شکستن طلسم 13ساله وزنه‌برداری با یوسفی
طلایـــی از دل خرابــــه
محسن وظیفه
روزنامه‌نگار
تیم ملی وزنه‌برداری با مدال طلای علیرضا یوسفی در حرکت دو ضرب دسته فوق سنگین توانست روی سکوی نایب قهرمانی جهان قرار بگیرد. اگر چه در اشتباهی که مشخص نیست سهوی بوده یا عمدی این نایب قهرمانی برای اولین‌بار در تاریخ عنوان شد اما پیش از این وزنه‌برداری ایران سابقه قهرمانی جهان و چندین عنوان نایب قهرمانی جهان را داشته اما ظاهراً خروج از بحران نیاز به یک بزرگنمایی ویژه دارد و به همین دلیل هم این نایب قهرمانی برای اولین‌بار عنوان شد.
وزنه‌برداری ایران در سخت‌ترین دوران خود قرار دارد و با وجود افت سطح کیفی مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جهان فقط یکبار توانست به مدال طلا دست پیدا کند که آن‌هم در حرکت دو ضرب دسته فوق سنگین بود. اگرچه این مدال با توجه به اینکه 13 سال از دست قهرمانان وزنه‌برداری ایران دور بود؛ بسیار ارزشمند است اما بعید است که بتواند روی مشکلات این رشته مدال‌آور سرپوش بگذارد.
مصطفی جوادی قهرمان جهان در این مسابقات اوت کرد و البته یک ستاره نامدار به نام کیانوش رستمی را هم فدراسیون وزنه‌برداری از ایران راند که می‌توانست در همین مسابقات سه مدال طلا در دسته 96 کیلوگرم به دست بیاورد و حتی برای بازی‌های آسیایی ناگویا هم شانس کسب مدال طلا باشد. بنابراین نمی‌توان گفت که عملکرد تیم ملی در مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جهان مطلوب بوده. حتی اگر به دروغ و یا به اشتباه بخواهند بگویند که برای اولین‌بار در تاریخ رقم خورده است. آمار خیلی واضح نشان می‌دهد که وزنه‌برداری ایران در رده‌بندی مدالی در رده پنجم ایستاده و همین خودش به تنهایی گویای همه چیز است.
همین که بلافاصله بعد از بازگشت تیم ملی بزرگسالان از قهرمانی جهان نیمی از ترکیب تیم بدون ریکاوری مناسب راهی جوانان قهرمانی آسیا شدند، نشان می‌دهد که این فدراسیون فقط به دنبال نتیجه است، حالا به هر قیمتی که باشد.
البته نباید این تک مدال طلای ارزشمند یوسفی زیر بار این مشکلات نادیده گرفته شود. طلایی که از دل خرابه دوران مدیریت علی مرادی بیرون آمد و می‌تواند حکم تنفس مصنوعی را داشته باشد اما همین مدال طلا باید 18 ماه دیگر در بازی‌های آسیایی تکرار شود و سرعت پیشرفت رقبای ایران در مسابقات قهرمانی جهان بسیار قابل توجه است. چین، کره‌شمالی، ازبکستان و قزاقستان نشان دادند مدال طلا را در بیشتر اوزان بازی‌های ناگویا به دست می‌آورند و شاید محتمل‌ترین مدال طلا برای ایران در بازی‌های آسیایی همین تک طلای یوسفی است اما چه برنامه‌ای برای حفظ این تک طلا وجود دارد؟
علیرضا یوسفی در یک ضرب بسیار ضعیف است و باید این رکورد را افزایش بدهد و علاوه بر آن یوسفی از ناحیه زانو بشدت احساس درد می‌کند و باید برای رفع آن تدبیری اندیشید. یوسفی محصول کار همان خرابه‌ای است که انوشیروانی گفت از مرادی تحویل گرفته اما این آبادی که در اختیار انوشیروانی است می‌تواند یک نفر مثل یوسفی را تربیت کند که مجبور نشوند برای هر مسابقه‌ای برای کسب نتیجه یوسفی را راهی مسابقات کنند؟ حفظ یوسفی برای بازی‌های ناگویا و لس‌آنجلس برنامه‌ریزی و البته پشتوانه می‌خواهد. حواس فدراسیون باید جمع باشد که این جوان با آسیب جدی روبه‌رو است و از همین حالا باید او را به دست پزشکان متخصص بسپارند تا تمریناتش و وزنه‌های او با برنامه باشد.