مأموریت سخت رهنما در میدان مین کاراته
تعارف را کنار بگذارید
فریناز زمانی
روزنامهنگار
پس از ۸ ماه بلاتکلیفی و اداره فدراسیون کاراته توسط سرپرست، سرانجام صندلی ریاست این روزها صاحب پیدا کرده است. مسعود رهنما، چهره شناختهشده کاراته ایران، سکان هدایت یکی از پرافتخارترین رشتههای رزمی کشور را در دست گرفته اما آنچه در ظاهر یک شروع جدید به نظر میرسد، در واقع ورود به میدان مینِ بحرانهایی است که ماههاست انباشته شده است.
زمان محدود برای جبران
کاراته ایران تا چند سال پیش، یکی از قدرتهای بلامنازع آسیا و حتی جهان بود اما امروز، اوضاع به گونه دیگری است. در بازیهای آسیایی هانگژو، تیم ملی بدترین نتیجه تاریخ خود را ثبت کرد؛ عملکردی که فاصلهای معنادار با روزهای طلایی گذشته داشت. حالا تنها یک سال و ۱۷ روز تا شروع بازیهای آسیایی ناگویا باقی مانده و این یعنی زمان برای جبران، بهشدت محدود است. در شرایطی که کاراته ایران در هانگژو اصلاً در حد انتظار ظاهر نشد حالا شاید ناگویا با توجه به حساسیتهای وزارت ورزش، مهمترین مأموریت پیش روی رهنما باشد.
همرنگ جماعت
یا شجاع برای ایجاد تغییرات؟
مسعود رهنما در جایگاهی ایستاده که مسئولیت سنگینی روی دوش او میگذارد. رهنما باید تصمیمهایی بگیرد که شاید خوشایند برخی نباشد، اما برای نجات کاراته ضروری است. یکی از اولین و مهمترین چالشها، تعیین تکلیف کادرفنی تیم ملی مردان است. آیا تغییری در کادر صورت میگیرد یا همان مسیر ادامه پیدا میکند؟ این سؤالی است که رئیس جدید فدراسیون باید جواب بدهد و تعارف را کنار بگذارد. او اگر تصمیم به تغییرات دارد، باید این تصمیم را بلافاصله پس از مسابقات جهانی چنگدو عملی کند تا تیم فرصت لازم برای بهروز شدن با تغییرات را تا مسابقات جهانی مصر که از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، داشته باشد. کاراته ایران مدتهاست به خون تازه نیاز دارد اما در سالهای اخیر، با وجود نتایج ضعیف و افت عملکرد، مقاومت در برابر تغییر سرمربی تیم ملی مردان در رأس تصمیمگیریها مشهود بوده است. حالا این رهنماست که باید نشان دهد آیا میخواهد مسیر محافظهکاری گذشته را ادامه دهد یا شجاعت بازسازی را در پیش میگیرد.
40 هزار دلار گم شده
آزمون شفافیت در فدراسیون
در دوران سرپرستی مزدا صوفی در فدراسیون کاراته، اتفاقی رخ داد که بیسابقه و تأسفبار بود. در جریان مسابقات قهرمانی آسیا، ۴۰ هزار دلار از بودجه فدراسیون ناپدید شد؛ بودجهای که از بیتالمال برای تأمین هزینههای تیم ملی تخصیص داده شده بود. حالا با گذشت چند ماه، نهتنها خبری از سرنوشت این پول در دست نیست، بلکه هیچ نهاد یا مسئولی هم در این زمینه پاسخگو نبوده است. این موضوع میتواند اولین آزمون جدی رهنما در بازگرداندن اعتماد عمومی و شفافسازی مالی باشد و انتظار میرود او در اولین فرصت پیگیریهای لازم را در این زمینه انجام دهد تا تکلیف این پول مشخص شود.
آینده در گرو تصمیمات امروز
۸ ماه سرپرستی فدراسیون، فقط با حکمهای بیفایده و انتصابهای نابجا سپری شد. حالا جامعه کاراته ایران چشمانتظار حرکتی جدی و قاطع از رهنماست؛ حرکتی که نه بر اساس مصلحتسنجیهای شخصی، بلکه با نگاه به نجات تیم ملی انجام شود. واقعیت تلخ این است که کشورهایی که روزی در سطح پایینتری از کاراته ایران قرار داشتند، امروز با برنامهریزی، سرمایهگذاری و استفاده از ظرفیتهای محدود خود، گوی سبقت را ربودهاند. بنابراین اگر رهنما از همین روزهای ابتدایی کارش اقدام نکند، تنها آیندهای که برای کاراته ایران رقم میخورد، سقوطی عمیقتر و بیاعتباری بیشتر در آسیا و جهان است.
بیشک کاراته ایران در لبه پرتگاه ایستاده است. این نه یک شعار، بلکه واقعیتی است که از مدتها قبل زنگ خطر آن به صدا درآمده است. در چنین شرایطی حالا زمان تصمیمهای شجاعانه است؛ تصمیمهایی که نه برای حفظ صندلی، بلکه برای بازگشت کاراته ایران به سروری خود در آسیا و جهان باید گرفته شود.