فوقستاره و جامی که لیاقتش را داشت
آلیانتس، قلعه پرتغالیها
ایلیا بهزاد اول
روزنامهنگار
لیگ ملتهای اروپا ۲۰۲5-۲۰۲4 به دراماتیکترین شکل ممکن در ورزشگاه آلیانتس آرهنا شهر مونیخ آلمان به پایان رسید و تیم ملی فوتبال پرتغال با شکست دادن اسپانیا، تبدیل به اولین تیم با سابقه دو عنوان قهرمانی در این رقابتها شد تا کریستیانو رونالدو پس از یورو ۲۰۱۶ و لیگ ملتهای ۲۰۱۹، سومین جام بزرگ خود با تیم ملی کشورش را در چهارمین فینال ملی کسب کند. جامی که میتوان گفت رونالدو بیش از هر شخص دیگری در این تیم لیاقتش را داشت؛ نه به خاطر به ثمر رساندن ۸ گل در طول رقابتها و تبدیل شدن به دومین گلزن برتر لیگ ملتها در آخرین روزهای دهه چهارم زندگی، بلکه به خاطر استقامت و تسلیمناپذیری همیشگی که حتی در مسابقات نیمهنهایی و فینال، خودش را نشان داد. درست در زمانی که به نظر میرسد اسپانیا سومین جام متوالی خود را در سه سال اخیر کسب کرده. رونالدو با جایگیری مناسب و عملکرد خوب خود در محوطه جریمه اسپانیا، کار را به تساوی کشید تا بازی، به اوقات اضافه کشیده شود. استرس رونالدو در اوقات اضافه و خوشحالی بیحد و حصر پس از قهرمانی پرتغال، به خوبی این موضوع را نشان میداد که کسب این قهرمانی در پایان یک فصل ناکام با النصر، تا چه اندازه برای رونالدو اهمیت دارد و حالا، همه چیز برای حضور دوباره او در جام جهانی با لباس سلسائوی اروپا مهیاست. در روزی که همه انتظار درخشش یامال در یک مسابقه بزرگ دیگر را داشتند، رونالدو تبدیل به ستاره اول این صحنه شد و حالا، پرتغال با یک دستاورد بزرگ ملی به استقبال جام جهانی ۲۰۲۶ میرود. دستاوردی که به عنوان اولین جام ملی روبرتو مارتینز، کار او را برای ادامه حضور روی نیمکت پرتغال تا آغاز جام جهانی تسهیل میکند. با وجود برخی انتقادات نسبت به تصمیمات مارتینز از جمله استفاده از ژائو نوس در پست دفاع راست، نمیتوان کیفیت فنی پرتغال و عمق ترکیب غنی این تیم را به راحتی نادیده گرفت. تیمی که در مقابل دو تیم مطرح و فنی آلمان و اسپانیا، در نیمه دوم هر دو مسابقه درخشان ظاهر شد و نشان داد که باید بدون هیچ شکی، پرتغال را یکی از برترین تیمهای حال حاضر فوتبال ملی جهان بدانیم. این در حالیست که با توجه به میانگین سنی بالای ۲۷ سال تیم پرتغال و پا به سن گذاشتن اکثر ستارگان این تیم از جمله رونالدو، جام جهانی سال آینده میتواند آخرین فرصت بزرگ این نسل برای رقم زدن نخستین قهرمانی پرتغالیها در تاریخ رقابتهای جام جهانی فوتبال باشد.
لاروخا شکستناپذیر نیست
با وجود ادامهدار شدن روند شکستناپذیری تیم لوئیس دلافوئنته در رقابتهای لیگ ملتهای اروپا، عملکرد فرانسه و پرتغال در این دو مسابقه نشان داد که قهرمان یورو ۲۰۲۴، در فاز تدافعی بشدت آسیبپذیر است و بازیکنان ذخیره این تیم نیز در برخی مواقع، کیفیت بازیکنان اصلی را ندارند. نونو مندش در شب تلخ اسپانیا، راه بستن لامین یامال را به دیگر مدافعان مطرح فوتبال جهان یاد داد و حالا اسپانیا دیگر یک تیم بینقص نیست. اسپانیا در ۶ مسابقه اخیر خود ۱۵ گل دریافت کرده و با این آمار دفاعی، نمیتوان یک تیم را شانس اصلی قهرمانی در جام جهانی دانست. همچنین از بابت تعویض میکل اویارزابال، مرد بازیهای بزرگ اسپانیا و حضور آلوارو موراتا در زمین به دلیل خراب کردن پنالتی، انتقاداتی به دلافوئنته مطرح شده است؛ با این حال نمیتوان دستاوردهای فوقالعاده او در تبدیل کردن اسپانیا به یک تیم فوقالعاده در فوتبال اروپا را کتمان کرد.
در النصر میمانم
رونالدو: برای پرتغال یک پایم را میدهم
کریستیانو رونالدو پس از قهرمانی تاریخی با پرتغال در لیگ ملتهای اروپا گفت: «راستش در هنگام گرم کردن احساس درد میکردم، مدتی بود که این احساس را داشتم. اما برای تیم ملی، اگر لازم بود پایم را بشکنم، این کار را میکردم. این یک عنوان است، باید بازی میکردم و تمام توانم را به کار بردم، تا جایی که توانستم پیش رفتم و با یک گل به تیم کمک کردم. بسیار خوشحالم. نخست، این نسل شایسته یک عنوان بود. پیروزی با پرتغال بسیار ویژه است. عناوین بسیاری کسب کردهام، اما هیچچیز برتر از پیروزی با تیم ملی نیست. اشکها و حس انجام وظیفه و این بسیار زیباست. این قهرمانی متعلق به ملت ماست. ما ملتی کوچک هستیم، اما با آرمانهای بزرگ. در کشورهای بسیاری زندگی کردهام، در باشگاههای متعددی بازی کردهام، اما هنگامی که از پرتغال حرف میزنم، احساسی خاص دارم. کاپیتان این نسل بودن افتخاری بزرگ است. کسب یک عنوان همواره نقطه اوج یک تیم ملی است. آینده یعنی فکر کردن به کوتاهمدت. مصدومیتی داشتم ولی مهم نبود. اصلاً مهم نبود. با سختی بازی کردم زیرا در تیم ملی باید همینطور تلاش کرد.» او راجع به آینده خود افزود: «چیزی تغییر نخواهد کرد؛ در النصر میمانم.» او در ادامه به عملکرد خوب روبرتو مارتینز اشاره کرد: «کاری که با او کردند منصفانه نبود. خیلی به او حمله شد و او سزاوارش نبود. او مربیای است که باید در تیم ملی باشد. اشتیاقی که در تمرینات و مسابقات به خرج میدهد، فوقالعاده است. با وجود اینکه پرتغالی نیست، من حتی بیشتر برایش ارزش قائل هستم. ما باید بیشتر به او احترام بگذاریم و اجازه دهیم با آرامش کارش را انجام دهد. بعد از اینکه در چنین تورنمنتی در آلمان، مقابل آلمان و اسپانیا پیروز شدیم، باید به بازیکنان و کادر فنی اعتبار بیشتری بدهیم.»