باید با تیمهایی مانند ژاپن رقابت کنیم؛ تیمی که از سال ۱۹۸۳ برنامهریزی مستمر و حرفهای را برای رشد فوتبال بانوان آغاز کرده و امروز ثمره آن گویای همه چیز است. در مقابل ما در این سالها چه کردهایم؟
نه اردوهای تدارکاتی و بینالمللی داشتهایم، نه بازیهای دوستانه با تیمهای همسطح یا قویتر و نه حتی اردوی داخلی کافی. واقعیت تلخ این است که مقصر اصلی این فاصله، فدراسیون و کمبود زیرساختهای جدی در فوتبال پایه است، نه بازیکنان جوان و کمتجربهای که برای پوشیدن پیراهن تیم ملی از جان و دل مایه گذاشتهاند.
شکست مقابل ژاپن نهتنها فاجعه نیست، بلکه میتواند تلنگر بزرگی برای دیدن شکاف عمیق بین ساختار فوتبال ما و قدرتهای آسیایی و جهانی باشد. بهجای آنکه با هجمههای بیرحمانه انگیزه این دختران جوان را کور کنیم، باید در کنارشان بایستیم و از این تجربه بهعنوان فرصتی برای رشد استفاده کنیم.
مقصر این باخت دختران ملیپوش نیستند، بنابراین نباید قربانی فضای منفی موجود شوند؛ آنها تنها بازتابدهنده مشکلات ساختاری هستند که سالهاست در فوتبال پایه زنان ایران ریشه دوانده است. بیتردید کادرفنی هم باید در زمان مناسب پاسخگوی اشتباهات فنی باشد، اما اکنون وقت آن نیست که با فشار و تخریب، هم تیم و هم کادرفنی را به حاشیه ببریم. امروز باید حمایت و برنامهریزی کرد و به این نسل فرصت داده شود.
اگر بهجای فرافکنی، قبول کنیم که بدون برنامهریزی و سرمایهگذاری اصولی، پیروزی مقابل تیمهای سطح اول آسیا و جهان ممکن نیست، آن وقت این شکست میتواند آغازی برای تغییر باشد، نه پایانی تلخ برای رؤیاهای دختران تیم ملی.