محمد احمدزاده مربی سابق تیم ملی و ملوان همچنان با ماشین سنگین در جادهها کار میکند. او درباره تفاوت این دو حرفه میگوید: «رانندگی، بهخصوص ماشینهای سنگین با فوتبال خیلی فرق میکند. رانندگی یک کار تمام مردانه محسوب میشود و فوتبال در مقابل آن فقط یک «بازی» است. بازیکن از باشگاهش ناراحت است که پولش را نمیدهد. به زمین میرود و روی باخت تیمش هم شرط میبندد. این اتفاق بهخصوص در تیمهایی رخ میدهد که دستشان به دهانشان نمیرسد و درگیر مشکلات عدیده مالی هستند. ما مقاطع مختلفی را در فوتبال دیدیم. در دوران بازی، خودمان باید برای خودمان هزینه میکردیم. در مقطع مربیگری، میتوانستیم با درآمد فوتبال زندگیمان را اداره کنیم. الان اما میتوانند خیلی قشنگ خود و خانوادهشان را تا سالهای سال بیمه کنند. خیلی فرق میکند دیگر. الان و با توجه به گرانی لوازم، هر چه با ماشین در میآوریم، خودش قورت میدهد و خرجاش میکنیم.» او از اینکه دور از فوتبال قرار گرفته احساس رضایت دارد: «فوتبال را که میبینم، چون از زیر و بم آن سر در میآورم، دقیق میدانم که چه اتفاقاتی رخ میدهد. فسادی که در فوتبال بوده، چند برابر شده و به همین دلیل بسیار خوشحالم که الان جایگاهی ندارم و کار نمیکنم. اصلاً هم ناراحت نیستم و گاهی اوقات با خودم میگویم که ایکاش زودتر از فوتبال کنار میکشیدم. الان هیچکدام از همدورههای ما در فوتبال فعالیتی ندارند؛ جز امیر قلعهنویی که خیلی زیبا خودش را با شرایط وفق میدهد. اینها یک پیام است که آقایان، شرایط فعالیت در فوتبال مهیا نیست. شرط بندی در فوتبال حرف اول را میزند و تمام ارکان را هم در بر گرفته است.» او به نمونهای هم اشاره دارد: «همان افرادی که چند سال قبل مالکیت ملوان را بر عهده گرفته بودند هم چنین شرایطی را رقم زدند. برای یک بازی، تیم را با اتوبوس و بدون بازیکنان اصلی به شیراز بردند و روی باخت تیم شرط بستند؛ چون بازیکنان اصلی حضور نداشتند و بقیه هم خسته بودند. طی شش بازی ملوان تنها یک امتیاز گرفت. اینکه اظهرمنالشمس بود. فکر میکنید الان در فوتبال ما شرط بندی نیست؟ آیا میشود نباشد؟»
