یکی از نقاط عطف تقابل‌های تیم‌های ملی ایران و کره شمالی، به مسابقات مقدماتی المپیک ۱۹۷۲ مونیخ برمی‌گردد؛ جایی که تیم ملی کشورمان برای رسیدن به المپیک، باید به مصاف کره شمالی می‌رفت؛ تیمی که پس از درخشش در جام جهانی ۱۹۶۶ و پیروزی مقابل ایتالیا در کشور انگلیس، در هیچ رویدادی شرکت نکرده بود و به عنوان یکی از تیم‌های قدرتمند آسیا، مقابل ایران قرار گرفت. جدال با کره شمالی در آن زمان، برخلاف امروز سخت‌ترین مسابقه در سطح قاره کهن محسوب می‌شد و بسته نگه داشتن دروازه مقابل این تیم در پیونگ‌یانگ، کار دشواری بود. روز ۱۳ اردیبهشت ۱۳۵۱ اما تیم ملی ایران موفق شد در پایتخت کره شمالی، این تیم را با نتیجه تساوی بدون گل متوقف کند و ناصر حجازی که در آن زمان یک دروازه‌بان جوان و جویای نام بود، ستاره بی‌چون و چرای این مسابقه لقب گرفت. پس از این بازی، از سوی رسانه‌های ایران به ناصر حجازی لقب «معجزه‌گر» داده شد. حجازی نه‌تنها در ایران معجزه‌گر نامیده شد که خود کره‌ای‌ها هم در روزنامه‌های خودشان نوشته بودند: «دروازه ایران را ناصر حجازی با کمک خدایان ایرانیان حفظ کرد.»
دیدار برگشت در ورزشگاه امجدیه تهران، با تساوی بدون گل به پایان رسید و در بازی سوم که به میزبانی کشور بی‌طرف پاکستان برگزار شد، ایران با گل‌های صفر ایرانپاک و حسین کلانی به پیروزی رسید تا تیم ملی کشورمان به مسابقات المپیک ۱۹۷۲ صعود کند.
