صفحات
  • صفحه اول
  • مدیریت ورزش
  • منهای فوتبال
  • ورزش جهان
  • فوتبال ایران
  • پرسپولیس
  • استقلال
  • صفحه آخر
شماره هفت هزار و ششصد و هشتاد و پنج - ۱۲ آبان ۱۴۰۳
روزنامه ایران ورزشی - شماره هفت هزار و ششصد و هشتاد و پنج - ۱۲ آبان ۱۴۰۳ - صفحه ۴

وقتی به اینتر رفتم، با مورینیو دوست شدم

رانیری: قلب من پر از عشق به رم است

کلودیو رانیری در مصاحبه با کوریره دلواسپورت فاش کرد چطور بعد از سال‌ها متلک انداختن ژوزه مورینیو ناگهان با او دوست شده است. او که دوباره شایعاتی درباره برگشتنش به رم مطرح شده، با افتخار از دوران مربیگری‌اش حرف می‌زند، حتی خاطرات بد آن مثل فصل
2010-2009 که رم بیشتر به دلیل باخت خانگی مقابل سمپدوریا در هفته سی‌وچهارم، قهرمانی لیگ را به اینتر مورینیو واگذار کرد. رانیری گفت: «ما می‌توانستیم به قهرمانی برسیم اما هیچ کس به یاد نمی‌آورد وقتی در میانه فصل به رم رفتم، تا آخر فصل امتیازات بیشتری از اینتر گرفتیم. ما صدرنشین بودیم اما 2 بر یک به سمپدوریا باختیم در مسابقه‌ای که باید سه بر صفر می‌بردیم، فوتبال همین است اما قلب من پر از عشق به رم بوده و هست.» رابطه رانیری و مورینیو ابتدا پرمشکل بود اما اخیراً این رویه عوض شده و رانیری از این بابت خوشحال است: «همیشه می‌گفت من پیر هستم و بلد نیستم انگلیسی صحبت کنم، درحالی‌که علاوه بر انگلیسی، فرانسوی و اسپانیایی هم بلدم، زبان دو کشوری که در آنها مربیگری کرده‌ام. اما وقتی به اینتر رفتم، با هم دوست شدیم، نمی‌دانم چرا، شاید به او گفتند من چطور آدمی هستم و سبک کارم چگونه است. وقتی لسترسیتی من را اخراج کرد، او مربی منچستریونایتد بود و در نخستین کنفرانس خبری بعد از اخراج با پیراهنی حاضر شد که رویش حرف اول نام و فامیلی من بود.» تاکتیسین ایتالیایی فصل قبل، بعد از آنکه کالیاری را در سری A حفظ کرد، مربیگری باشگاهی را کنار گذاشت اما دوست دارد در یک تیم ملی کار کند: «اعتراف می‌کنم دوست دارم خودم را در یک چالش دیگر امتحان کنم اگرچه چند پیشنهاد را رد کرده‌ام، ببینیم یک تیم ملی پیشنهاد می‌دهد، البته نه ایتالیا، من به اسپالتی اعتماد کامل دارم.» گفته می‌شود رانیری به عنوان مدیرفنی به رم برمی‌گردد همراه با دانیله دروسی البته اگر ایوان یوریچ اخراج شود. اما مربی 73ساله درباره رم صحبت نکرد و باز هم به دوران مربیگری‌اش پرداخت: «کالیاری برای من همه چیز است، بهترین جای دنیا. اولین بار که رفتم، هیچ‌کس من را نمی‌شناخت اما سه سال فوق‌العاده از سری C تا سری A را در این تیم طی کردم. می‌ترسیدم در دوره دوم هواداران تیم را ناامید کنم، من خودم را فرزند این تیم می‌دانم، خودخواه نیستم اما آنها به من نیاز داشتند و من قبول کردم. برای من کالیاری از لستر مهم‌تر است.» او در سال 1988 به کالیاری در دسته سوم رفت و بعد از دو سال با این تیم به بالاترین سطح فوتبال ایتالیا رسید. رانیری یک جام بی‌نظیر در لسترسیتی گرفت: «فکر نمی‌کردم قهرمان شوم، من رؤیاپرداز نیستم و می‌دانم لیگ برتر چقدر سخت است. باید امید را در رختکن حفظ می‌کردم، اوایل خیلی گل می‌خوردیم، به بازیکنان گفتم اگر کلین‌شیت کنیم، برای همه پیتزا می‌خرم. جایی در لستر پیدا کردیم که خودمان پیتزا را بپزیم، با این کارها تیم را محکم کردم.»
جستجو
آرشیو تاریخی