اظهارنظر عجیب رئیس رسانه ملی درباره حق پخش تلویزیونی
آقای جبلی! صورت مسأله را پاک نکنید
سینا حسینی
روزنامه‌نگار
رئیس سازمان صدا و سیما در تازه‌ترین اظهارنظر خود درباره ماجرای پرداخت حق پخش تلویزیونی مسابقات ورزشی جملات عجیبی را به کار برده و عنوان کرده است: «هیچ‌کس در ایران برای استفاده از برنامه‌های صداوسیما پول نمی‌دهد، مانند تلویزیون‌های کابلی که در دنیا وجود دارند. بنابراین، از ابتدا باید مفهوم حق پخش را درست بفهمیم تا بتوانیم درباره آن به درستی قضاوت کنیم. ما رایگان پخش می‌کنیم و رایگان هم تولید می‌کنیم. رایگان تولید کردن به این معناست که پولی نمی‌گیریم تا برنامه‌ای تولید کنیم؛ بلکه در بعضی از رشته‌های ورزشی و حوزه‌ها به آنها کمک می‌کنیم مثل ورزش‌های بسکتبال یا والیبال که برای تبلیغ و تقویت اینها، مسابقات را پخش می‌کنیم و خود پخش کردن این رویدادها یعنی هزینه کردن برای آن ورزش.»
اظهارات رئیس سازمان صدا و سیما درباره مقوله حق پخش تلویزیونی مسابقات سؤالات زیادی در ذهن ایجاد می کند. پرداخت حق پخش تلویزیونی مسابقات ورزشی حق مسلم باشگاه‌ها و فدراسیون‌های ورزشی است که در تمام دنیا از سوی رسانه‌های خبری طبق اصول و تعرفه‌های جهانی پرداخت می‌شود اما رسانه ملی که میل چندانی به پرداخت حقوق اولیه باشگاه‌ها و فدراسیون‌ها ندارد به جای پذیرش واقعیت به سراغ پاک کردن صورت مسأله رفته و حالا با ژستی حق به جانب سر ورزشی‌ها منت می‌گذارد که ما بابت پخش مسابقات از مردم پولی دریافت نمی‌کنیم به همین علت پرداخت حق پخش معنا و مفهوم درستی ندارد!
شاید از نگاه رئیس رسانه ملی پرداخت حق پخش تلویزیونی به ورزشی‌ها معنا و مفهومی نداشته باشد اما بد نیست رئیس سازمان صدا و سیما نگاهی به اعداد و ارقامی که رسانه‌های بزرگ دنیا بابت حق پخش تلویزیونی مسابقات دریافت می کنند بیندازد تا در نظریه خود تجدید نظر کند. رسانه ملی امروز بدون پرداخت حق پخش تلویزیونی از محتوای موجود ورزشی به راحتی استفاده می‌کند تا تایم آنتن خود را پر کند در شرایطی که اگر عوامل برنامه‌ساز رأساً به سراغ تولید محتوا بروند مطمئناً رقم سرسام‌آوری صرف تولید محتوا خواهد شد که این مبلغ برای صدا و سیما قابل قبول نخواهد بود.
رئیس رسانه ملی امروز در شرایطی حقوق باشگاه‌ها و فدراسیون‌های ورزشی از محل حق پخش را نادیده می‌گیرد که زیرمجموعه تحت مدیریتی وی درآمد هنگفتی از محل تبلیغات ورزشی به دست می‌آورد که ریالی از این درآمد سهم ورزشی‌ها نمی‌شود.
با این وجود آقای رئیس تأکید می‌کند چون در ایران تلویزیون کابلی نداریم کسی بابت استفاده از برنامه‌های تلویزیونی پول نمی‌دهد و اینکه باید مفهوم حق پخش تلویزیونی را درست بفهمیم و درباره آن قضاوت کنیم! این اظهارنظر در شرایطی مطرح می‌شود که مطمئناً رئیس رسانه ملی بهتر از هر کسی می‌داند اگر مجوز فروش حق پخش تلویزیونی مسابقات ورزشی بویژه فوتبال ایران به رسانه‌های بین‌المللی واگذار شود شبکه‌های بزرگ منطقه با رقم‌های نجومی حاضر به خرید امتیاز پخش تلویزیونی مسابقات فوتبال خواهند بود به شکلی که باشگاه‌های فوتبالی به مرز خودکفایی خواهند رسید و دیگر نیاز به بودجه عمومی کشور ندارند تا با پول بیت‌المال تیمداری کنند.
به نظر می‌آید مدیران رسانه ملی در مقطع کنونی به جای اینکه صورت مسأله حق پخش تلویزیونی مسابقات ورزشی را پاک کنند یا اینکه توپ حق پخش را به زمین دولت بیندازند، باید به سراغ گزینه تعامل بروند تا با پرداخت واقعی حق پخش تلویزیونی مسابقات، ورزشی‌ها را از حقوق واقعی خود بهره‌مند کنند تا به این شکل استانداردهای حرفه‌ای مثل تمام دنیا در ورزش ایران به اجرا درآید و سایه محرومیت‌های بین‌المللی و چالش‌های احتمالی از سر ورزش ایران کنار برود.